[Normal(?) Quest]ทดสอบความกล้า[Clear]

เจ้าของเควส :แคลร์
สถานที่:สุสานร้างในป่าลึก




เวลา:ตอนกลางคืน

จำนวนเทิร์นอย่างต่ำ : 4 เทิร์น

จำนวนผู้เล่นที่กำหนด : 4 คน



รางวัลเควส(ผู้เล่น) : น้ำยาฆ่าเชื้อสำหรับ1ปี

รางวัลเควส(ผู้ให้คำแนะนำการแต่ง) : ชุดนางพยาบาลสีชมพู(?)

รางวัลเควส(ผู้เข้าชม+คอมเม้น) : หนังสือรวมภาพโป๊จอร์จ




รายละเอียด : ไหนๆก็จะเริ่มแข่งจริงอยู่แล้วงั้นมาวอร์มอัพกันก่อนแข่งหน่อยดีกว่า
"ทดสอบความกล้า"เดินผ่านป่าตอนกลางดึกไปจนสุดจะพบกับ'สุสานร้าง'
เดินให้ทั่วสุสาน จากนั้นก็เดินกลับมาเป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจจ๊ะ ~ ♥

สำหรับพวกปอดแหกจะเดินเป็นกลุ่มหรือเดินเป็นคู่ก็ได้นะจ๊ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ♥

-แคลร์-



คำเตือน:

1. อย่านึกว่าจะมีแค่ทางโล่งๆ เพราะระหว่างนั้นจะมีNPCปลอมตัวเป็นผี แน่นอนว่าไม่ใช่ผีธรรมดา เพราะมีตั้งแต่ผีซาดาโกะไปจนถึงผีเกย์กล้ามล่ำในชุดนางพยาบาล (!?)
2. ผีบางตัวอาจจะไม่แค่หลอกเฉยๆ แต่อาจจะวิ่งไล่พร้อมกับตะโกนว่า"ยาราไนก้า!!(!?)"ให้คุณผู้ชายเสียงประตูหลังเล่น แน่นอนว่าห้ามทำร้ายผีที่โผล่มาเด็ดขาด!! ได้แค่วิ่งหนีเท่านั้น
3. ทางเดินมืดมาก บริเวณป่าแห่งนี้มีการผนึกเวทย์ไว้ทำให้ใช้เวทมนตร์ไม่ได้อย่าหวังจะใช้เวทย์แสง เพราะฉะนั้นอย่าลืมพกไฟฉายไปด้วยนะเออ
4. ถึงจะมีผีปลอมอยู่ แต่ก็อาจจะมีผีจริงก็เป็นได้ ~ ถ้าเจอผีจริงตัวใครตัวมันนะก๊ะ=v=.....


รายละเอียดNPCที่ต้องใช้ : NPCหน่วยพยาบาลทั้งหมด>> https://ocff.forumth.com/t47-topic



ลูนาเรีย


(อิมเมจตามในรูปแต่ตาสีแดงนะคะ)

ไม่ได้แต่งผี แค่ยืนแสตนด์บายรออยู่ที่จุดเริ่ม+เส้นชัย




ระหว่างทาง จะต้องเจอกับ....





จอร์จ (x2) นายพยาบาลหัวโล้นกล้ามล่ำบึกบันผิวสีแทนใส่แว่นดำทึบในชุดนางพยาบาลสีชมพู ถือเข็มฉีดยาไซส์พี่บิ๊กเตรียมปักตูดคนที่เดินผ่านมา
(นี่มันผีบ้านไหนวะเนี่ยยยย)




จอร์จ(x3) ในชุดคอสตูมเบะม่วง


ตอนมันวิ่งมามันจะตะโกนว่า'ยาราไนก้าาา'และมีBGMหลอนๆประกอบ ให้คุณผู้ชายเสียงประตูหลังเล่น


ซาดาโกะ

ผี(ของจริง!) ที่สิงสถิตอยู่ในป่าแห่งนี้ เมื่อมีคนผ่านมาเธอจะปีนออกจากบ่อน้ำมาลากคนที่เดินผ่านลงไปในบ่อน้ำเพื่อที่จะให้ตายเป็นเพื่อนเธอ(!?)
แต่มักจะลงเอยด้วยการที่คนเดินผ่านมองไม่เห็นเธอแล้วเหยียบเธอจมดินแทน อาเมน..................


แคลร์(บอสด่านสุดท้่าย) น่ากลัวซะยิ่งกว่าซาดาโกะ+จอร์จ เพราะคุณเธอดันใส่ชุดคอสตูมPedo bear(หมีหื่นโลลิค่อน)น่ะสิ!!




เวลาวิ่งไล่จะทำหน้าหื่นเลือดกำเดาทะลัก
ใครที่ถูกเธอจับได้(โดยเฉพาะสาวๆ ระวังตัวไว้ให้ดี) จะโดนลวนลาม!!!!


P.S ผีแต่ละตัวนี่มัน .... =___=....

P.S2อย่าหวังจะหลอกผีกลับ เพราะผีทั้งหมดเป็นถึงหน่วยพยาบาลฮาร์ดคอร์(?)
ยกเว้นซาดาโกะไว้คนนึง หลอกกลับได้ตามสบาย

*********************************

Turn 1 Yumirika Yumi
Turn 2 Chalela
Turn 3 Kor
Turn 4 DarkPhoenix

อันนี้เทิร์นของเจ๊วิวนะ เอามาลงให้เฉยๆ


*******************

" ...Tsukare hateta karada de...
Nemuri ni tsuita kimi wo "

(Jewel-Ayumi Hamasaki)

เสียงหวานไพเราะดังขึ้นจากห้องห้าสิบห้าในยามเช้าตรู
ซายะ ในชุดนอนสายเดี่ยวกระโปรงสีขาวพริ้วเดินออกจากจากห้องนอนเพื่อลงไปฝึดรำพัดแต่เช้าตรู่เหมือนเคย ถึงแม้วันนี้ฉางเย่ จะไม่ได้ไปด้วยก็ตาม

ขณะที่ซายะกำลังจะเดินผ่านประกาศไปนั้น


"เอ๋?" เธอกลับหยุดชะงักแล้วหันกลับมามองป้ายประกาศที่ดูทะมึนๆ

"ทดสอบความกล้า?" เธออ่านหัวข้อของประกาศ "น่าสนใจดีนะ"

หลังจากที่กวาดสายตาไล่ดูรายละเอียดแล้ว เธอถึงกับยิ้มขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าของรางวัลเป็นอะไร

'น้ำยาฆ่าเชื้อสำหรับ 1 ปี'

ซายะเดินกระหยิ่มยิ้มย่อง ไปตามทางเดินเพื่อไปฝึกรำพัดที่สวนใกล้ๆนี้

หลังจากฝึกเสร็จ เธอก็มีความคิดประหลาดๆขึ้นมาทันทีว่า 'ลองชวนสาวสวยไปทดสอบความกล้าดูดีไหมนะ'
เพื่อนร่วมเควสที่เธอรับเควสทีไร'เขา' ก็มักไปด้วยตลอด จนเริ่มรู้สึกคุ้นเคยกันแล้ว 'เอเน็ท'


ซายะรีบวิ่งไปยังห้องของเอเน็ททันทีแล้วเคาะประตูสองสามทีแล้วเปิดประตูวิ่งเข้าไปโดยไม่ทันให้เจ้าของห้องอนุญาต

"เอเน็ท! ไปรับเควสกัน" ซายะตะโกน

แล้วลากเจ้าของห้องที่หน้าเหวออกมา

"ซายะ! เธอจะลากเอเน็ทไปข่มขืนเหรอ?" โจ้กเกอร์ที่เดินผ่านมาพอดีทักขึ้นอย่างยิ้มๆ

"ใช่ เอ๊ย! ไม่ใช่ ฉันกำลังพาเอเน็ทไปรับเควส"

"เควสงั้นเหรอ?" โจ้กเกอร์พูดยิ้ม "น่าสนใจนะ"

ทั้งสามจึงเดินไปดูประกาศด้วยกัน แต่ก็พบกับเครมิสที่มายืนอยู่ก่อนหน้าแล้ว

"น่าจะมีเนื้อเป็นรางวัลมากกว่า" เครมิสพึมพำด้วยสีหน้าเคร่งครึม ถ้าตัดเสียงออก เครมิสจะเป็นผู้ชายที่เท่ห์มาก มากเลยล่ะ (ณ บัดนั้นทั้งสามทำสีหน้าปลงๆ)

ว้าว~ คราวนี้เธอจะเอาน้ำยาฆ่าเชื้อนี้ไปแลกกับชุดเมดของเรย์คุ แต่จะเอาไปให้ใครใส่นั้น ต้องดูก่อน

.

.

.


ทั้งสี่เมื่อรับเควสเสร็จ

ก็แยกย้ายกันไป เพื่อรอเวลาให้พระอาทิตย์ตกดินไปแล้ว ค่อยเดินทางไปทำเควส
ส่วนซายะ นั้น ก็ยังคงทำกิจกรรมเดิมๆคือการไปแอบมองซีโร่เล่นกับแมว(ตรงจุดนี้หล่อนยังคงไม่ตัดใจ) แล้วก็กลับไปร้องเพลงที่ห้อง

.

.

.

เวลาเที่ยงคืนอันเงียบสงบ
ยุงบินไปบินมารวมทั้งแมงหวี่แมลงวัน ทำให้เครมิส อยากจับมันกินซะจะได้หมดความรำคาญ (แอบสะพรึงเล็กน้อย)

ตอนนี้คนทั้งสี่อยู่ที่จุดเริ่มต้น โดยมีลูนาเรีย สาวสวย(ได้ข่าวว่าจริงๆแล้วเป็นผู้ชายนะ)เป็นคนพามา

"ทางเรา จะมีการแจกเทียนให้นะ" หล่อนพูดด้วยเสียงยานคาง

จากการปรึกษากันแล้ว จะมีการแบ่งเป็นคู่ๆ คือ เอเน็ทกับซายะ และ โจ้กเกอร์กับเครมิส

.

.

.

ทั้งสองคู่จะต้องแยกกันเป็นสองทาง เป็นไปในทิศทางที่สวนกัน คือ ซายะกับเอเน็ทจะวนไปทางซ้าย และ เครมิสกับโจ้กเกอร์จะวนไปทางขวา

แล้วทั้งสองกลุ่มก็เริ่มออกเดินทาง....

.

.

.

กลุ่มซายะ+เอเน็ท

ก๊า ก๊า ก๊า

เสียงอีการ้องระงมในเส้นทางที่มืดสนิท มีเพียงต้นไม้และเงาตะคุ่มๆ ชวนให้ขวัญหาย มีเพียงแสงเทียนที่ส่องออกมา ซายะ อดที่จะสั่นน้อยๆไม่ได้ เพราะจริงๆแล้ว... เธอกลัวผี!
เอเน็ทที่ไม่ได้ทันสังเกตสีหน้าซายะ ก็เดินไปเรื่อยๆด้วยท่าทางสบายๆ ในมือก็ถือเทียนเล่มเดียวนั่นอยู่

"ยาราไนก๊าาาาา" เสียงชวนสยองดังมากจากด้านข้างพร้อมกับผู้ชายหัวล้านร่างบึกบึนในชุกนางพยาบาลถือเข็มฉีดยาอันเบ้อเริ่ม 'จอร์จ!!'

เอเน็ทฉุดมือซายะ ออกวิ่งทันที ด้วยความสยดสยองและความคลื่นไส้ของทั้งสองคน

.

.

.

กลุ่ม เครมิส และ โจ้กเกอร์

"นายมันน่าปวดหัวเป็นบ้าเลย!" โจ้กเกอร์ขมวดคิ้วแล้วตวาดออกมา

"เง้อ ก็เราอยากรู้ว่าเทียนมันกินได้หรือเปล่าง่ะ" เครมิสเอ่ยพร้อมจ้องเทียนน้ำลายไหล(ห๊ะ?)

ทำให้โจ้กเกอร์ที่ถือเทียนอยู่ รีบย้ายเทียนไปไว้อีกทางให้ห่างจากเครมิส

"กินไม่ได้ซะหน่อย มันไม่ใช่เนื้อที่นายชอบ" โจ้กเกอร์อธิบาย

"หืม? พูดถึงเนื้อเราก็อยากกินขึ้นมาทันทีเลย..."

ไม่ทันจะพูดอะไรจบ ทั้งสองก็รู้สึกถึงไอเย็นยะเยือกอยู่รอบๆตัว ในป่าลึกที่มืดมิดแห่งนี้ ซึ่งมีแต่ต้นไม้ และหลุมศพ ที่ตั้งเรียงรายอยู่

"มา ลง บ่อ ของ ฉัน ซะ..." เสียงยานคางดังขึ้น

"จ๊ากกกกก!!"

เเนื่องจากหัวสมองมึนตึ้บ เขียนไปอย่างงี้ล่ะกัน! // สลบคาโต๊ะ




ก๊า...ก๊า...ก๊า...

เสียงอีกาบินผ่านสุสานรกร้างในป่าลึกแห่งหนึ่ง ว่ากันว่าผีที่นี่เฮี้ยนที่สุดในเมืองนี้ ไม่ว่าจะเป็นตัวประหลาดสีม่วงที่กรีดร้องด้วยประโยคที่ทำให้ผู้ชายเสียงประตูหลังหรือผีซาดาโกะขี้เหงาที่มักจะจับคนเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนในบ่อน้ำ ซึ่งเพราะข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องผีๆ เช่นนี้ ทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าไปในสุสานร้างแห่งนี้...

ยกเว้นเหล่าผู้กล้า(ท้าตาย)กลุ่มหนึ่ง...

“มา...ลง..บ่อ..กับ..ช้าน...” เสียงของเจ้าของผีสาวผมยาวสีดำปิดหน้าที่ปีนออกมาจากบ่อน้ำพูดด้วยน้ำเสียงยานคาง ผิวซีดๆ ค่อยๆ ยื่นมืออกมาหวังที่จะเอื้อมไปลากใครสักคนที่อยู่ด้านหน้าของตนเอง

ผีซาดาโกะนั่นเอง...

“ตัวอะไรน่ะ?”

เครมิสเอียงคอด้วยท่าทางน่ารัก ไม่ได้มีจิตสำนึกที่จะกลัวผีซักนิด ต่างกับเด็กสาวเจ้าของผมสีขาวที่ยืนหลบอยู่ด้านหลังลิบลับ

“เหอๆๆ” โจ๊กเกอร์ฉีกยิ้มเจื่อน เหงื่อข้างแก้มผุดออกมาไม่หยุด “เครมิส จัดการเจ้านั่นเลย!”

“ทำไมล่ะ โจ๊กกาเรล่ากลัวผีเหรอ?” เครมิสถามกลับด้วยสาเหตุที่กรีดลงใจของโจ๊กเกอร์โดยแท้

คนถูกทักว่ากลัวสะดุ้งเฮือก เด็กสาวยืดตัวขึ้นพร้อมก่อนที่จะตวัดสายตาไปหาเคมิส (และแน่นอนว่าไม่ได้เหลือบไปมองผีซาดาโกะแม้แต่นิดเดียว) เธอแสร้งยิ้มด้วยสกิลการแสดงชั้นเลิศ เพราะถึงแม้ในใจจะวิ่งโร่ไปนอกป่าแล้ว แต่เจ้าตัวก็ยังคงเชิดหน้ายิ้มหวานอยู่ตรงหน้าผียาวนี่ได้เหมือนไม่แลด้วยซ้ำไป

“ใครกลัวกันฮะ ฉันแค่ไม่อยากทนเห็นเจ้าผีตายซากน่าตาน่าเกลียดมาอยู่แถวนี้ก็เท่านั้น!” โจ๊กเกอร์ตอบเสียงสูงนิดหน่อย ซึ่งถึงแม้มังกรบ้าอย่างเครมิสจะจับดทนเสียงสูงๆ นั่นไม่ได้ แต่ด้วยความซื่อ (บื้อ) เขาเลยส่ายหน้าไปมา

“ไม่เอาอ่ะ ก็เรามาเล่นไล่จับกับผีนี่นา” เครมิสตอบด้วยใบหน้ากวนโอ๊ย (ในสายตาโจ๊กเกอร์)

“...” เจ้าของนัยน์ตาสีม่วงชะงักกึก ในใจนึกอยากจะไปตบกบาลคนที่บอกว่าเครมิสมาว่ามาเล่นไล่จับกับผีให้ตายคามือ แต่สถานการณ์ตอนนี้สำคัญที่สุด!

และในเมื่อเครมิสยืนกรานจะเล่นไล่จับกับผี โจ๊กเกอร์จึงต้องใช้ประโยชน์จากมันอย่างช่วยไม่ได้ เธอรีบคว้าแขนเครมิสแล้วมุ่งหน้าไปที่เส้นชัยทันที

“ไปไหนอ่ะ?” เครมิสวิ่งตามพร้อมกระพริบตาปริบๆ

โจ๊กเกอร์หันกลับมาตอบ “ก็นายจะเล่นไล่จับไม่ใช่หรือไง หนีผีนั่นแล้วก็ไปที่เส้นชัยซะสิ!”

เครมิสพยักหน้ารัวๆ ด้วยตาเป็นประกาย และทั้งสองก็มุ่งหน้าโดยที่ทิ้งซาดาโกะขี้เหงาไว้เพียงคนเดียว...

"โฮ โฮ โฮ...~"



ทางด้านของซายะกับเอเน็ทที่เพิ่งจะหนีรอดจากตัวประหลาดในชุดพยาบาลทีสมพู ต่างก็มุดกันอยู่ในพุ่มไม้ข้างทาง เอเน็ทที่ทำหน้าขนลุกชะโงกหน้าออกไปดูลาดเลา ในขณะที่ซายะที่เกาะแขนเอเน็ทแน่น แม้แต่ตัวก็ยังสั่นน้อยๆ กลับไปเธอคงฝันร้ายแหงๆ!

“คุณซายะครับ ‘พวกมัน’ น่าจะไปแล้วนะครับ” เอเน็ทพูดพลางค่อยๆ ลุกขึ้นจากพุ่มไม้ ซึ่งซายะที่เกสะแขนร่างเล็กอยู่สะดุ้งนิดหน่อยก่อนที่จะปล่อยทันที สาวเจ้าหน้าแดงนิดหน่อย ในใจคิดว่าช่างน่าอายนักที่กลัวผีหัวหดจนต้องมาเกาะคนอื่นแบบนี้

อืม...หรืออาจจะคิดมากกว่านั้นก็ได้ (มั้ง?)

ซายะปัดความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัวพลางลุกขึ้นตามเอเน็ท น่าแปลกใจเหมือนกันที่เอเน็ทดูออกจะน่ารักเหมือนผู้หญิงแท้ๆ แต่กลับไม่กลัวของแบบนี้ซักนิดเดียว

ห้ามดูคนจากภายนอกจริงๆ...

“ผมว่าเราน่าจะเดินอ้อมดูนะครับ” เอเน็ทว่า “ถ้าให้เดินจากทางเมื้อกี้คงไม่ไหวแน่ๆ”

ซายะพยักหน้า เธอเองก็เห็นด้วย “งั้นก็ไปกันเถอะ”

แล้วทั้งสองก็เดินดุ่มๆ เข้าป่าไป ตามหลักความรู้สึกแล้ว ตอนนี้ซายะคิดว่าสุสานร้างมืดๆ นี่น่ากลัวน้อยกว่าตัวประหลาดในชุดพยาบาลนั่นหลายร้อยเท่า!

เอเน็ทเดินนำเข้าไปในป่าเงียบๆ โดยมีซายะที่เดินตามหลังมาหันซ้ายขวาอย่างหวาดกลัวตลอดเวลา รอบด้านเงียบกริบเสียจนแม้แต่เสียงใบไม้หล่นยังได้ยินชัดเจน

แกร๊ก...

ซายะก็สะดุ้งเฮือก รีบสำรวจไปรอบๆ ก่อนที่จะพบว่ามันเป็นแค่เสียงกิ่งไม้ที่เธอเผลอไปเหยียบเท่านั้น

เอเน็ทหันกลับมามอง เขาเริ่มรู้สึกถึงความกลัวของซายะบ้างแล้วและด้วยความเป็นคนดี๊ดี เขาเลยยื่นมือออกไปทางซายะเพราะความไม่คิดมาก

“คือว่า...” เอเน็ทหัวเราะแห้งๆ ใบหน้าน่ารักดูราวกับน้องสาวที่น่ารักคนหนึ่งไม่มีผิด “ถ้ากลัวล่ะก็จะจับมือผมไว้ก็ได้นะครับ”

ซายะหน้าทะมึนๆ ไปครึ่งแถบทันที ในใจท่องไว้อยู่คำเดียว

ฉันไม่กลัว ฉันไม่กลัว ฉันไม่กลัว ฉันไม่กลัวซักหน่อย!!!

“ถือว่าช่วยคนในทีมเดียวกันก็ได้นี่ครับ” เอเน็ทพูดต่อ มันก็จริง ถึงอย่างไรซายะก็อยู่ทีมเดียวกับเขาในตอนนี้ จะทิ้งไว้ให้กลัวอยู่เพียงลำพังก็ไม่ค่อยดี

ถึงตัวเองจะเหมือนคนท่ีน่าจะหลัวมากกว่าก็ตามทีเถอะ...

“ฉันไม่ได้กลัวหรอกน่า!” ซายะที่อึ้งไปนิดหนึ่งรีบพูดกลบเกลื่อน ใครจะไปกล้าบอกกันล่ะว่าตัวเองกลัวผี แต่ถึงอย่างนั้น มือข้างหนึ่งของสาวเจ้าก็เอื้อมไปจับมือของเอเน็ทอยู่ดี

“เท่าที่ผมคำนวณดูแล้ว เป้าหมายน่าจะห่างออกไปไม่ไกลเท่าไหร่นะครับ”

ซายะพยักหน้า ในใจลองคิดเป็นครั้งแรกที่ว่าอยากอยู่ที่ไมนัสต่อไปอีกสักพัก

เป็นเพราะอะไรนะ? ปกติเธอไม่คิดแบบนี้นี่นา...

อาจจะเป็นเพราะพวกพ้องก็ได้?



ลองย้อนมาหาคู่ของตัวตลกสาวกับมังกรบ้ากันบ้าง ช่างเป็นคู่ที่หาคำว่าธรรมดาไม่ได้เลยถ้าเทียบกับคู่เมื้อกี้ รู้สึกเหมือนคนบ้าหนึ่งคนโยนมุกแป้ก แล้วสาวโหดอีกคนก็ตบมุกให้ ช่างมีสีสันต่างกับสุสานร้างในมืดๆ เกินจะบรรยายเสียจริง

และเพื่อความไม่ปะมาท เทียนเล่มเดียวที่พวกเขามีอยู่เลยต้องยกหน้าที่ให้โจ๊กเกอร์ถืออย่างช่วยไม่ได้ ถึงแม้เครมิสจะอยากถือเองมากแค่ไหนก็ตามที

“ง่า เราอยากถือเทียนอ่ะ”

“ไม่ได้” เด็กสาวเจ้าของผมสีน้ำเงินพูดเรียบๆ นัยน์ตากลอกไปมาตลอดเวลาเพราะกลัวว่าจะมีตัวอะไรโผล่มาอีก

เครมิสน้ำตาตก จากที่เดินอยู่ดีๆ ก็กลายเป็นนั่งคุดคู้ข้างต้นไม้เสียอย่างนั้น

“โจ๊กเกอารี่ใจร้าย” เครมิสทำปากยื่น “งั้นถ้าไม่ให้เราถือเราก็จะนั่งอยู่ตรงนี้แหละ!”

โจ๊กเกอร์ไม่สนใจ เธอหันกลับไปด้านหน้าเพื่อจะเดินต่อ...

ทว่าเด็กสาวกลับเพิ่งจำได้ว่าที่นี่มันเป็นสุสานร้างในเขตป่าลึกมืดๆ ที่มีผีผมยาวลอยไปลอยมาโดยไมสามารถที่จะรู้ได้ว่าจะโผล่มาจ๊ะเอ๋กับพวกเธอเมื่อไหร่!!!

ก๊า...ก๊า...ก๊า...

เสียงองอีกาช่วยในการเตือนสติของโจ๊กเกอร์อีกครั้งเธอกระแอมเบาๆ พร้อมกับที่รีบวิ่งไปหาเครมิส

เอาก็เอา! ง้อหน่อยเพื่อสวัสดิภาพของตัวเอง!

“ฮือๆ โฮๆ” เครมิสยังคงนั่งคุดคู้น้ำตาเล็ด

“...”

ช่างเป็นการง้อที่เสียศักดิ์ศรีอย่างไม่น่าให้อภัยเลยจริงๆ!

“โอเคๆ” โจ๊กเกอร์พูดด้วยน้ำเสียงแปร่งๆ เพราะกัดฟันพูดอย่างอนาถตัวเอง “ฉันจะให้นายถือก็ได้ แต่แค่สิบนาทีนะ”

ใช่แล้ว...สำหรับเจ้ามังกรบ้านี่ สิบนาทีก็เพียงพอ!

โจ๊กเกอร์แสยะยิ้มชั่วขึ้นมาแวนหนึ่ง ก่อนที่จะทำเหมือนไม่มีอะไรเกินขึ้น

“จริงนะ!” เครมิสพูดขึ้นมาด้วยดวงตาที่เป็นประกายจนโจ๊กเกอร์แทบจะต้องเอาแว่นกันแดดมาใส่ “งั้นไปกันเถอะ! เย้ๆๆ”


“ว่าไงว่าตามกัน...”

พลันร่างบางก็ชะงักกึก เพราะได้ยินเสียงแหมือนตัวอะไรบางอย่างกำลังวิ่งมา

โจ๊กเกอร์หน้าซีดตัวสั่นทันที อย่าบอกนะว่า...!!!

“ช่วยด้วยคร้าบบบบบบบ!!!”

โจ๊กเกอร์รีบหันไปมองทันที เอเน็ทนี่!!

ถูกอย่างที่สุด ตอนนี้เอเน็ทกำลังถูกหมีบ้าตัวไหนไม่รู้แบกขึ้นไหล่แล้วกระโดดดึ๋งๆ ผ่านพวกเธอไป ซึ่งคนถูกแบบก็ร้องโหยหวนขอความช่วยเหลือตลอดเวลา

“อ้าวๆ นั่นเอเนตาลีเซียนี่นา” เครมิสที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ทำตาโต “ไปหาหมีมาขี่จากที่ไหนกันนะ!?”

“Pedo Bear!!!” โจ๊กเกอร์อ้าปากค้าง ไม่ผิดแน่ นั่นมันหมีหื่นที่ชอบมีเลือดกำเดาไหลทะลักไปตลอดทางนี่นา

“หะ หา?”เครมิสทำหน้ามึนตึ้บ

“เจ้านั่นลักพาตัวเอเน็ทไปแล้ว ให้ตายเถอะ!” โจ้กเกอร์รีบวิ่งตามไปในทันที แต่ก็ไม่วายถือเทียนอันล้ำค่าของตัวเองไว้แน่น ถึงยังไงตัวเองก็ต้องมาก่อนเสมอ!

หลังจากนั้นเครมิสก็รีบตามไปทันที

“แหมๆ ชักจะสนุกซะแล้วสิ เกมไล่จับผีเนี่ย~”









****************************************************************

บทตัวไหนน้อยไปก็ขอโทษย ณ ที่นี้ด้วยนะ T^T

จอง...



_______________________TURN 2__________________________

‘’ก๊า ก๊า’’


เสียงการ้องไปทั่วผสมผสานเข้ากับเสียงความวุ่นวายของเหล่าผู้มาทำเควสเพื่อทดสอบความกล้าได้อย่างดี


ตึก ตึก


‘’โจ๊กเกอร์! เครมิส!‘’ ซายะที่วิ่งมาอีกทางตามมา เมื่อเห็นพวกเขาก็เรียกทันที


‘’เกิดอะไรขึ้น?’’ โจ๊กเกอร์ถามทันที


‘’เดินอยู่ดีๆก็มีหมีโรจจิตที่มาจากไหนไม่รู้ อยู่ๆก็อุ้มเอเน็ทไปฉันเลยต้องไล่ตามมาเนี่ย!‘’ ซายะบ่นอุบ


‘’นี่ๆเอเนริว่าจังทำไมไม่ให้คนอื่นเล่นด้วย!‘’ เครมิสทำท่าเสียดายๆสุดพลางมองเอเน็ทที่ถูก ‘ลักพาตัว‘ อย่างอิจฮา


เล่นบ้านไหนหะ!... โจ๊กเกอร์และ ซายะส่งค้อนให้เครมิส

‘’นี้! อย่าปล่อยให้เอเน็ทโดนลักซ่อนไปต่อหน้าต่อตาสิ ช่วยกันทำอะไรสักอย่างหน่อย!‘’ ซายะยืดอกสั่ง


โจ๊กเกอร์ถอนหายใจพลางมองไปที่เครมิสที่เอาแต่สงสายตาอิจฉาเอเน็ทอยู่ข้างๆ


‘’นี่...ไปช่วยหมอนั้นเร็ว‘’ โจ๊กเกอร์พูดพลางชี้ไปที่เอเน็ทที่ตอนนี้ถูกหมีโรคจิตเอาหน้ามาถูๆ...หมีบ้าที่ไหนเนี่ย!


‘’ฉันว่าอย่าขอความช่วยเหลือจากหมอนั้นเลย ลงมือเองดีกว่า‘’ ซายะมู่หน้าพลางเดินไปทางหมีโรจจิตอย่างกล้าหาญ

หะ...เอาจริงดิ?

‘’เฮ้ย ไอ้หมีบ้าPedo bearส่งเอเน็ทมานะเฟ้ย!‘’ ซายะส่งเสียงโหวกเหวกใสหมีโรคจิต...


‘’อะไรเหรอ? หรือเธออยากมาให้ฉันอุ้มไปแทน? แต่ขอโทษนะเด็กคนนี้น่ารักกว่าน่ะ‘’ Pedo bear แบะมือตอบแล้วก็ไม่สนใจซายะอีกหันกลับไป ’เล่น’ กับเอเน็ทผู้น่าสงสาร


‘’น่ารักกว่า...‘’ ซายะปากกระตุก เกิดความคิดอยากฆ่าPedo bearขึ้นมา


‘’ฮ่าๆ ก็ถูกนะ!‘’ โจ๊กเกอร์หัวเราะ แล้วเสนอแผนการใหม่ ‘’ลองให้เครมิสช่วยอีกที น่าจะได้มั้ง…‘’ ถึงซายะจะทำหน้าบิดเบี้ยวไม่มั่นใจในเครมิสสุดๆแต่ก็รอดูว่าจะทำอะไร

‘’นายน่ะ! ลองไปแข่งแย่งเอเน็ทกับหมีสิ!‘’ โจ๊กเกอร์บอกเครมิส


‘’ทำไมต้องแย่งเอเนโตร่าจากหมีด้วยอ่ะ?‘’ เครมิสถามตาโต


‘’เพราะจะได้เล่นสนุกไง เดียวแย่งแล้วก็รีบวิ่งหนีทันทีเลยนะ!...ฉันจะเลี้ยงขนมนายด้วยเลยเอ้า!!‘’ โจ๊กเกอร์พูดพลางลากให้เครมิสเดินไปหาหมีโรคจิต


‘’งั้นก็ได้!‘’ ว่าแล้วเครมิสก็ถลาไปหาหมีโรคจิตแล้วอุ้มเอเน็ทออกมาได้อย่างง่ายดาย หลังจากนั้นก็...เผ่น!!!


.


.


.


‘’รอดแล้ว…’’ เอเน็ทผู้เสียขวัญนั่งขดใต้ต้นไม้พลางพูดออกมาเบาๆ ชวนให้คนเห็นแล้วเกิดความสงสาร แถมหลังจากโดนหมีหิ้วแล้วยังโดนมังกรหิ้วมาอีก...


‘’เอนิโรราเร่! สนุกไหม~‘’ เครมิสยังคงถามเอเน็ทด้วยใบหน้าใสซื่อ


โจ๊กเกอร์และซายะเห็นได้แต่ถอนหายใจ...


‘’จริงสิพวกเธอเจอกับซาดาโกะไหม?‘’โจ๊กเกอร์ถามขึ้น


‘’เจอ...แต่เอเน็ตจัดการไปแล้วน่ะ‘’ ซายะตอบหน้าตาย


‘’จัดการ? จัดการยังไง??‘’ โจ๊กถามอย่างงุนงง


ซายะเอ่ยปากเล่าด้วยใบหน้านิ่งๆ ‘’ก็หลังจากที่วิ่งหนีมาตอนนั้นฉัน...‘’


.


.


.

''ดีนะที่ไอ้ตัวน่ากลัวๆนั้นไม่ตามมาอีก'' ซายะพูด ผีอะไรก็ไม่รู้น่าสะพรึงเสียจริง(หารู้ไม่ว่ามีน่ากลัวกว่านี้)


บรรยากาศ โดยรอบตอนนี้น่ากลัวกว่าตอนเข้ามาก แสดงว่าทางออกจากป่านี้คงไกลไม่ใช่น้อย ส่วนที่นี้ก็เหมาะเป็นเควสทดสอบความกล้าเสียจริงทั้งมืดทั้งชื้น
แถมได้ยินเสียงอะไรแปลกมาแววๆชวนให้รู้สึกขนลุกซู่อย่างเลี่ยงไม่ได้


''มาอยู่...กับฉันเสียเถอะ...''


''...คุณซายะคุณได้ยินเสียงอะไรไหมครับ?'' เอเน็ตหันไปถามด้วยใบหน้าที่เดิมที่ก็ซีดอยู่แล้วแต่ตอนนี้ยิ่งซีดเข้าไปใหญ่


''ไม่ได้ยิน เราเดินกันสองคนจะได้ยินเสียงใครอีก?'' ซายะที่ไม่ทันสังเกตเสียงบุคคลที่สามตอบด้วยสีหน้างุนงง


''มาอยู่กับ...ฉัน...มาอยู่...กับฉัน''


เสียงดังขึ้นอีกครั้งคราวนี้ชัดเจน


''ฮะๆ'' ซายะหัวเราะพลางเอามือเกาหัว ''เอเน็ทไปกันต่อเถอะ เดียวจะดึกไปมากกว่านี้...ฮ่าๆ!'' ซายะพูดด้วยน้ำเสียงสั้นๆจบ
ก็เดินต่อไปอย่างรวดเร็วแล้วไม่หันไปมองอะไรอีกเลย...


กรุบ!


''โอ๊ย...''


เสียงร้องร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้น พอดีกับที่ซายะรู้สึกว่ากำลังเหยียบอะไรบางอย่าง...ไม่นะ!


''คุณ ซายะ!'' เอเน็ทร้องด้วยความตกใจ เมื่อเห็นซายะที่เดินนำหน้าเหยียบ 'ผู้หญิง' ที่มีผมดกดำปลกคลุมใบหน้าจนรุงรังผิวขาวซีดจนมองชุดสีขาวที่เธอใส่เป็นเนื้อ
เดียวกันกัวผิวหนังเลยที่เดียว น่าจะเป็นผี 'ซาดาโกะ' นะ อืมๆต้องใช่แน่ๆ...ไม่สิ! คุณเหยียบผีอยู่นะครับ!


ซายะทำหน้าไม่ต่าง จากเอเน็ที่มองตนด้วยความตกใจเพียงแต่มีแววหวาดกลัวเต็มที่ จะหนีพี่แต่ดันมาเหยียบผีอย่างจังเธอกลัวจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว!


ไม่ได้ สิ! ฉันต้องสงบ...สงบ... ''ไม่ไหวแล้วโว้ยยย!!!'' หลังจากเสียงร้องของซายะดังสิ่งที่ตามมาก็คือภาพเธอใช้ขาคู่สวย
'บรรจง' กระทืบลงบนตัวซาดาโกะที่เธอเหยียบอยู่รัวๆ อย่างสวยงาม...


เอเน็ทที่รับไม่ได้กับภาพการทารุณซาดาโกะอย่างอันโหดของซายะได้แต่เบือนหน้าหนี พลางตัดสินใจไว้อาลัยให้ซาดาโกะตนนั้น


หลังจากซายะกระทืบจนพอใจ(หา?) ก็รีบถลาไปหลบหลังเอเน็ทเหมือนสวน้อยผู้บอบบาง...


''ฮือๆ... เจ็บ''เหลือเกิน'' ซาดาโกะผู้น่าสงสารที่ถูกซายะทารุณได้แต่ร้องไห้ด้วยความรันทด ปกติเธอก็มักจะหลอกคนที่เดินผ่านบ่อไปมา
แม้คราวนี้จะถูกเมินเธอเลยคลานออกมากะจะลากซายะลงบ่อเสียหน่อย แต่ไหงตัวเองถึงได้โดนกระทืบจมดินเสียได้ฮือๆ...


เอเน็ททนดูสภาพของซาดาโกะผู้น่าสงสารไม่ไหว จึงรีบเดินเข้าไปช่วยพยุงเธอขึ้นมาจากสถานะจมดิน...ซายะแถบสดุ้ง


''จะทำอะไรน่ะ!'' ซายะตกใจ หรือว่าจะอยากกระทืบซาดาโกะแบบเธอกันนะ?(ไม่ใช่!)


''ไม่ เป็นไรครับ'' เอเน็ทยิ้มบาง ''ผมแค่จะช่วยดูบาทแผลให้เธอนิดหน่อย'' ว่าแล้วเจ้าตัวก็บรรจงหยิบพลาสเตอร์และพวกอุปกรณ์ทำแผลเบื้อต้น(ที่ไม่รู้ เอาไปเก็บไว้ตรงไหน)ออกมา


จากนั้นก็พยุงพาเธอไปยังบ่อแล้วจัดการ บรรจง ทำแผลที่เกิดจากการทารุณของซายะอย่างนิ่มนวล ทางด้านซาดาโกะเจอแบบนี้เข้าก็แทบดีใจจนจะร้องไห้ น้ำตาแถบจะทักลักออกมาเป็นสายน้ำ


ส่วนซายะได้แต่อ้าปากค้างกับภาพ เหตุการ 'สาวงาม' ทำแผลให้ 'ผี' ท่าทางสบายๆเหมือนมันไม่ไดเป็นเรื่องปกติ...ไม่ใช่แบบนี้มั้ง? จะดีไปไหน!


''เสร็จแล้วครับ!'' เอเน็ทมองบาทแผลที่ถูกประถมพยาบาลให้ด้วยฝีมือตนอย่างพอใจ


''ข...ขอบคุณนะ...สาวน้อย...เธอใจดีมาก'' ว่าแล้วซาดาโกะก็รีบลงบ่อทันที ราวกับกลัวจะโดนกระทืบอีก...


เอิ่ม...สาวสวย?


.


.


.


''ฮ่าๆๆๆ!!!'' หลังจากฟังจบโจ๊กเกอร์งอตัวหัวเราะอยู่กับพื้น


''โจกาโอโอ้ หัวเราะทำไมอ่ะ? ปวดท้องเหรอ?'' เครมิสมองโจ๊กเกอร์พลางเอ่ยถาม


''ไม่ใช่!'' โจ๊กเกอร์รีบตอบทันที


''แล้วจะเล่นต่ออีกไหม? คราวนี้เราจะอุ้มโจกาอาโนร่าดีกว่า!'' ว่าแล้วเครมิสก็ทำทันทีเข้าไปอุ้มโจ๊กเกอร์หน้าตาเฉย


''อ้ากก ปล่อยฉันนะ!'' โจ๊กเกอร์ตะโกนลั่นแล้วบรรจงเขกหัวเครมิสกลางกบาลทันที...


''โจกีอานารี่เขกหัวเราทำไม...เราทำอะไรผิด'' เครมิสเกิดอาการน้อยใจเดินไปหลบใต้ต้นไม้กับเอเน็ทอีกคน...


END TURN3 ~

จองให้ท่านแพรค่า

อ่า...มาจองเทิร์นสุดท้ายไม่ทัน ฮือ~

มาเม้นเองเรียบร้อย

กว่าจะเข้าได้

อ่า..ครบเรียบร้อย..//ปูเสื่อรออ่าน

หนูกลัวจอร์จอ่าTOT

พี่เองก็เครียดหนักอยู่ ต้องปิดอีกแล้ว...

ท่องไว้แล้วกันค่ะ เพิ่อความสนุก เพื่อฝึกฝีมือๆ

แต่ไอ้ฝึกฝีมือคราวก่อนล่อซะมึน T^T

//รอชมอย่างเมามันส์(?) หึหึหึ ...กระผมจะรอดูนะขอรับ =w=d

อยากเป็นคนดูบ้างจังเลย =w="

กระผมดูแทบทุกเควส 555

เฟรนด์จังก็ลงเล่นบ้างสิ =3=

อย่าเลยขอรับ = =; กระผมชอบดองง่ะ แต่ถ้ามีเควสใหม่มา อาจจะลงนะขอรับ =w=d แต่ตอนนี้...ส่อง+ร่อนนน~~

เควสจากพี่ทรายคงต้องรอสักพักเพราะพี่เขาเพิ่งลง ก็ต้องดูว่าจะมีใครตั้งเควสไหม เรากับเซมิเพิ่งตั้งคงยังไม่ตั้งใหม่ =w="

แม่จะรั่วให้ดู...ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

โจ้กเกอร์+เกรย์: ฮัดชิ่ว!...

ใช่ไหมล่ะขอรับ~ เพราะฉะนั้นกระผมว่างยาว วะฮ่าๆๆๆ!!~ (นี่หล่อนแอบตั้งใจสินะ = =; //โดนตบ)
เอาเป็นว่ากระผมจะรอดูทุกท่าน~ //ซุ่ม

ตอบเฟรนด์

โหๆ ไม่ดีเลยเฟรนด์จัง =3=

รอต่อไป~ ลั้ลลา~ //จะรอชมอย่างตั้งใจขอรับ~

เป็นคนดูแล้วมันรู้สึกอย่างนี้นี่เอง555//สนุก

ส่วนคนเขียนก็เหนื่อย T^T (แต่สนุกในอีกแบบแทน หึๆๆๆ )