[[เสร็จสิ้น100%)]] คุโรคาวะ เรย์คุ // ผมไม่เสื่อมนะครับ

**ชายแท้นะก๊ะ <3 จริงๆเหมืิอนจะเก่ง แต่ลงเอาฮา โดนยึดดาบแล้วแต่งหญิงแข่งไปละกัน **








ชุด



ชื่อ-ชื่อกลาง-นามสกุล : (อาจจะเป็นแค่ชื่อเรียกอย่างเดียวก็ได้) คุโรคาวะ เรย์คุ (เรียงนามสกุล-ชื่อแบบญี่ปุ่น) [เปลี่ยนคันจิตัวแรก+คำอ่าน]

ชื่อ:เรย์คุ( レーク(เรย์คุ)= Lake =แม่น้ำ) ชื่อแปลว่าแม่น้ำ แต่ดันไปพ้องเสียงกับคำว่า "เรย์คุ"(麗句) ที่แปลว่าคำหวาน,ถ้อยคำอ้นไพเราะซะงั้น...
อย่างกะชื่อผู้หญิง

นามสกุล:คุโรคาวะ(黒川) (แม่น้ำสีดำ)


ต้นแบบนามสกุลเอามาจากที่นี่เน้อ



เมกุโระกาวะ(แม่น้ำตาดำ) ที่ญี่ปุ่น

เผ่า:มนุษย์


เรียกชื่อเล่นสั้นๆว่า:เรย์

เพศ :ชาย(จริงๆนะเฟ้ย!!)
อายุ :16
ส่วนสูง :170 CM
น้ำหนัก:55
วัน เดือน ปี เกิด: 4/4/xxx4(วันเกิดมงคลจริ๊งจริง....)
หมู่โลหิต: A
สีอิมเมจ: ฟ้า-ดำ
ลักษณะตัวละคร : (ระบุโดยละเอียด บรรยายหรืออาจจะแนบภาพมาด้วยก็ได้โดยที่ควรบรรยายถึงทรงผม สีผม
สีผิวรูปร่างหน้าตา ลักษณะเสื้อผ้าที่สวมใส่) :

ผิวสีขาว ตาสีฟ้าเข้ม(แต่ไม่ขนาดโทนน้ำเงิน) ผมสีน้ำเงินซอยสั้น ปอยผมด้านซ้ายยาวกว่าด้านขวา
แต่ไม่ว่าหัวเขาจะซอยเละแค่ไหนก็ตาม เจ้าตัวก็ยังเจียดเวลาเอาเจลแต่งให้เรียบซะทุกครั้งด้วยความอนามัยจัดและบ้าความเรียบร้อย
(แล้วแกซอยทำไม...)
หุ่นมาตรฐานวัยรุ่นชาย

การแต่งตัว ปกติ:ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวเนคไทค์ฟ้า กางเกงดำ บางทีก็ใส่สูททับ จริงๆแล้วมันเป็นชุดนักเรียนล่ะ...


ชุดสนวม.(สาวน้อยเวทมนตร์):ชุดกระโปรงโลลิฟูฟ่องสีฟ้าดำ แขนเสื้อแบบชุดกิโมโน พร้อมด้วยผ้ากันเปื้อนเมด สัญลักษณ์นางพยาบาล
และหมวกนางพยาบาลสรุปจะเอาชุดเมดหรือชุดพยาบาลหรือชุดยูกาต เลือกซักอย่างเหอะ

นิสัย : (ระบุโดยละเอียดเช่นเดียวกัน) : เถื่อน เสื่อมตัวพ่อ รั่วได้ทุกสถานการณ์ กวนทีนในบางครั้ง อนามัยจัดเข้าเส้นเลือด
เห็นอะไรสกปรกๆจะน้ำลายฟูมปากสลบไปทันที(เฮ้ย)

จู้จี้ขี้บ่นเหมือนคุณป้าวัยทอง ไม่ว่าบรรยากาศจะอึมครึมทะมึนยังไงก็สามารถลากออกทะเลได้
ที่สำคัญยังโคตรเกรียนอีกด้วย...

ความสามารถพิเศษคือสามารถเล่นมุขหน้าตายได้ ตบมุขได้ ยิงมุขได้ ชงมุขได้ อั้ยยะ ครบเซ็ต!!

อาวุธ : (ระบุโดยละเอียดพร้อมความสามารถ) :

ใช้เวทย์น้ำปกติ + ใช้เวทย์น้ำผสานกับอาวุธเพิ่มความแรงและเพิ่มระยะโจมตี

ปกติ
เซ็ทดาบญี่ปุ่น แต่ปกติเจ้าตัวจะพกแค่ดาบคาตานะ(ดาบญี่ปุ่นแบบยาว)กับวากิซาชิ(ดาบญี่ปุ่นแบบสั้น) แน่นอนว่าเป็นดาบธรรมด๊า ธรรมดาไม่ทนเวทย์
เพราะฉะนั้นถ้าฝืนอัดเวทย์เข้าไปมากๆมันจะพังเอาได้ จริงๆมีดาบทนเวทย์อยู่ แต่มันไม่ได้เอามา


เวอร์ชั่น สนวม. เข็มฉีดยา ไม่ดิ..สลิงค์ดูดยามากกว่า อันใหญ่ยักษ์ เหมือนหมอนข้าง ด้ามจับเป็นแบบดาบคาตานะ

ทำอะไรไม่ค่อยได้ไม่มีหัวเข็ม ได้มาเฉพาะตอนแปลงร่างเป็นสนวม.(สาวน้อยเวทมนตร์)เท่านั้น ความสามารถของมันคือไม่แตก ทนเวทย์ได้
และมียาฆ่าเชื้อเติมเรื่อยๆ มันมีประโยชน์แค่ตอนใช้ปฐมพยาบาลเท่านั้นแหล่ะ(ฮา)



ชุดสนวม.(จะนับว่าเป็นอาวุธได้มั้ยเนี่ย)
ใส่แล้วจะโมเอะขึ้น80%(แต่ถ้าคนใส่เป็นชายถึก ความโมเอะจะติดลบ20%) เพิ่มความรวดเร็ว ดริฟหนีได้คล่องขึ้น
กระโดดได้สูงมาก แต่ไม่รับประกันว่าตกลงมาแล้วกระดูกจะหักรึเปล่า

เพิ่มพลังเวทย์

ประโยชน์มันมีแค่นี้แหล่ะ... อาเมน...


ทักษะการต่อสู้ : (ระบุได้ไม่เกิน 7 ท่า พร้อมอธิบายโดยละเอียด กรอกให้ครบทุกช่อง)

1.ชื่อท่า ขี้เกียจคิดชื่อ1!!

**มันจะฮาตอนตะโกนท่าชื่อเนี่ยแหล่ะlolz**

คำอธิบาย : ใช้เข็มฉีดยาฟาดไปที่ตัวคนตรงๆหรือฟาดวัตถุที่ฝ่ายตรงข้ามโยนมา(อารมณ์ประมาณเล่นเบสบอล)
จุดแข็ง : มันก็ฟาดธรรมดาอ่ะ!
จุดอ่อน : ธรรมดาเกินไป..
งื่อนไข : ต้องมีแรง ถ้าเหนื่อยจะใช้ไม่ได้ (ก็ปกตินี่หว่า!!)

2. ชื่อท่า ขี้เกียจคิดชื่อ2!!
คำอธิบาย : สาดยาฆ่าเชื้อ
จุดแข็ง : ฆ่าเชื้อได้ระดับนึง ทำให้คนใช้สามารถโล่งอกกับเชื้อโรคในรัศมีรอบตัว แถมถ้าโดนตรงแผลคู่ต่อสู้ยังทำให้แสบอีกด้วย!!
จุดอ่อน : เอ็งจะสาดเพื่อ? เล่นสงกรานต์อยู่เรอะ แค่โดนสาดแผลมันแสบๆนิดหน่อย ไม่ตายหรอกน่า!
เงื่อนไข : ผู้ใช้ต้องเกิดอาการอยากสาดกระทันหัน(เพื่อ???)

3. ชื่อท่า : กุจะนอน
คำอธิบาย: นอน
จุดแข็ง : ฟื้นฟูความเหนื่อยล้าและHPได้ระดับนึง
จุดอ่อน : อยู่ดีๆแกจะนอนเพื่อ!!? เพราะโดนคำสาปขี้เกียจเรอะ แบบนี้คู่ต่อสู้ก็อัดได้สบายๆน่ะเซ่!!
เงื่อนไข : ก็กุจะนอนอ่ะ ...

4. ชื่อท่า : ขี้เกียจแล้วอ่ะ
คำอธิบาย: สู้ๆอยู่ดีๆก็ขี้เกียจ ไม่อยากทำอะไรซะงั้น
จุดแข็ง : ฟื้นฟูความเหนื่อยล้าและHP
จุดอ่อน : โดนคู่ต่อสู่อัดเละน่ะเซ่!!!!!
เงื่อนไข : ก็กุขี้เกียจอ่ะ....

5. ชื่อท่า : ดริฟท์(?)
คำอธิบาย: สกิลหนีขั้นเทพ ดริฟท์หนีคู่ต่อสู้
จุดแข็ง :หนีคู่ต่อสู้ได้
จุดอ่อน :อาจสะดุดขาตัวเองได้ แถมหนีแล้วอาจจะหนีไม่พ้นด้วย
เงื่อนไข : เหนื่อยก็หนีต่อไม่ได้(อยู่แล้วอ่ะ)

ท่าไม้ตาย (ใช้รอบท้ายๆ(ถ้ามันรอดไปถึงรอบท้ายๆอ่ะนะ)

Spoiler:

จุดแข็งของตัวละคร : เร็ว พละกำลังปานกลาง มีสามารถเกรียน..เอ๊ย! มีสามารถวางแผนและพลิกแพลงสถานการณ์ได้ดี(เรอะ)

จุดอ่อนของตัวละคร : เกรียนเกินไป อนามัยจัดเกินไป รั่วเกินไป ฯลฯ
สิ่งที่ชอบ :ความสะอาด ยาฆ่าเชื้อ แมว
สิ่งที่ไม่ชอบ :เชื้อโรค แบคทีเรีย จุลลินทรีย์ บลาๆๆๆๆ

ปณิธานสูงสุดของชีวิต :

ปณิธาน(เมื่อก่อน):จะต้องกำจัดเชื้อโรคให้หมดไปจากโลกนี้ให้ได้!!!!
ปณธาน(ตอนนี้):เอาตูออกจากร่างสาวน้อยเวทมนตร์นี่ที!!!!!!!!TT[]TT

ภูมิหลังของตัวละคร (อธิบายคร่าวๆ) : นักเรียนม.ปลายที่ถนัดการใช้ดาบ แต่ก็เนื่องจากอนามัยจัดเกินไป แทนที่เขาจะเรียนสาขาปฎิบัติ(ที่ฝึกเกี่ยวกับการตบเกรียนมอนสเตอร์โดยเฉพาะ)
ดันไปเรียนสาขาทฤษฎี อยู่ๆก็ไปเจอกับKเบย์(เดี๋ยว ไม่ใช่คิวเบย์เหรอ!?) สิ่งที่มีชีวิตประหลาด(หรือก็คือกุญแจของเขาเอง)
เพื่อต่อสู้กับคำสาป ทำให้ต้องมาแข่งที่นี่ แต่ว่ากุญแจกวนตีนนี่ดันมีเงื่อนไข คือต้องให้เขาใส่ชุดสาวน้อยเวทมนตร์ก่อน ถึงจะเพิ่งพลังเวทย์ให้ ไอ้บ้าเอ๊ย!

สุดท้ายเวลาแข่งเลยต้องติดอยู่ในชุดสนวม.ตลอดเวลา เพราะมันช่วยเพิ่มพลังเวทย์ได้

ที่บ้านเป็นโรงฝึกดาบ แน่นอนว่าเขาใช้ดาบคล่องมาก แต่เหมือนการแข่งนี้จะต้องใช้สลิงดูดยาแทนดาบซะแล้วสิ น่าสงสารจริงๆ....



ความสัมพันธ์กับตัวละครตัวอื่น :กับออริของคนอื่น:คลาวเดีย - พาร์ทเนอร์

กับออริตัวเอง:

Kเบย์ - โดนหลอกทำสัญญาแล้วลากมาแข่ง โดยถูกขู่ว่าถ้าไม่มาแข่งจะต้องติดในร่างสนวม.ไปตลอดกาล
เมื่อมีโอกาสมักจะจับKเบย์มากระทืบเล่น

คุโรคาวะ เรย์โกะ - พี่สาว

คุโรคาวะ เรย์เท็น(ไม่โผล่ในนี้แต่อยากใส่(เพื่อ??) - น้องสาว


ลูนาเรีย - เพื่อนสนิท

คำคมประจำใจของตัวละคร : ดาบ (คมพอมั้ย??//โดนตบ ไม่ใช่คมแบบนี้ว้อยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!)

ประเภทของคำสาปที่ตัวละครได้รับ : ความเกียจคร้าน
ประเภทของกุญแจที่ได้รับ :กุญแจแห่งน้ำ

*เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย สเป็คสาวของเรย์คือสาวน้อยโมเอะน่ารักโลลิโพนี่เทลล์(หางม้า)*

*ตัวละครนี้ สัดกัดธาตุ"น้ำ"นะเคอะส์ สรุปก็คือกุญแจแห่งน้ำไม่ได้ข่วยอะไรเล้ย เพราะมันธาตุน้ำอยู่แล้ว อาเมน.....*

*อาวุธที่ถนัดคือดาบคาตานะ(ที่เสริมออพชั่นทนเวทย์) แต่โดนลากมาที่ไมนัสโดยที่ไม่ทันตั้งตัว
สุดท้ายก็เลยไม่ได้พกดาบมาด้วย//กลายเป็นไอ้กากส์ไปเลย ตอนนี้ใช้ได้แต่สลิงค์ดูดยากับดาบธธรมดาไม่ทนเวท จบเห่เอวัง................ *

ผ่านฉลุยยยยยยยยยยยยยย ลงอินโทรต่อจากนี้ได้เลย

ฮาได้ใจมาก!!

สาวดุ้นเถื่อน!//โดนถีบ

มาส่งบทนำค่าาาาาาาาา 'w'/ ทั้งหมด2,000+ตัวอักษรค่ะ

คำเตือน:ฟิคเรื่องนี้เสื่อม&รั่ว มาก กรุณาทำใจก่อนอ่าน
คนเขียนยังอยู่ในระหว่างหัดการเขียนนิยาย + ไม่ชอบใช้คำบรรยายเวิ่นเว้อด้วย ส่
วนพรรณาโวหารชอบเอาของที่ไม่น่าจะเอามาเปรียบเทียบได้มาเปรียบเทียบ(ห่ะ)
อาจจะแปลกๆไปซักนิด ;w; ขออภัยในความไม่สะดวกค่ะ XD

Inro – บทนำ – Hachizen Reiku ; เมื่อผมกลายเป็นสาวน้อยเวทมนตร์…..

-ความเดิมตอนที่แล้ว-(?)




กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว………………..
โลกคู่ขนาน ไมนัส ได้มีการประลองขึ้น เพื่อทดสอบเหล่ากุญแจ เหล่ากุญแจเหล่านั้นต้องทนทุกข์ทรมานต่อสู้กับคำสาป จนกว่าจะพบผู้ชนะ…


และนั่นคือจุดเริ่มต้น ---- ของการผจญภัยของพวกเขา

โดยพวกเขาจะต้องออกเดินทางไปยังเกาะไปเกาะใต้ทะเลคาริบเบียนที่32ที่โพ้นทะเลเหนือห่างไป900ไมล์ เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาตรงไปเลี้ยวขวาหลบก้อนหิน เลี้ยวซ้ายตรงไปเลี้ยวขวา เลี้ยวซ้ายหยุดไฟแดง(?)แล้วตรงไปเจอสี่แยกเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาตรงไปเลี้ยวขวาหลบก้อนหิน


เลี้ยวซ้ายตรงไปจะเจอร้าน7-11เลี้ยวขวาเจอวงเวียนเลี้ยวซ้ายหยุดไฟแดงแล้วตรงไป หยุดเรือ เปลี่ยนเรือดำน้ำ ดำเข้าถ้ำไป700ไมล์ เข้าดันเจี้ยน ตบมอน เก็บเลเวล ปลูกผัก อัพสกิล สุดท้ายก็เจอห้องบอสสู้กับบอสให้ชนะ เก็บไอเทม แล้วทะลุห้องบอสออกไปเกาะ!


เมื่อถึงเกาะ พวกเขาได้ออกค้นหา’ดราก้อนบอล’ให้ครบ7ลูกเพื่อขอพรกับเมพมังกือ(?) แต่ทว่าไม่ว่าจะเดินหา บินหา มุดดินหา ดำน้ำหา
จากนั้นก็ไป ปลูกปะการัง ทำอาหาร นวดสปา ปลูกป่า ดำนา ดูดิสนี่ออนไอซ์ แรลลี่ตีกอล์ฟ ล่องเรือ ส่องสัตว์ ช้อปปิ้ง ดูงิ้ว ดูละครเวที
ดูคอนเสิร์ต ดินเนอร์ ทำขนม จัดดอกไม้ เที่ยวตลาดน้ำ เรียนถ่ายรูป ดูกายกรรม ชมเมืองเก่า เข้าสัมมนา ทัวร์ธรรมมะ เรียนเต้นแล้วก็ร้องเพลง
แต่ก็ยังไม่พบดราก้อนบอล พวกเขาจึงได้ตัดสินไปออกเดินทางไปให้ที่เกาะคาริบเบียนที่33ที่……………………………


_____________________________________________________________

เอ่อ... ไม่ต้องไปสนใจไอ้ข้างบนมันนักก็ได้นะ มันมาได้ยังไงผมก็ไม่รู้เหมือนกัน


ขอแนะนำตัวก่อน ผม 'ฮาจิเซ็น เรย์คุ' ครับ เรียกสั้นๆว่า'เรย์'ก็ได้ หา? อะไร จะบอกว่าชื่อเหมือนผู้หญิงเหรอ ช่างมันเหอะน่า!!


“เรย์จังงงงงงงงงงงงง ใส่ชุดนี้ขึ้นมาเลยฮรัฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ”ทันใดนั้นเสียงกวนประสาทที่เหมือนเสียงแมวงุ๊งงิ๊งดังขึ้นขัดจังหวะความคิดผม


แน่นอนว่าเจ้าของเสียงก็หน้าตากวนประสาทพอๆกับเสียงมันนั่นแหล่ะ แมวขนเรียบสีขาว หน้าทรงกลม หูยาว ตาโตเหมือนไข่ไก่
ดูๆไปแล้วก็น่ารักดี ไม่ติดว่าขาสั้นๆทั้ง4ข้างของมันอุดมไปด้วยกล้ามเนื้อราวกับนักมวยปล้ำ


แถมตอนนี้มันกำลังเบิกตาที่โตเหมือนไข่ไก่อยู่แล้วของมันจ้องมาที่ผม..ตอนนี้มันเป็นไข่ห่านแล้ว! นอกจากนี้..แก้มมันยังเปลี่ยนเป็นแดงแปร๊ด ที่ปากมีน้ำลายไหลยืดเป็นทาง …อ…อี๋! สยองชิบ!!!!! แกเป็นคิโม่ยโอตาคุรึไงฟะ!


ผมทนไม่ไหวเอาทันยันหน้ามันไปเต็มแรง
“แกเรียกใครว่าเรย์จังหา! แล้วใส่ขึ้นบ้านเอ็งสิ!! ไปไกลๆเลยไอ้แมวโรคจิต!!!!!” ผมบรรจงใช้เท้าถีบมันจะเด็นไปจนชนกับผนังบ้านจนที่ผนังมีรอยหน้าแมวน้ำลายไหลยืดติดเป็นทาง

อ่ะแฮ่ม!…ก่อนที่ตัวก่อกวนจะฟื้นคืนชีพอีกรอบ ผมขออธิบายก่อนละกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วผมโดนบังคับให้ใส่ชุดอะไร

มันเริ่มมาจาก….

-1ชั่วโมงที่แล้ว-



“หือ? ไอ้นี่มัน อะไรเนี่ย?”เด็กหนุ่มมัธยมปลายสาขาทฤษฎีผู้มีผมสีน้ำเงินราวกับน้ำหวานบลูฮาวายซอยสั้นระต้นคอ
ตาสีฟ้าเข้มเหมือนน้ำยาขัดส้วมตราเป็ดโปร นาม’ฮาจิเซ็น เรย์คุ’

ใช้มือปัดวัตถุสีขาวที่ปลิวมาชนหน้า ก่อนจะพยายามกวาดตามองตัวอักษรที่ยาวเป็นพรืดบนแผ่นกระดาษในมือ

“การแข่งOCFF …. ผู้เข้าแข่งขันคือผู้ที่ถูกรับเลือกให้ได้รับกุญแจ และพลังมาครอบครอง
แต่ต้องต่อสู้กับคำสาปที่ได้รับมา … บ้ารึเปล่าฟะ!! คนที่จะไปลงแข่งไอ้อะไรแบบนี้ได้นี่ต้องเป็นมาโซคิสม์แหงๆ อยู่ดีไม่ว่าดีไปหาเรื่องเจ็บตัวกับคำสาป”


เด็กหนุ่มพยายามสรุปเนื้อหาย่อ ๆ ถึงแม้ปากจะบ่นแต่กลับไม่แปลกใจกับเนื้อหาการแข่งที่หลุดโลกนี่เลยแม้แต้น้อย

ในโลกของเขานั้นการต่อสู้เป็นเรื่องปกติ ในโลกที่มีมอนสเตอร์เพ่นพ่านจนมีการจัดตั้งทีมนักผจญภัยมากมาย
การมีกิจกรรมการแข่งขัน จัดขึ้นบ่อยๆนั้นไม่ใช่เรื่องแปลก มีตั้งแต่แข่งสู้กับคนด้วยกันยันมังกรยักษ์สูง10เมตร หรือแม้แต่แข่งวิ่งมาราธอนล่าสมบัติบนเกาะผีสิง



“แอร๊ยยยยยยยยยยย ~ ~ ~ มีคนเก็บใบปลิวของกระผมได้ด้วยล่ะฮรัฟ !”เสียงแหลมเล็กเหมือนแมวที่ชวนให้คนฟังประสาทเสียดังขึ้นเรียกความสนใจของเด็กหนุ่มไป

อ…อ..ไอ้นี่มันตัวบ้าอะไรฟะ!?
เรย์มองเจ้าสิ่งมีชีวิตที่เสียงแหลมเล็กเหมือนแมวนั่น มันมี หน้ากลมมนตาโตน่ารัก หูยาวเหมือนแมวก็ไม่ใช่กระต่ายก็ไม่เชิง ขนาดตัวราวๆตุ๊กตาตัวเล็กๆ
……..แต่ที่น่ากลัวที่สุดขาสั้นๆทั้ง4ข้างของมันของมันอุดมไปด้วยกล้ามเนื้อราวกับนักมวยปล้ำเฮฟวี่เวทที่ครองแชมป์มา4ปีซ้อนจับคู่ต่อสู้ทุ่มได้ภายใน10วินาที

ในโลกของเขามีมอนสเตอร์เยอะก็จริง แต่ไอ้เผ่าพันธ์แมวก็ไม่ใช่กระต่ายก็ไม่เชิงแถมขายังเหมือนนักมวยปล้ำนี่ไม่เคยเห็นมาก่อน!!
อืม…เดี๋ยวนะ ถ้ามองแค่หน้าอย่างเดียวไม่มองขาแล้วมันดูคุ้นๆอยู่นะ

“สวัสดีครัฟ กระผมชื่อKเบย์เป็นคู่สัญญาของท่านตั้งแต่ที่ท่านเก็บใบปลิวได้ครัฟ”เ จ้าตัวพยายามแนะนำตัวพร้อมกับทำตาโต กระพริบตาปริบๆแอ๊บแบ๊วสุดชีวิต

หา?? Kเบย์!? ไม่ใช่คิ*เบย์หรอก ไม่สิ นั่นไม่ใช่ประเด็น!แล้วคู่สัญญาบ้านี่มันอะไร


แต่เจ้าแมวสีขาวยังคงฝอยน้ำลายแตกฟองต่อไป“เนื่องจากว่าไม่มีใครมารับกุญแจแห่งน้ำไปซะที กระผมภูตของกุญแจแห่งน้ำเลยต้องใช้วิธีแจกใบปลิวสุ่มหาคนมาเป็นสาวน้อยเวทมนตร์ถือครองกุญแจแถมตำแหน่งรับคำสาปเกียจคร้านไงละครัฟ”

กุญแจแห่งน้ำแถมมีลดแลกแจกแถมคำสาปกับชุดสาวน้อยเวทมนตร์ด้วยวุ้ย..

เขารู้สึกกระเพาะขึ้นมาทันที


“ขอโทษเหอะนะ ไม่รู้ว่ามันเป็นรายการทีวีแกล้งคนหรืออะไร อีกอย่างนะชั้นเป็นผู้ชาย เป็นสาวน้อยเวทมนตร์อะไรนั่นให้แกไม่ได้หรอก” เรย์โบกมือลาอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะรีบเดินหนีเจ้าแมวโรคจิตตรงหน้า

“เดี๋ยวก่อนสิคร้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ชนะแล้วจะได้ทำให้ความปราถนาเป็นจริง1ข้อด้วยนะคร้าฟฟ ไม่สนใจเลยเหรอคร้าฟฟ ถ้าท่านอยู่โดยไม่มีกระผมท่านจะถูกคำสาปทำร้ายนะฮร้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ”

….ไอ้บ้านี่ตื้อไม่เลิกอย่างกับพวกขายประกันเลยวุ้ย…ไม่ต้องมาลดแลกแจกตอนนี้เลยเฟ้ย! ตูไม่สนแล้ว
เขาเดินดุ่มๆหนีแมวโรคจิตไปอย่างรวดเร็ว

“งะ….งั้น ในเมื่อท่านไม่เอาแล้ว กระผมขอถามอะไรข้อนึงได้มัยครัฟ” ในที่สุดแมวโรคจิตก็เลิกตื้อ ”กระผมไม่ค่อยถนัดภาษาปะกิดอ่ะครัฟ คำว่า “Agree”นี่แปลเป็นภาษาของท่านได้ว่าอะไรงั้นเหรอครัฟ?”

มันใช่เวลามาถามมั้ยเนี่ย

เขาแทบหน้าทิ่มก่อนจะตอบแบบส่งๆตัดความรำคาณไป

“แปลว่า’ตกลง..”

“อะไรนะครัฟ กระผมได้ยินไม่ชัด” เจ้าแมวบ้านั่นทำเอียงคออย่างน่าสงสาร แต่ในสายตาเรย์แล้วมันดูน่ากระทืบเป็นที่สุด

.เขาจึงอดตะโกนใส่หน้ามันไม่ได้ ”ก็แปลว่า”ตกลงไงล่ะ”!!!”

“หึ…!”เจ้าแมวบ้านั่นแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ทันใดนั้นก็มีแสงสีขาวแสบตาสว่างวาบไปทั่วทั้งบริเวณ

ฮ….เฮ้ย!? นี่มันอะไรฟะ!!?
-กลับมา ณ ปัจจุบัน-
มันก็เป็นอย่างที่ทุกท่านได้เห็นนั่นแหล่ะครับ.. หลังจากแสงแสงตานั่นจางหายไป เสื้อผ้าที่อยู่บนตัวผมก็กลายเป็น……..
ชุดกระโปรงโลลิต้าฟูฟ่องสีฟ้าติดลูกไม้กระโปรงยาวถึงเข่า มีตราสัญลักษณ์นางพยาบาลรูปบวกสีแดงคาดที่ชายกระโปรงและอกเสื้อ แถมยังมีผากันเปื้อนสีขาวคาดที่เอวอีกด้วย
ตกลงจะเอาชุดเมดหรือจะเอาชุดนางพยาบาล เลือกซักอันสิฟะ!!

ใช่แล้ว ผม…นักเรียนชายม.ปลายที่มีจิตใจมาดแมนสมชายชาตรี(?) กลายเป็นสาวน้อยเวทมนตร์ไปแล้วไงล่ะ!......


อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!

บ้าที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ในระหว่างที่ผมกำลังเล่าเรื่องให้ทุกท่านอยู่นั้นไม่ต้องห่วง ผมได้ทำการ”ล้างแค้น”เจ้าแมวโรคจิตKเบย์ที่หลอกผมไปเรียบร้อย เนื่องจากวิธีที่ผมกระทำ(?)กับแมวโรคจิตนั่นไม่เหมาะสมที่จะเปิดเผยต่อหน้าสื่อ เพราะฉะนั้นผมจะไม่ขอเล่าฉากนั้นก็แล้วกันนะ

แต่บ้าเอ๊ย! แค่ล้างแค้นมันยังเดียวมันจะพอที่ไหนล่ะ!! ไอ้บ้าที่ดันเป็นเผ่า”ภูต”ของกุญแจแห่งน้ำที่ตายแล้วฟื้นได้ แล้วนี่มัน… ชีวิตผมทั้งชีวิตนะ!ต้องติดในร่างสาวน้อยเวทมนตร์โลลิต้าฟูฟ่องนี่ไปงั้นเหรอ แถมยังถูกคำสาปเกียจคร้านอะไรนั่นอีก!

เจ้าแมวโรคจิตนั่นกระโดดดึ๋งขึ้นมาอีกรอบโดยไม่มีวี่แววสำนักผิดแม้แต่น้อย “กระผมไม่ผิดซะหน่อย ก็ท่านเก็บใบปลิวได้เลยได้เป็นผู้ถือครองกุญแจ ที่ถามเมื่อกี้แค่จะถามว่าท่านจะใส่ชุดสาวน้อยเวทมนตร์มั้ยแล้วท่านก็ตอบตกลงพอดี…แอร๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ”

ผมยกเท้าขึ้นกระทืบมันจมดินอีกรอบ ก่อนจะขยี้ๆๆ

“ท่านเรย์ไม่ต้องห่วงนะคร๊าฟฟ ขอแค่ท่านไปลงแข่งOCFF ท่านก็จะได้หายจากคำสาปและร่างสาวน้อยโมเอะแล้วละครัฟ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ~” แม้มันจะโดนผมขยี้ไปขยี้มามันยังพยายามพูดออกมาได้อย่างชัดถ้อยชัดคำไม่ตกหล่นแม้แต่ประโยคเดียว

โครม!!
ผมซัดมันกระเด็นไปอีกรอบ จากนั้นด่ามันด้วยสารพัดคำหยาบแล้วก็*ปิ๊บ*แล้วก็*ปิ๊บ*แล้วก็ ----------ติ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด--------(ขออภัยที่ต้องเซ็นเซอร์ เนื้อหามันโหดร้ายเกินไป)

“อึก..!?”

ในขณะที่ผมกำลังจะ—ติ๊ด---Kเบย์อยู่นั้น อยู่ดีๆก็หน้ามืด แขนขาไม่มีแรงเอาดื้อๆ
ไอ้นี่มัน…คำสาปขี้เกียจงั้นเหรอ?

ทันทีที่Kเบย์รอดจากการ—ติ๊ด---จากผม มันก็รีบลุกขึ้นมาฝอยน้ำลายแตกฟองอยู่คนเดียว “ไม่ต้องห่วงนะครัฟ กระผมมีบริการพาท่านไปส่งที่”ไมนัส”ถึงที่แบบรวดเร็วทันใจ คิดค่าบริการทั้งหมด20,000เยน(ประมาณ6,000บาท)ครัฟ”

ไปส่งทั้งที...ยังจะคิดค่าบริการอีกเรอะ!!

ผมที่ไม่มีแรงจะเถียงกับมันทรุดลงนอนที่พื้นบ้านอย่างหมดแรง



ก่อนที่ผมจะหมดสติ.. ผมได้ตัดสินใจแล้วว่า…


แ-่งเอ๊ย! ไอ้กร๊วกบ้าที่ไหนมันคิดเกมวะ!! กุญแจบ้าอะไร ชีวิตตูต้องไปเสี่ยงอันตรายเพราะให้เกมบ้าๆของพวกแกเนี่ยนะ!? แล้ว..แล้ว…ชีวิตวัยรุ่นชายตู…

คอยดู!!! ถ้าเจอให้คนที่จัดการแข่งขันเมื่อไหร่ตูจะxxxxx จากนั้นก็xxxxxxxxxxxxx แล้วxxxxxxxxxxxxxxxx สาดด้วย@($&!@*#()!@(*&#*(@!)!! !! จากนั้นหั่น-ปิ๊บ-แล้วก็-ปิ๊บ- แล้วจับแช่-ปี๊บบบ- สับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเป็นชิ้นจับยัดหมกส้วม แล้วก็เผาแ-่งทั้งศพทั้งส้วมเลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!














P.Sเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย
เรย์เรียนวิทยาลัยที่สอนเพื่อให้ทำงานเป็นMonster Hunter อยู่สาขาทฤษฎี ถึงจะต่อสู้ได้บ้างแต่ไม่เชี่ยวชาญ หุ่นเลยไม่ได้บึกบึนสายKถึกเหมือนพวกสาขาภาคปฎิบัติ ปกติจะมีเพื่อนสนิทคู่วาย(?)แท็คทีมมาเกรียนด้วยกัน

P.S2 ทำไมเขียนไปแล้วเรย์มันหน่อมแน้ม+เคะๆยังไงชอบกลorz.... ขอบอกไว้ก่อนว่ามันโครตเมะ เมะเนียน เกรียนแตกlolz...................

P.S3 อย่าถามว่าทำไมบรรยายว่าตาสีน้ำยาขัดส้วม ก็มันเหมือนจริงๆนี่นา!!!!!//โดนทุกคนรุมกระทืบ
ก็เห็นชอบบรรยายกัน ตาสีครามดุจดั่ง บลาๆๆๆๆ ก็เราอยากแนว ตาสีน้ำยาขัดส้วมซะเลย!//โดนรุมกระทืบอีกรอบ

ขยันโฮก *O*

ลากทึบแล้วก๊อปแปะเวิดในทันใด (ไม่ได้จะลอกแต่อ่านในนี้ปวดตามาก)

เดี๋ยวไว้เย็นๆ จะแว่บมาอ่านใหม่ ตอนนี้ปั่นงานก่อน >w<

ฮว้าก ก็ว่าทำไมเรย์ถึงยอมเป็นสนวม. ที่แท้ก็...´_`

Kเบย์ ฉลาดหลักแหลมจริงๆ = ="

ช่างเป็น NPC ที่น่ากลัวยิ่งนัก!!

//รั่วดีจังค่ะ 5555

บอกไว้ก่อนว่าเทิร์นหน้าพรรณาโวหารมันจะยิ่งหลุดโลกมากกว่านี้lolz


ตัวอย่างเช่น สีฟ้าใสราวกับน้ำยาเช็ดกระจกตรามิสเตอร์มัซเซิ่ล


สีเหลืองที่ดูยังไงก็สีไข่เจียว หา? ทำไมถึงบอกว่าเป็นสีไข่เจียวน่ะเหรอ ก็เพราะมันสีไข่เจียวไง อะไร? ไข่เจียวสีไม่เหมือนกัน ก็ไข่เจียวระดับมีเดียมแรร์ไง อย่าถามอีกนะว่าทำไมไข่เจียวมีมีเดียมแรร์ด้วย บ้านชั้นเวลาทำกับข้าวมีแบ่งระดับไข่เจียวสุก มีปัญหาอะไรมั้ย? ..เฮ้อ...ก็ได้ๆ โอเคๆ เปลี่ยนคำบรรยายก็ได้อืม...สีเหลืองเข้มที่ใช้โค้ดสีเป็น#FFCC33 หา? ไม่รู้จักโค้ดสี เซิร์ทกูเกิ้ลสิฟะไอ้พวกบ้า! ตั้งใจเซิร์ทหน่อยก็เจอแล้ว เลิกถามซอกแซกซะที //จากนั้นก็จะออกทะเลไปอีกซัก2-3บรรทัด

Admin พิมพ์ว่า:เมื่อมาถึงไมนัส เรย์มุก็ได้พบกับ หญิงสาวตากลมโตสวมแว่น ผมสีทองที่บรรจงมัดอย่างเป็นระเบียบไว้ด้านข้าง

เมื่อเธอเห็นเขาก็เอ่ยขึ้นว่า...

" สวัสดีผู้เข้าแข่งกันทุกท่านค่ะ คุณแต่งตัวเสียน่ารักเชียว"
เธอมองเสื้อผ้่าที่เรย์มุสวมใส่ พร้อมกับกลั้นขำ

"ยินดีต้อนรับสู่ โลกคู่ขนาน ไมนัส ค่า
ดิฉันชื่อ มาเรีย ค่ะ เป็นหนึ่งในผู้ดูแลการแข่งขันค่ะ
ดิฉันขอมอบ ตำราการแข่งขันและไอเทม เล่มนี้ไว้ให้พกพานะค่ะ

ลงทะเบียนเดินตรงไปด้านนู้นเลยค่ะ ขอให้โชคดีในการแข่งนะค่ะ "

และก็ไม่ลืมที่จะโบกมือเพื่อร่ำลา

เฮ้ยยยย เรย์มุ! ฮาคุเรย์ เรย์มุ!!//โดนตบ

//กลั้นขำ

ระ รวบผมคนอื่นแบบหน้าด้าน=[]=!!!

รวบผม...ท่านหลงเฟยโดนแน่ 555