[ห้องพักเบอร์44(!!?) ]ฮาจิเซ็น เรย์คุ / / กรุณาสวมชุดปลอดเชื้อก่อนเข้าห้อง

อ๊ากก! ไอ้บริการวาร์ปรวดเร็วทันใจ(เก็บค่าบริการด้วย)ของไอ้แมวโรคจิตนั่นทำผมคลื่นไส้อยากอ้วกไม่หาย
หลังจากโดนสาวสวย(?)หัวเราะชุดสนวม. โดนโจ๊กเกอร์หัวเราะซ้ำเติมอีกรอบ แล้วได้กำไลประหลาดๆนี่มา ผมก็รีบบึ่งไปนอนพักที่โรงแรมทันที
ผมมองคีย์การ์ดห้องตัวเอง อืม...เลขห้องมันคือ......
...
...
...

44 ........... *ในภาษาญี่ปุ่น(จีนด้วย)เลข4พ้องเสียงกับคำว่าShiที่แปลว่าตาย จึงถือเป็นเลขอัปมงคล*

อ่า...เอิ่ม..เลขสวย ไม่สิ นั่นไม่ใช่ประเด็น! !
ไอ้หมายเลขนี้มันควรจะไม่มีในโรงแรมไม่ใช่เรอะ!!!!

ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย ผมก็โดนแช่งให้ไปตายตั้งแต่เริ่ม.. บ้าชะมัด...


************************************

คำเตือน:

โดยKเบย์
1.ใส่ชุดสาวน้อยเวทมนตร์ก่อนเข้าห้องด้วยนะครัฟ

เรย์//จับKเบย์ไปมัดไว้ริมระเบียง

เรย์:อ่า..ไม่ต้องสนใจไอ้ข้อข้างบนนักก็ได้นะ
*************************

โดยเรย์:

1.ห้องนี้เจ้าของห้องนีทมาก นอนวันละ14-18ชั่วโมง(เพราะโดนคำสาปสินะ..)

2.ห้องนี้เจ้าของห้องอนามัยจัดเข้าเส้นเลือด กรุณาเปลี่ยนชุดปลอดเชื้อก่อนเข้าห้อง(ห่ะ)

3.เจ้าของห้องอาบน้ำวันละ3-5ครั้ง ครั้งละ1ชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ

4.กรุณาอย่าทำห้องรก

5.กรุณารักษาความสะอาด

6.กรุณารักษาความสะอาด

7.กรุณารักษาความสะอาด

8.กรุณารักษาความสะอาด

9.กรุณารักษาความสะอาด

10.ตั้งแต่ข้อ1-10ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ต้องเข้ามา!




************************************************







ข้อมูลตัวละคร *ลิงค์ใส่ไว้ในตัวหนังสือน้า จิ้มเข้าไปได้เลย*




โปรไฟล์ ฮาจิเซ็น เรย์คุ


โปรไฟล์กุญแจน้ำ Kเบย์(มิซึ)


โปรไฟล์ลูนาเรีย




*************************



เควส




ความไม่พอใจของปิเอโร่ - เทิร์น1 เรปที่2


ความเข้มงวดของมาเรีย - เทิร์น1 เรปที่13


ตามหาจอกศักดิ์สิทธิ์ทั้ง4 - เทิร์น3 เรปที่5


เมื่อเครมิสนอนละเมอ!? - เทิร์น1 เรปที่15


ทดสอบความกล้า - เจ้าของเควส

*************************




ตอนพิเศษ




หลังจากมาถึงไมนัส


เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำสาป!


หลังจบเควสปิเอโร่


ก่อนเริ่มเควสทดสอบความกล้า

ตอนนี้จะมีตัวละครพิเศษมาเอี่ยวด้วยนะงิ คือNPCหน่วยพยาบาลตอนก่อนยังไม่มาที่ไมนัส (ข้อมูลตัวละคร ocff.forumth.com/t47-topic#515
***********************************************


********************************************
“ลำบากแย่เลยนะ…” หลังจากที่ฟังเรื่องทั้งหมด อีกฝ่ายตอบกลับมาน้ำเสียงและสีหน้าแสดงความเป็นห่วง

ลู! นายเป็นคนแรกที่ฟังเรื่องนี้แล้วไม่หัวเราะ นายเป็นคนคนดีที่สุดในสิบโลก!!

ให้ตายสิถ้านายเป็นผู้หญิงจริงๆละก็ป่านนี้ชั้นจะขอนายแต่งงานแล้ว!


ตอนนี้ผมกำลังติดต่อกับ’เพื่อนสนิท’ด้วยเว็บแคมอยู่ และแน่นอนว่าอีกฝ่ายเห็นสภาพผมในชุด..เอ่อ..คงรู้ๆกันอยู่นะ ไปเรียบร้อยแล้ว และผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดไปให้ฟังแล้วด้วย



‘ลูนาเรีย’หรือ’ลู’คือชื่อของคู่สนทนาในตอนนี้ของผม และก็เป็นเพื่อนสนิทของผมด้วย เขาเป็นเด็กผู้ชายที่สามารถใช้คำว่า”น่ารัก”มาบรรยายได้ ดวงหน้ารูปไข่ที่ ริมฝีปากสีชมพูอ่อนเหมือนดอกซากุระที่มักจะประดับรอยยิ้มเสมอ ดวงตาสีแดงอ่อนใสเหมือนทับทิม ผมสีเงินยาวประบ่าที่รวบเป็นหางม้าไว้กับริบบิ้นสีแดงสดเข้าคู่กันดูแล้วเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักน่าเอ็นดูสมชื่อเจ้าตัว
(*ลูนาเรียเป็นชื่อดอกไม้สีขาวที่มีลักษณะเป็นดอกเล็กๆน่ารัก)




แต่น่าเสียดาย.. ที่สาวน้อยบอบบางร่างกายอ่อนแอ หุ่นโลลิ โพนี่เทลล์ สูง155 เซนติเมตร นิสัยดี พูดจาสุภาพ หน้าตาน่ารักน่าจีบคนนี้ดันเป็น….ผู้ชาย!!!!!!!
แน่นอนว่าลูทำให้หนุ่มๆผู้ชื่นชอบสาวน้อยโพนี่เทลล์ทั้งหลายได้กินแห้วกันไปตามๆกัน (รวมทั้งผมด้วย)




“เฮ้อ… ก็นิดหน่อยอ่ะนะ แต่ที่รำคาณสุดคือต้องมาอยู่รวมกับไอ้ภูตแมวโรคจิตนี่ตลอด24ชั่วโมงนี่สิ…. ไหนว่ากุญแจเป็นไปตามจิตใจผู้ใช้ไงฟะ จิตใจชั้นไม่ได้โรคจิตขนาดนั้นนะ!!!”
บ่นจบผมก็หันไปค้อนใส่ไปมองเจ้าภูตกุญแจแห่งน้ำที่เพิ่งโดนผมกระทืบจนเละและกำลังรอรวมร่างใหม่นั่น

ริมฝีปากของลูยกขึ้นมาเป็นรอยยิ้มนิดๆ”ฉันว่าเข้ากันดีออกน้า”



“แค่กๆๆ!!”ผมสำลักน้ำที่ดื่มอยู่ทันที ก่อนจะโวยวายกลับ “เข้ากันตรงไหนฟะ!!”
“เอ….ก็”ลูเอียงคอ “Kเบย์เป็นMใช่มั้ยละ แล้วนายก็เป็นS ไม่แน่ว่าจิตใจนายอาจจะอยากหาMมากระทืบเล่นซักคนก็ได้ กุญแจเลยแสดงออกมาแบบนั้น”



เอ่อ..อ่า…มันก็จริง



แล้วลูไล่ถามผมอีกรอบ“แล้วก็อีกอย่าง ช่วงนี้นายติดการ์ตูนเรื่องไหนอยู่?”
“เอ่อ… M*doka Magi*a กับ Hok*to No Kenมั้ง?”

(*Madoka Magica(สาวน้อยเวทมนตร์มาโดกะ)เป็นชื่ออนิเมสาวน้อยเวทมนตร์สุดปวดตับ ส่วน Hokuto No Ken(ฤทธิ์หมัดดาวเหนือ)เป็นชื่อการ์ตูนผู้ชายสายK)


ลูพยักหน้าก่อนจะยิ้มขำๆ “อืม ก็ตามนั้นแหล่ะ”



“. . . “หน้าผมแข็งค้างไปประมาณ10วิฯ



ง่า… สรุปคือไอ้ภูตโรคจิตที่มันสะท้อนจิตใจที่นิยมความรุนแรงกับการที่ติดการ์ตูนสายKและสาวน้อยเวทมนตร์ของผมออกมางั้นเหรอ?
ถึงจะติดการ์ตูนสาวน้อยเวทมนตร์ก็เถอะ แต่ผมไม่ได้อยากเป็นสาวน้อยเวทมนตร์ซะหน่อย!!!!!!


“อ่ะ ฉันต้องไปนอนแล้วล่ะ ไว้เจอกันมั้ยนะ”หลังจากโยนระเบิดใส่ผมเสร็จลูก็ตัดจบไปดื้อๆ


“อืม..บาย” ผมบอกลาด้วยสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก

....
....
....



"อ่ะ..แต่ว่าค..คือ ก่อนไป' ลูพูดด้วยเสียงตะกุกตะกักก่อนที่ทั้งหน้าจะเปลี่ยนเป็นสีแดงแปร๊ดเหมือนลูกแอปเปิ้ล

"?"
"อย....อย่าลืม...ดูแลตัวเองด้วยนะ!"ลูตอบเสียงแผ่วก่อนจะปิดเว็บแคมหนีไปซะดื้อๆ


... ลูนี่ยังขี้อายไม่เปลี่ยนเลยแฮะ


หลังจากที่คุยเสร็จผมก็อารมณ์ดีขึ้นมาก


เอาล่ะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยไปสำรวจที่นี่ดีกว่า!!
_________________________________________

P.S มันคือ ตอนพิเศษของเรย์&คู่วาย(?) อย่าถามว่าทำไมบรรยายลูน่าเรียซะดี เพราะคนเขียนลำเอียงไงล่ะ!!/โดนรุมกระทืบ

รอบหน้า(ถ้ามี)อาจจะส่งลูจังลงแข่ง เหอๆๆๆ

P.S2 เว็บแคมมันสื่อสารข้ามมิติได้ด้วยเหรอ? เอ่อ ช่างมันเหอะorz............................

นามของข้าคือ”Laziness”คำสาปแห่งความเกียจคร้าน มีหน้าที่จะต้องขัดขวางผู้ถูกเลือกจากกุญแจ
และเหมือนตอนนี้ข้าจะเจอ”เหยื่อ”คนใหม่ซะแล้วล่ะ หึๆๆๆ


“แก…เป็นใคร” เด็กหนุ่มผมผู้มีผมและตาสีน้ำยาขัดส้วมที่เป็นเหยื่อของข้าขมวดคิ้วมองอย่างไม่พอใจ

ยังไม่ทันที่ข้าจะได้เปิดเผยตัว สิ่งมีชีวิตสีขาวตัวหนึ่งก็กระโดดมาขวางข้า


"ท่านเรย์ฮร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ กระผมมาช่วยท่านแล้ว!!" มันทำท่าทางดี๊ด๊าที่ได้ทำหน้าที่ก่อนจะใช้บาเรียสีฟ้าใสกั้นระหว่างข้ากับเขาเอาไว้ ที่แท้ก็เป็นกุญแจแห่งน้ำนี่เอง

หึ!มาก็ดีแล้ว กุญแจกระจอกๆแบบนั้นน่ะขวางข้าไม่ได้หรอ ข้าจะได้จัดการมันไปพร้อมๆกันเลย

"อย่ามาขวางว้อย ไอ้บ้่า !"เจ้าหัวน้ำยาขัดส้วมกระทืบกุญแจของตัวเองก่อนจะเตะกระเด็นไปชนผนังจนด้ยินเสียงดังโครม!

ห..หา??
ข้าชะงัก เจ้านี่..ทำร้ายกุญแจตัวเองงั้นเหรอ


เจ้าโง่เอ๊ย!! เท่านี้ก็ไม่มีใครขัดขวางข้าได้แล้ว!!!


“หึๆๆๆๆๆ ข้าก็คือ Laziness คำสาปของเจ้ายังไงล่ะ!” ข้าหัวเราะอย่างชั่วร้ายเพื่อข่มขวัญฝ่ายตรงข้าม

อีกฝ่ายกลับแค่เบ้ปากอย่างไม่พอใจ ก่อนจะตอบอย่างเกียจคร้าน “อ๋อ … เหรอ งั้นตอนนี้อย่างเพิ่งกวนได้มั้ย ชั้นจะนอนแล้ว

จ..เจ้านี่!!

ไม่สิ ที่จะไปนอนคงเพราะโดนพลังของข้าเข้าไปก็เลยถูกความเกียจคร้านครอบงำสินะ หึๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ

“ Z Z Z”
สิ่งที่ข้าได้รับกลับมาคือเสียงกรนดังสนั่นลั่นโลก

“ด…เดี๋ยวสิ นี่เจ้าจะนอนจริงๆเหรอ” ข้าหน้าเหวอ ก่อนจะเอานิ้มจิ้มๆเหยื่อของข้า

ข้าปลดพลังทั้งหมดบนตัวเจ้านั่นออก แต่สิ่งที่ตอบกลับมาก็คือ…..

“Z Z Z”

“ตื่นมาคุยกับข้าก่อนเซ่!! เจ้าเอาแต่นอนแบบนี้แล้วข้าจะแกล้งเจ้ายังไง!! เจ้าเป็นเหยิ่อของข้านะ!!! “



ณ คืนนั้น คำสาปได้แค่โวยวายอยู่คนเดียว โดยที่เหยื่อของเขาไม่ได้ตอบรับเลยแม้แต่คำเดียว จบเห่เอวัง

(คนเขียน:จริงๆคำสาปมันรุกรานในจิตใจได้ไม่ใช่เรอะ!? ทำไมมันไม่ทำหว่าlolz)





*****************************************
ใครว่าจบแค่นั้นล่ะ!!


“อะไรเนี่ย ขนาดฝันยังเจอแกอีกแล้ว น่าเบื่อชะมัด”เหยื่อของข้าทำหน้าเหม็นบูดใส่อีกรอบ

“หึ! ข้าเป็นคำสาปนะ แค่ความฝันน่ะข้าบุกรุกเข้ามาได้ง่ายๆ ข้าจะทำให้เจ้าไม่อยากทำอะไรเลย จนในที่สุดเจ้าก็จะตายไปเอง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!”

“อ๋อออออออออออออออ”เจ้าหัวสีน้ำยาขัดส้วมลากเสียงยานคาง”ดีเหมือนกัน เพราะตอนนี้ฉันไม่อยากทำอะไรเลยอ่ะ มีคำสาปแบบนี้ก็เข้าทางเลยแฮะจะได้หาข้ออ้างอู้งาน”

จ..เจ้า!!!!!!!!!!!!!

******************************************************************



หึ!ในเมื่ออยากไม่ทำอะไรนัก ข้าก็จัดให้

เหยื่อของข้ายังนอนหลับเป็นตายไม่มีวี่แววจะตื่น แม้แต่กุญแจก็ขัดขวางไม่ได้
ดูท่าคราวนี้จะกำจัดเหยื่อง่ายดีนะ หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ทันใดนั้น เหยื่อของข้าก็เด้งขึ้นมากะทันหัน


“ชิบหายล่ะ!!!!!!!!!!!!! ลืมอาบน้ำ!!!”เขาตะโกนขึ้นมา ก่อนจะรีบกระโดดลงจากเตียงบึ่งไปห้องน้ำ

ม..มันฝืนพลังข้าได้ยังไง!?

“ ข้าไม่ยอมให้เจ้าทำอะไรทั้งนั้นแหล่ะ! เพราะข้าจะทำให้เจ้าไม่อยากทำอะไรจนตายยังไงล่ะ!!!”ข้าแผ่ขยายเงามืดไปขวางเขาเอาไว้

เจ้าน้ำยาขัดส้วม(ข้าจะขอเรียกมันแบบนี้เลยก็แล้วกัน..)หน้าทะมึนไปครึ่งแถบก่อนจะใช้ภาษามือที่เป็นภาษามาตรฐานสากลที่ทั่วโลกเข้าใจ ….. ชูนิ้วกลาง


“Fu-K!!!!!! แกรู้รึเปล่าหา! ว่าไม่ได้อาบน้ำ10ชั่วโมง เชื้อโรคและแบคทีเรียจะสะสมขนาดไหน!? รู้มั้ยว่าเชื้อโรคมีทั้งหมดมากกว่า1,000ชนิดสามารถอยู่ได้ทุกที่และมีอันตรายขนาดไหน ถ้าให้ชั้นอยู่ร่วมกับพวกสิ่วมีชีวิตเซลล์เดียวนี่อีกแค่1ชั่วโมงชั้นขอวิ่งชนถั่วงอกตายดีกว่า!”เขาวิ่งผ่านเงามืดของข้าเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่สะสะท้าน


“…………………”
เป็นอีกครั้งที่คำสาปทำหน้าที่ของมันไม่สำเร็จ




_________________________________

*เพิ่มเติมนิด ถึงเรย์จะทำท่าไม่สะทกสะท้านกับคำสาป เนื่องจากอันนี้เขียนเอาฮา เห็นคนอื่นดราม่ากับคำสาปซะเยอะ คล้ายเครียดบ้าง แต่ว่าคำสาปนี้จะส่งผลเห็นได้ชัดตอนต่อสู้ แถมยังทำให้อ่อนแรงอยู่ตลอดเวลา

อ่านแล้วขำฮ่าๆ ...มิน่ากุญแจเลยออกมาเป็น Kเบย์...- -

สงสารคำสาปแหะ!

ขอขำตายกับคำสาป 555


เครมิส--ทำไมเราไม่เห็นโดนคำสาปเลยล่ะ??//เอียงคอ

ไฟร์--...ไอ้เด็กบ้า ลืมไปแล้วหรือไงว่าเจ้าโดนมันหลอกสะเปื่อยยังมีหน้ามาบอกว่าไม่โดนสาปอีก!!//ตบหัวเครมิส

เครมิส--อ้าวเหรอ??//ยังคงงง




ไว้ไปแต่งตอนพิเศษบ้างดีกว่า =w=

“เฮ้อ…” ลูปิดเว็บแคมถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะตบหน้าที่ร้อนผ่าวของตัวเองเบาๆ


เรานี่มัน...บ้าจัง ขนาดพูดกับเพื่อนกันเองยังจะเขินอีก

เด็กหนุ่มหันไปมองเตียงว่างเปล่าของรูมเมทของตนด้วยสีหน้าเหม่อลอย

ปิดเทอมนี้ก็ต้องอยู่คนเดียวซะแล้วสิ ..


เขาพักอาศัยในหอพักของโรงเรียน เนื่องจากไม่สะดวกที่จะกลับไปบ้าน เขาจึงค้างที่หอพักต่อไปแม้จะปิดเทอมแล้วก็ตาม
ก่อนหน้านี้ยังมีคนที่อยู่ค้างที่หอพักอีกคน นั่นก็คือเรย์รูมเมทของเขา แต่ว่าตอนนี้เจ้าตัวไม่อยู่แล้ว

การแข่งนั่น มันจะอันตรายขนาดไหนนะ เรย์จะเป็นอะไรมั้ย...

แล้วเด็กหนุ่มก็ถอนหายใจเบาๆอีกครั้ง

ไมนัสงั้นเหรอ… ไว่จะต้องค้นหาข้อมูลให้เจอให้ได้!

ดาร์ค--โอ้ ตอนพิเศษมาอีกแล้ว อ่านจบเรียบร้อย เซมิจังขยันมากเลย =w=

เครมิส--เว็บแคมคืออะไรเหรอ??

ไฟร์--ไม่ต้องถามแล้วกลับห้องไปซะ!!

ดาร์ค--โหยๆ หวงจังเลยนะไฟรรี่จัง

ไฟร์--ดาร์คเองก็กลับห้องไปได้แล้ว!

เครมิส--ไว้จะมาเยี่ยมใหม่น้าาาา

เอเน็ท-ต้องใส่ชุดปลอดเชื้อด้วยเหรอครับ...ท่าทางผมเข้าไปคงรบกวนยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ//ยิ้มบางๆหน้าห้องแล้ววางขนมเซมเบ้ไว้ให้

คลาวเดีย - นี่ห้องพาร์ทเนอร์ฉันงั้นหรอ...//มองไปรอบๆ

เฟลอร์ - ลอยไปนั่งที่เก้าอี้

@เอเน็ท
เรย์ : อ่ะ ขอบคุณสำหรับเซมเบ้นะ
****
@คลาวเดีย
เรย์: เธอ พาร์ทเนอร์ฉันสินะ
[แอบคิดในใจ:น่าเสียดายชะมัด! ทำไมไม่มัดผมทรงโพนี่เทลล์ละ!]]

gizzza พิมพ์ว่า:@เอเน็ท
เรย์ : อ่ะ ขอบคุณสำหรับเซมเบ้นะ
****
@คลาวเดีย
เรย์: เธอ พาร์ทเนอร์ฉันสินะ
[แอบคิดในใจ:น่าเสียดายชะมัด! ทำไมไม่มัดผมทรงโพนี่เทลล์ละ!]]

คลาวเดีย - ฉันแค่จะแวะมาบอกว่า....เค้กอร่อยดีน่ะ แค่นี้ล่ะ

เฟลอร์ -//วนไปรอบๆตัวเรย์ เพื่อแสดงการขอบคุณ

//เมื่ออ่านฟิคจบ//....

คำสาปAvarice : lazinessเอ๋ย... ชีวิตเจ้าช่างน่าเศร้านัก //มองด้วยสายตาปลอบใจ

Moose ClouDy พิมพ์ว่า:

gizzza พิมพ์ว่า:@เอเน็ท
เรย์ : อ่ะ ขอบคุณสำหรับเซมเบ้นะ
****
@คลาวเดีย
เรย์: เธอ พาร์ทเนอร์ฉันสินะ
[แอบคิดในใจ:น่าเสียดายชะมัด! ทำไมไม่มัดผมทรงโพนี่เทลล์ละ!]]

คลาวเดีย - ฉันแค่จะแวะมาบอกว่า....เค้กอร่อยดีน่ะ แค่นี้ล่ะ

เฟลอร์ -//วนไปรอบๆตัวเรย์ เพื่อแสดงการขอบคุณ

เรย์ : อ่า..ไม่เป็นไร ถ้าไม่รังเกียจจะเอาเค้กที่ทำเองไปให้อีกนะ /ยิ้ม

parima28 พิมพ์ว่า://เมื่ออ่านฟิคจบ//....

คำสาปAvarice : lazinessเอ๋ย... ชีวิตเจ้าช่างน่าเศร้านัก //มองด้วยสายตาปลอบใจ

คำสาป Laziness: กระซิกๆๆๆ มีเหยื่อแบบนี้ ข้าไม่สนุกเลยอ่ะ //นั่งร้องไห้ในมุมมืด เอ่อ คำสาปร้องไห้ได้ด้วยเรอะ!?

gizzza พิมพ์ว่า:

parima28 พิมพ์ว่า://เมื่ออ่านฟิคจบ//....

คำสาปAvarice : lazinessเอ๋ย... ชีวิตเจ้าช่างน่าเศร้านัก //มองด้วยสายตาปลอบใจ

คำสาป Laziness: กระซิกๆๆๆ มีเหยื่อแบบนี้ ข้าไม่สนุกเลยอ่ะ //นั่งร้องไห้ในมุมมืด เอ่อ คำสาปร้องไห้ได้ด้วยเรอะ!?

คำสาป Avarice: โอ๋ๆ เจ้าอย่าร้องนะ...//ยื่นตุ๊กตาหมีให้//...มันต้องมีสักวันที่เจ้าได้แก้แค้นแน่!!! //ลอยเข้าไปปลอบ

parima28 พิมพ์ว่า:

gizzza พิมพ์ว่า:

parima28 พิมพ์ว่า://เมื่ออ่านฟิคจบ//....

คำสาปAvarice : lazinessเอ๋ย... ชีวิตเจ้าช่างน่าเศร้านัก //มองด้วยสายตาปลอบใจ

คำสาป Laziness: กระซิกๆๆๆ มีเหยื่อแบบนี้ ข้าไม่สนุกเลยอ่ะ //นั่งร้องไห้ในมุมมืด เอ่อ คำสาปร้องไห้ได้ด้วยเรอะ!?

คำสาป Avarice: โอ๋ๆ เจ้าอย่าร้องนะ...//ยื่นตุ๊กตาหมีให้//...มันต้องมีสักวันที่เจ้าได้แก้แค้นแน่!!! //ลอยเข้าไปปลอบ

คำสาป Laziness:แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง//โดดกอดAvarice(ห่ะ!?)

ช่างเป็นคำสาปที่น่าสงสารจริงๆ =w=

กุญแจแอบชั่วร้ายกว่าคำสาปอีกนะเนี่ย

โจ้กเกอร์: ว้าๆ นี่ฉันไปหัวเราะใส่ "เรย์จัง" งั้นหรอเนี่ย~ // ยิ้มหวานอารมณ์ดี

ชา: กร๊ากๆๆๆ จากเรย์คุกลายเป็นเรย์จังแล้วล่ะ! + + // กระโดดเกาะประตูเข้ามา

gizzza พิมพ์ว่า:

parima28 พิมพ์ว่า:

gizzza พิมพ์ว่า:

parima28 พิมพ์ว่า://เมื่ออ่านฟิคจบ//....

คำสาปAvarice : lazinessเอ๋ย... ชีวิตเจ้าช่างน่าเศร้านัก //มองด้วยสายตาปลอบใจ

คำสาป Laziness: กระซิกๆๆๆ มีเหยื่อแบบนี้ ข้าไม่สนุกเลยอ่ะ //นั่งร้องไห้ในมุมมืด เอ่อ คำสาปร้องไห้ได้ด้วยเรอะ!?

คำสาป Avarice: โอ๋ๆ เจ้าอย่าร้องนะ...//ยื่นตุ๊กตาหมีให้//...มันต้องมีสักวันที่เจ้าได้แก้แค้นแน่!!! //ลอยเข้าไปปลอบ

คำสาป Laziness:แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง//โดดกอดAvarice(ห่ะ!?)

คำสาป Avarice: ......//กอดๆ (เอิ่ม...คำสาปท่านเซมิน่าสงสารจริงๆ เจ้าKเบย์โฉด! อาเมน...)

รักษาความสะอาด('-'//

ชะ...ชอบน้ำยาขัดส้วมอ่ะ QAQ
ไบ: ชะ...ชอบคิวเบย์อ่ะ QwQ
เชียล: อุ...อุแหวะ~

ซายะ: อ่า... สซัสดีครับ......

ว่างจัด นั่งแต่งตอนพิเศษเพิ่มlolz (ไม่เก็ทให้ไปอ่านเควสปิเอโร่เทิร์น3ของท่านแพร)
โปรไฟล์ลูนาเรีย(NPC) คู่วายเรย์ ฮับ >> ocff.forumth.com/t47-topic#515


เนื่องจากแต่งสดๆ ไม่ได้อ่านซ้ำ อาจจะมีบรรยายแปลกๆหรือคำผิดบ้าง ขออภัยorz...




*************************************










-ตึกพยาบาล ไมนัส -



“ฉันเองก็เอาด้วย ไม่กลัวหรอก!” บนจอมอนิเตอร์ฉายภาพผมที่ตวาดลั่น ก่อนจะตามมาด้วยเสียงของเจ้าแมวโรคจิต

“ต้องให้มันได้อย่างนี้สิ เพราะอย่างท่านเรย์คุก็มีดีแค่เรื่องไม่รักตัวกลัวตายเท่านั้นแหละ ฮุๆๆ”


-ปิ๊บ-



เด็กสาว ไม่สิ…เด็กหนุ่มผมหน้าตาน่ารักในชุดยูนิฟอร์มหน่วยพยาบาลนามว่า’ลูนาเรีย’ฉีกยิ้มก่อนจะหยิบรีโมตกรอกลับไปที่ฉากประโยคเด็ด


ไม่กลัวหรอก..... หรอก หรอก หรอก หรอก หรอก หรอก หรอก หรอก หรอก หรอก หรอก~~~


ไม่รักตัวกลัวตายเท่านั้นแหล่ะ… แหล่ะ แหล่ะ แหล่ะ แหล่ะ แหล่ะ แหล่ะ แหล่ะ แหล่ะ~~~




ราวกับมีเสียงเอคโค่ดังสะท้อนไปสะท้อนมาราวกับเยาะเย้ย ยิ่งทำให้บรรยากาศมาคุในห้องเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ



….ซวยแล้วไงตู….





“นี่มันหมายความว่ายังไงกัน หืม?” ลูยังคงมีรอยยิ้มน่ารักประดับบนใบหน้าอย่างเคย เพียงแต่มีรังสีทะมึนปกคลุมไปหน้าไปครึ่งแถบพร้อมกับอุณหภูมิในห้องที่ลดฮวบฮาบ
แถมยังมีเอฟเฟ็คเมฆครึ้มฝนตกฟ้าผ่าเปี้ยงปร้างอยู่ด้านหลัง ทั้งหมดทำให้ผมรู้สึก....






หน้าซีด ตัวสั่น ตาลาย คล้ายจะเป็นลม ใช้ยาหม่องน้ำตราเซียงเพียวอิ๊ว.................. ใช่ที่ไหนเล่า!!!!!!



อ่า…ทุกท่านครับ อย่าเพิ่งสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

แน่นอนว่าหลังจบเควส สถานที่แรกที่ผมไปก็ต้องเป็นตึกพยาบาล ไปทำแผล จริงๆแผลผมก็ไม่ได้มีเยอะนักหรอก แค่แผลถลอกเหวอะหวะธรรมดาทำแผลเองก็ได้
แต่ผมถือโอกาสนี้แวะคุยกับลูต่างหาก พอทำแผลและคุยเเสร็จจากนั้นค่อยกลับไปนอนพักที่ห้อง




ที่ไหนได้…. ทั่วทั้งโรงแรมไมนัสนี้ดันมีกล้องวงจรปิด ที่สำคัญยังมีวงจรปิดในห้องลับใต้ดินซะด้วย และที่บังเอิญกว่านั้นก็คือห้องพยาบาลแห่งนี้สามารถดูภาพในวงจรปิดได้!
เมื่อผมมาถึงก็พบลูนั่งดูกล้องวงจรปิด ก่อนจะกรอกลับไปยัง’ประโยคเด็ด’ของKเบย์ แล้วกลายสภาพเป็นอย่างที่เห็น……….





“ม…ไม่มีอะไรจริงๆ “ผมพยายามปรับน้ำเสียงให้นิ่งตอบไปแต่กลับทำไม่ได้”คือว่าสถานการณ์มันพาไป ฉันไม่ได้ตั้งใจจะไปตายจริงๆนะ!”
ผมหาข้ออ้างแถซะจนเรียกได้ว่าดริฟท์ตกเหว แต่อีกฝ่ายกลับยิ่งแผ่รังสีทะมึนมากกว่าเดิม



“อ๋อ ~ ~? งั้นเหรอ” ลูลากเสียงยาวประชด ก่อนจะหันหลังไปหยิบ’อาวุธชีวภาพ’จากกล่องอุปกรณ์พยาบาล


“น…นาย..นายคงไม่เอา’ไอ้นั้น’มาแปะแผลฉันจริงๆใช่มั้ย…”


ผมมอง’อาวุธชีวภาพ’ในมือลูอย่างหวั่นๆ มันคือสำลีสีขาวฟูฟ่องชุบด้วยแอลกอฮอล์เข้มข้น70 % จนชุ่ม ถ้ามันแปะโดนแผลสดๆละก็ พลังทำลายล้างของมันไม่ใช่จิ๊บๆ!!!


ลูยิ้มอย่างน่ารักแล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงสดใส”อ้าว? ก็ไม่กลัวตายไม่ใช่เหรอ”เสียแต่รอยยิ้มและเสียงน่ารักเขามีฉากประกอบเป็นนายพยาบาลล่ำบึ้กยืนอยู่ด้านหลัง”
แค่แอลกอฮอล์เช็ดแผลธรรมดาทำเป็นกลัวไปได้”

‘จอร์จ’หรือพี่บึ๊กประจำห้องพยาบาลเข้ามาล็อกตัวผมอย่างรู้งาน

ผมแทบกรี๊ดออกไปทันที


“เฮ้ยๆ. ลู ใจเย็นก่อน รู้แล้วน่า ฉันขอโทษษษษษษษษษ ฉันไม่ได้ตั้งจายยยยยยยยยยยยยยย อย่าเอาไอ้นั่นแปะลงมานะ! ว…แว้ก เดี๋ยวสิ อย่าๆๆๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!(!)*&#@^@!R#@*!(P#@!*U#&*^@!$#&@*^@!#&(@)!^*#@!&#^!*@(#@!(&#!@#!@@*(@!(#^@!&#^*@!$@!#^!@$##$^@!&!@#$^@!#$!*@&@”









ณ ตึกพยาบาลในขณะนั้น ได้มีเสียงกรีดร้องโหยหวนอย่างลึกลับดังมาจากข้างในไม่หยุด







(แถมอีกนิด)
แล้วKเบย์ก็อดนึกในใจไม่ได้ว่าดูคนที่ภายนอกไม่ได้เลยจริงๆ เพราะเด็กหนุ่มหน้าหวานร่างกายบอบบางตรงหน้าเพิ่งจะจัดการเจ้านายสุดซาดิสม์ของมันได้อยู่หมัด



(แถมอีกนิดนึง)

เรย์//นั่งคัดลายมือสำนึกผิด(?) : ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ(x1000+) กระซิกๆๆๆTTwTT






สรุปผล:เรย์โดนลูทำแผลแบบฮาร์ดคอร์ให้+โดนไฟฟ้าช็อตจนหัวฟูไปสองรอบ + โดนสวดยับอีก1ชั่วโมงเต็ม แถมด้วยคัดลายมือ2,000จบ
หลังจากนั้นก็ต้องไปทำเควสมาเรียต่อ อาเมน....

มันช่าง...สุดยอด =[]=!!

เอิ่ม.....น่าสงสารจริงๆค่ะท่านเรย์คุ(''


หลงเฟย-สมน้ำหน้า....