{{เสร็จสิ้น100%}}มิส โจ้กเกอร์จ้า! // เอาไพ่ปักจึกกลางอกแล้วนอนตาย...อาเมน

ฟื้นคืนชีพ!
เห็นคนอื่นพิมพ์กันสั้นๆ ไอ้ชาก็พิมพ์มันซะยาวบรรลัย T^T
ทำใจอ่านกันหน่อยล่ะกัน ยาวแค่สองอันเองมั้ง O_<~
ถือว่าเป็นตัวละครอันที่สองที่เป็นผู้หญิง ชาจะทำดาร์กแต้ๆ Q_Q แต่ไหงกลายเป็นตัวตลกชอบกาแฟไปซะด้ายยย
แถมไม่มั่นใจสุดๆเพราะต้องมาโพสต่อจากคุณหมอโรคจิต!<<<<วิ่งหนีกล่องพยาบาล
ฝากเนื้อฝากตัวคุณตัวตลกด้วยล่ะกันนะ<3 > <b


CHARACTER PROFILE



ชื่อ : โจ้กเกอร์ วาเลนไทน์ (Joker Valentine)


เพศ: หญิง

อายุ: เจ้าตัวลืมไปแล้วน่ะ เหอๆๆ

ส่วนสูง: 168 (ตอนนี้กำลังกินนมประทังความสูงอยู่)

น้ำหนัก: การถามน้ำหนักของสาวๆไม่ดีนะท่าน...

วัน เดือน ปี เกิด: วันที่11 เดือน11 ปีไม่ทราบ

หมู่โลหิต: B


ลักษณะตัวละคร:

เผ่าพันธุ์: มนุษย์เดินดินนั่นแหละ

ผม: ผมสีขาวลอนประกายยาวเลยหลัง (ทำให้มีคนมานินทาบ่อยๆว่าแก่จนผมสีขาวหมด)

ตา: มีนัยน์ตาสีม่วงแพรวพราวไม่ต่างกับอะมีทิสต์ (Amethyst) ถึงจะสวยก็จริงอยู่ แต่คนอื่นกลับคิดว่ามันเพิ่มความชั่วให้เจ้าของดวงตาเสียมากกว่า

ลักษณะผิว: ผิวขาวซีดจนแทบไม่เห็นสีเลือดและมีผิวที่ละเอียดเป็นพิเศษราวกับใยไหมอย่างไรอย่างนั้น

ลักษณะของโจกเกอร์: ริมฝีปากบางที่ขยับยิ้มไว้แทบตลอดเวลาทำให้ใบหน้าหวานมีเสน่ห์ขึ้นพอตัว รอบตัวมีกลิ่นของกาแฟติดอยู่
ทำให้ดูขรึมๆขึ้นบ้าง แต่เพราะบรรยากาศที่ไม่น่าไว้ใจของตนทำให้ไม่ค่อยมีใครอยากเข้าใกล้นัก

นิสัย : ปากไวไปกับใจได้ทุกเมื่อ พูดแล้วจะไม่เสียใจทีหลังเพราะคิดว่าสู้รับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าดีกว่า ไม่ชอบเผยอารมณ์ที่แท้จริงให้คนอื่นเห็น ชอบหาเรื่องคนอื่นไปทั่วพร้อมกับตีสนิทอีกคน(ถือว่าเป็นพวกนกสองหัวก็ยังได้) แต่ไม่คิดตีสนิทกับใครจริงๆจังๆเสียที ชอบกินของหวานเป็นว่าเล่นแต่ข้าวไม่ค่อยจะแตะ มักสนใจคนนู้นคนนี้บ่อยๆเพราะรูปร่างหน้าตา มีคนมาจีบแต่เรื่องมากไม่รับ ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นประวัติการมีแฟนมาตลอดสิบกว่าปี ยั่วอารมณ์คนง่ายทั้งจงใจและไม่จงใจ ไม่แคร์ความคิดของคนอื่นเท่าไหร่แต่ก็ไม่เอาความคิดของตัวเองเป็นหลัก ใจคดแคบอย่างกับรูมด ทำอะไรให้ต้องมีทวงบุญคุณไม่ก็คิดค่าตอบแทน ไม่ค่อยระวังเรื่องเงินจนกระเป๋าฉีกก่อนปลายเดือนทุกที

เสือผ้า : หน้ากาก รองเท้า และชุดรัดรูปเป็นตัวตลกซึ่งมีสีดำ แดง และขาวสลบกันไปมา

อาวุธ: ลวดซึ่งซ่อนอยู่ที่ไหนก็ไม่ทราบ



ทักษะการต่อสู้ :


1.ชื่อท่า-Red cotton candy

คำอธิบาย: การใช้ลวดตวัดเข้าทุกๆส่วนของร่างกายของศตรูจากรอบทิศทางไม่ว่าจะเป็นจากบนหรือล่าง ที่ตั้งเป็นสายไหมสีแดงเพราะเจ้าตัวชอบกินสายไหมบวกกับตอนนั้นกินสายไหมแล้วไปโดนเลือดของศตรูเข้าพอดีซะงั้น
จุดแข็ง: หลบหนีได้ยากเพราะมันมากจากรอบทิศทาง อีกทั้งลวดยังแข็งยากที่จะตัดได้ง่ายๆ
จุดอ่อน: ใช้เวลาดีเลย์อยู่หลายวินาทีตอนจะเก็บลวด
เงื่อนไข: ศตรูต้องอยู่ไหนระยะ50เมตร


2. ชื่อท่า- Confinement of pudding! (มันต้องมีของกินไม่งั้นไม่พูดชื่อท่าอ่ะ)

คำอธิบาย : เป็นการใช้ลวดพันธนาการอบทั้งตัวอีกฝ่ายอย่างหนาแน่น
จุดแข็ง : ยากที่จะหนีออกมาได้ถ้าไม่เจ็บตัวเลือดซกๆเป็นอย่างต่ำ
จุดอ่อน : หากไม่ระวัง มีสิทธิสะท้อนเข้าตัวเองได้โดยง่าย
เงื่อนไข : ต้องอยู่นิ่งๆเพราะใช้สมาธิเยอะยิ่งกว่าตอนสอบเข้ามหาลัยเป็นเท่าตัว


3. ชื่อท่า-Boundary of the Joker

คำอธิบาย: ใช้ลวดทำเขตของตนเองโดยที่ถ้ามีฝีมือพอก็สามารถทำเป็นเขาวงกตได้ แต่เพราะเจ้าตัวฝีมือไม่พอ พอลองใช้ดูก็บาดตัวเองจนเป็นแผลใหญ่ทุกทีสิน่า
จุดแข็ง: สามารถหลอกให้ศตรูสับสนได้โดยที่อีกฝ่ายจะไม่สามารถ
จุดอ่อน: ถ้าอีกฝ่ายับไต๋ได้ก็จบ เพราะลวดมันต้องใช้เยอะ ความทนทานเลยต่ำเตี้ยเรี่ยดิน
เงื่อนไข: ถ้าลวดไม่พอก็จบนะเออ


4. ชื่อท่า-Turbo Joker’s boot

คำอธิบาย: การเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสุดโต่งในชั่วระยะเวลาหนึ่ง
จุดแข็ง: อาจมองด้วยตาเปล่าได้ แต่การตามการเคลื่อนไหวทันและป้องกันทันนั้นทำได้ยาก
จุดอ่อน: ทำให้เหนื่อยง่าย เพราะงั้นจึงไม่ค่อยใช้เพราะเป็นการเสียพลังงานอย่างไร้เหตุผล
เงื่อนไข: หากโดนอะไรพันธนาการไว้จะใช้ไม่ได้


5. ชื่อท่า-ยั่วสวาท!

คำอธิบาย: ตามชื่อ ยั่วได้ตั้งแต่ผู้หญิงยันสุนัขข้างทาง ไม่ว่าจะเป็นแบบพี่สาว แบบคุณแม่ หรือจะแบบผู้หญิงสวยๆก็ตาม
จุดแข็ง : ควบคุมจิตใจหรือเล่นทีเผลอได้
จุดอ่อน : ไม่สามารถยั่วกับคนที่มีเสน่ห์กว่าได้...
เงื่อนไข : ต้องทำใจให้ดีก่อนยั่วทุกครั้ง...


6. ชื่อท่า- Wind wall!

คำอธิบาย: เป็นการใช้ลวดผสานกับลมโดยวาดโครงสร้างให้เสร็จ(ถ้าวิ่งไปแถวที่สร้างจะเร็วกว่า)แล้วตั้งกำแพงขนาดใหญ่เพื่อใช้ในการป้องกันโดยเฉพาะ
จุดแข็ง : ทนทาน
จุดอ่อน : หากใช้กับธาตุที่เป็นตรงกันข้าม จะสามารถถูกทำลายได้โดยง่าย
เงื่อนไข : ลวดจะใช้แค่ไหนต้องอยู่ที่ขนาดของกำแพง


7. ชื่อท่า- time of lullaby

คำอธิบาย: การโรยผงยานอนหลับไปตามลวดแล้วให้มันไปทุกที่ บางครั้งอาจจะใช้สกิลลมช่วยในการโปรยผง
จุดแข็ง: ทั่วถึง และยาแรงพอสำหรับการสลบภายในห้าวินาที
จุดอ่อน: การจู่โจมระหว่างโรยผงมีโอกาสมาก
เงื่อนไข: ต้องมีผงยานอนหลับไม่ต่ำกว่าสามขวด



จุดแข็งของตัวละคร : ไม่ใช่คนที่ตื่นตระหนกง่ายและเก็บอารมณ์ได้ดี(มากกว่าคนแต่งเยอะ!)

จุดอ่อนของตัวละคร : มักพลาดพลั้งกับเรื่องเล็กๆและเรื่องไร้สาระเพราะประมาท(เช่นปล่อยแมลงสาปให้หนีไปได้เพราะขี้เกียจไป
เช็คว่าตายรึยัง= =

สิ่งที่ชอบ : กาแฟและขนมหวาน

สิ่งที่ไม่ชอบ : สิ่งที่น่าเบื่อและไม่อร่อย

ปณิธานสูงสุดของชีวิต : การที่จะได้ทำกาแฟที่อร่อยที่สุดในโลก

ภูมิหลังของตัวละคร (อธิบายคร่าวๆ) : เป็นเจ้าของบริษัทร้านกาแฟชื่อดังคนปัจจุบันซึ่งรับช่วงต่อมาจากคุณย่า มีความใฝ่ฝันตังแต่เด็กว่าอยากจะทำกาแฟที่อร่อยที่สุดในโลกจนผันตัวมาเรียนสายนี้โดยเฉพาะ และเจ้าตัวเองก็มีคนมากมายมาทาบทามให้มาทำงานร้านอาหารหรือโรงแรม เพราะกาแฟและขนมทานคู่นั้นถือเป็นอาหาเช้าหลักของคนที่นี่อยู่ไม่น้อย แต่โจ้กเกอร์กลับเอาแต่คลุกตัวอยู่แต่กับห้องครัวเพื่อทำกาแฟโดยเฉพาะ จึงมีกลิ่นกาแฟติดตัวแบบไม่ซ้ำใคร(เพราะคนอื่นมีแต่กลิ่นน้ำหอม) และเพราะเป็นเจ้าของร้านกาแฟมีชื่อ บริษัทอื่นๆจึงลอบฆ่าเธอเป็นประจำ ส่งผลให้เธอนั้นมีความสามารถการต่อสู้สูงกว่าคนทั่วไป แต่ว่าแม้เจ้าตัวจะประสบความสำเร็จอยู่มากมายตั้งแต่เล็ก พ่อกับแม่ก็ไม่เคยชอบที่เด็กสาวจะมาทำกาแฟอยู่ในแค่บริษัทนี้ ทำให้เธอและครอบครัวมีปากเสียงกันอยู่บ่อยครั้งจนถึงขั้นเลยเถิด...และทำให้เกิดความสูญเสียมากมายตั้งแต่ตอนนั้นมา แต่ก็ใช่ว่าสาวเจ้านั้นจะเลิกทำกาแฟอย่างที่พ่อแม่ประสงค์ไว้ เธอตั้งใจที่จะทำกาแฟที่อร่อยที่สุดเพื่อมาแสดงให้เห็นว่าเธอรักในสิ่งที่เธอชอบมากที่สุดแล้วก็จะไม่เปลี่ยนแปลง

ความสัมพันธ์กับตัวละครตัวอื่น : ไม่มี ไม่ทราบ และมันคืออะไรก็ไม่รู้ววววว!

คำคมประจำใจของตัวละคร : พูดในสิ่งที่คิด คิดในสิ่งที่พูด แต่เรื่องทำนี่อีกเรื่อง...

ประเภทของคำสาปที่ตัวละครได้รับ : Hallucination

ประเภทของกุญแจที่ได้รับ: กุญแจแห่งลม

ปอลิง. ชาตัดเส้นภาพใหม่แล้วดัดแปลงนะจ้ะ จริงๆตัวนี้มาจากเรื่องแบทแมน....แต่ชาเพิ่งรู้ตอนลงสีเสร็จ= =

ไอ้ท่าที่5นี้มันน่ากลัว!=[]=

ชาไม่ต้องห่วง...เราเขียนยาวเหยียดกะเอาโล่ยิ่งกว่าท่านอีก (ลองไปดูเครมิสได้)


ตัวละครหญิงมาอีกคนแล้ว *O* แถมเป็นสาวโหดเท่เสียด้วย จะมาช่วยกันทำมาม่าสินะ!!(ไม่เกี่ยว)

........ดราม่าแปลกๆงิ =0=;;

เป็นสาวโหด ถึก อึด สินะคะรายนี้

kor พิมพ์ว่า:ไอ้ท่าที่5นี้มันน่ากลัว!=[]=

คือหัวมันตัน..............

DarkPhoenix พิมพ์ว่า:ชาไม่ต้องห่วง...เราเขียนยาวเหยียดกะเอาโล่ยิ่งกว่าท่านอีก (ลองไปดูเครมิสได้)


ตัวละครหญิงมาอีกคนแล้ว *O* แถมเป็นสาวโหดเท่เสียด้วย จะมาช่วยกันทำมาม่าสินะ!!(ไม่เกี่ยว)

จริงดิ ชาว่าชายาวมาก โดยเฉพาะนิสัยกับประวัติ = =;

taluluDAY พิมพ์ว่า:........ดราม่าแปลกๆงิ =0=;;

มันคือดราม่าที่..........รั้วแปลกๆ= =

RUMINA พิมพ์ว่า:เป็นสาวโหด ถึก อึด สินะคะรายนี้

โหดกับอึดนี่ใช่ แต่เรื่องึกคงไม่เท่าไหร่เพราะสายความเร็ว > <

Chalela พิมพ์ว่า:

DarkPhoenix พิมพ์ว่า:ชาไม่ต้องห่วง...เราเขียนยาวเหยียดกะเอาโล่ยิ่งกว่าท่านอีก (ลองไปดูเครมิสได้)


ตัวละครหญิงมาอีกคนแล้ว *O* แถมเป็นสาวโหดเท่เสียด้วย จะมาช่วยกันทำมาม่าสินะ!!(ไม่เกี่ยว)

จริงดิ ชาว่าชายาวมาก โดยเฉพาะนิสัยกับประวัติ = =;

ไปอ่านของแพรแล้วจะพบว่า อ่านไปลืมไปเลยว่าตกลงอ่านของใครอยู่ 555

Intro


ตึก...ตึก...ตึก...

เสียงฝีเท้าเบาก้าวเป็นจังหวะอย่างช้าๆ ร่างบางเจ้าของผมสีขาวบริสุทธิ์กำลังเดินไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย

เธอไม่กลัวแม้แต่นิดเดียว แม้ว่าหนทางข้างหน้าจะมีเพียงความมืดมิดก็ตามที

ทำไมน่ะเหรอ? เพราะเธอมา ‘ที่นี่’ หลายครั้งแล้วยังไงล่ะ

เป็นความฝันเดิมๆ ที่ไม่มีจุดจบ เดินไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องตื่นขึ้นมาและพบกับ ‘ความจริง’ อีกครั้ง และก็เป็นเช่นนี้อย่างไม่จบไม่สิ้น

หากแต่ความสงสัยของเจ้าตัวทำให้ต้องมาเดินสำรวจ ‘ที่นี่’ อยู่ทุกๆ ครั้งที่เข้ามา

เธอรู้สึกเหมือนว่ามีบางอย่างกำลังไล่ตามเธอมาอยู่ ไม่รู้ว่าเป็นสิ่งที่ดีหรือร้ายเหมือนกัน...

ใช่แล้ว ตั้งแต่ที่เธอเก็บ ‘เจ้านั่น’ ไว้ เธอก็พบกับความฝันแบบนี้ซ้ำๆ

ไม่ทันไรความคิดของเด็กสาวก็หยุดชะงักพร้อมกับแสงไฟสีขาวที่เริ่มลามมาทั่วทุกที่ ดวงตาสีม่วงสวยหรี่ตาลงเมื่อต้องเผชิญหน้ากับแสงสว่างจ้า ถ้าตรงกับที่คาดไว้ เธอคงกำลังจะออกจากความฝันนี่แล้วสินะ เด็กสาวเหลือบไปทางด้านหลัง เหยียดรอยยิ้มให้อะไรบางอย่างที่ไล่ตามเธอมาเหมือนเป็นการบอกลา

คราวนี้ก็ตามฉันมาไม่ทันเหมือนเดิมสินะ...



“อรุณสวัสดิ์ เกรย์”

ดวงตาสีดำเบิกกว้างขึ้นน้อยๆ ก่อนที่จะหันไปตอบเสียงใส

“อรุณสวัสดิ์ครับ ท่านวาเลนไทน์” ผู้ตอบยิ้มกว้างก่อนที่จะเงยหน้ามองเด็กสาวซึ่งตัวใหญ่กว่าตนเองหลายเท่าตัว

พวกท่านอ่านไม่ผิดหรอก เพราะเด็กสาวที่ถูกเรียกว่าวาเลนไทน์ตัวใหญ่กว่ามากที่เดียว แต่ความจริงแล้วก็ไม่ใหญ่อะไรเท่าไหร่สำหรับคนธรรมดา แต่สำหรับเจ้า ‘ลูกนกสีขาว’ นามว่าเกรย์ตัวนี้แล้ว เขาตัวเล็กเท่าฝ่ามือของเด็กสาวคนนี้เสียด้วยซ้ำ

“บอกว่าให้เรียกโจ้กเกอร์เฉยๆ เรียกท่านวาเลนไทน์อะไรนั่นมันขัดหู” เด็กสาวผมสีขาวประกายบ่นพลางวางถาดอาหารขนาดเล็กลงบนพื้นโต๊ะข้างหน้าเกรย์ ก่อนที่จะพูดต่อว่า “เอ้า อาหารเช้า หวังว่าจะถูกปากนะ”

เกรย์พยักหน้ารัวๆ แล้วรีบก้มหน้ากินทันที

นับว่าเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจไม่น้อยที่นกสีขาวตัวเล็กๆ จะสามารถสื่อสารกับมนุษย์ได้ทั้งเรื่องการฟัง เขียน พูด หรือกระทั่งอ่าน ถ้าหากมีใครผ่านไปผ่านมาคงจะจับไปเป็นสัตว์เลี้ยงที่บ้านแล้ว

แต่เด็กสาวนามว่าโจ้กเกอร์กลับแตกต่างออกไป เพราะทั้งๆ ที่นกตัวนี้มาหาเธอเอง ทว่าเด็กสาวกลับแค่เลี้ยงดูมันไว้ในบ้านเฉยๆ ไม่เหมือนกับเหล่ามนุษย์ที่เอะอะก็จับของแปลกไปขายอย่างเดียว

เกรย์มองโจกเกอร์ด้วยสีหน้านับถือ ประกายวิ้งๆ จากดวงตาของนกน้อยทำให้เด็กสาวต้องหรี่ตามองแล้วพูดอย่างเฉื่อยชาว่า

“อย่าเข้าใจผิดไป ถ้าไม่ใช่ว่านายอาจจะมีผลประโยชน์ต่อฉัน ฉันคงไม่เก็บมาเลี้ยงให้เสียค่าข้าว ค่าน้ำ ค่าไฟ และค่าเลี้ยงนายอีกสารพัดหรอก”

คาดว่า...น่ะนะ


เรื่องมันมีอยู่ว่ากาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีนกสีขาวบินมาที่หน้าต่างของเธอในวันที่มีหิมะตกอย่างหนาวเหน็บ มันเคาะหน้าต่างร้านหนึ่งอยู่หลายรอบจนโจ้กเกอร์ที่ทำกาแฟให้ลูกค้ารายหนึ่งในร้านสาขาย่อยเล็กใกล้ๆอยู่ต้องหันมามอง

โจ้กเกอร์เปิดหน้าต่าง ดวงตาสีม่วงสะท้อนกับนกน้อยภายใต้สภาพอากาศอันเย็นยะเยือกของหิมะอย่างน่าสงสาร เด็กสาวเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ ก่อนที่จะ...

ปิดหน้าต่างแล้วเดินกลับไปทำกิจกรรมที่ค้างไว้ต่อ

“...” นกน้อยอ้าปากค้าง หยุดอึ้งไปหลายวินาทีเมื่อรู้ว่าผู้ถูกเลือกจากกุญแจแห่งลมจะเป็นคนที่เย็นชาเสียขนาดนี้

ฮือๆ...นี่เจ้านกน้อยตาดำๆต้องมาตายกลางหิมะแบบนี้แล้วเหรอเนี่ย นับว่าน่าอนาถใจยิ่งนัก เป็นถึง ‘สิ่งนั้น’ แท้ๆ

ครืด...

เกรย์หรือนกน้อยสีขาวตกนั้นหันไปทางเสียงทันที ก่อนที่ภาพของผู้หญิงที่มีเรือนผมสีขาว นัยน์ตาสีม่วงทำหน้าเบ้ ก่อนที่จะเอื้อมมือมาหยิบเกรย์เข้าไปในร้าน

“...” นกน้อยน้ำตาคลอเบ้า ไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนจิตใจดีงามขนาดนี้ มองคนจากภายนอกไม่ได้เลยจริงๆ...

“เจ้านกนี่...แปลกๆ” หลังจากที่เธอมองเกรย์อย่างพินิจดูแล้ว โจ้กเกอร์ก็หรี่ตาคู่สวยลงต่ำ

“ไม่แปล๊ก ไม่แปลก! ผมธรรมดามากนะครับ...!” เกรย์รีบตอบกลับไปในทันที เพราะกลัวว่าความลับที่ว่าตัวเองไม่ใช่นกธรรมดาจะแตก...

“...”

อยู่ๆ ทุกอย่างก็พลันเงียบกริบ ลูกนกน้อยที่เผลอเผย ’ไต๋’ ออกมาอย่างไม่ทันตั้งใจอ้าปากค้าง แม้แต่โจ้กเกอร์เองก็เบิกตากว้างอย่างตื่นตระหนกเช่นกัน

แต่ไม่ทันที่จะได้เคลียร์อะไร อยู่ๆ ก็มีใครบางคนเปิดประตูดังผล๊วะ!

“คุณโจกเกอร์คะ นั่นเสียงอะ...ว้าย!” พนักงานกาแฟคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาในห้อง ทว่าพลันอยู่ๆ โจ้กเกอร์ก็รีบวิ่งไปจับไหล่ของผู้หญิงคนนั้นไว้ เธอฉีกยิ้มเจิดจรัส ก่อนที่จะค่อยๆ ดันพนักงานคนนั้นออกจากประตูแล้วอย่างรวดเร็ว โจ้กเกอร์พูดกับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียง ‘จริงใจ’ ถึงสุดขั้วหัวใจว่า

“มะ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะ อาจจะแค่เสียงคนแถวนี้ก็ได้!” โจ้กเกอร์เปล่งออร่าแห่งความจริงใจให้อีกฝ่ายจนพนักงานคนนั้นมึนๆ หัวเหมือนตาจะบอด ผู้พูดรีบดันเธอให้ไปทางเคาน์เตอร์อย่างรีบร้อน แล้วิ่งเข้าไปในห้องเมื้อกี้ด้วยความเร็วแสง

“อะ เอ๊ะ? เดี๋ยวก่อนสิคะคุณ...”

ปัง!

และประตูก็ปิดลง...

โดยที่ประโยคของเธอไม่ทันพูดจบเสียด้วยซ้ำ!!

“...”



“เฮ้อ...” โจ้กเกอร์ปาดเหงื่อพลางถอนหายใจ ขาทั้งสองก้าวรัวๆ ไปหาเกรย์ที่ถูกโยนหล่นพื้นตอนที่วิ่งไปหาพนักงานคนเมื้อกี้ เกรย์ร้องอดโอยอย่างอนาถเนื่องจากก้นกระแทกพื้น ก่อนที่จะดึงเขาขึ้นมาอยู่ในระดับสายตา

“ไหนว่ามาซิว่าแกเป็นใคร มาจากไหน แล้วขายได้เท่าไหร่?”

ไอ้อันสุดท้ายนี่คืออะไรน่ะ คงไม่คิดจะจับเขาไปขายจริงๆ หรอกนะ...

“ว่าไงเจ้านก?” โจ้กเกอร์ถาม

“เอ่อ...แหะๆ สวัสดีครับ ผมชื่อเกรย์ พอดีผมมาหาคุณเรื่องหนึ่งน่ะครับ”

“แกยังไม่ตอบคำถามฉัน” คนหิ้วเกรย์พูดเรียบๆ ไม่คิดเหมือนกันว่าอย่างโจ้กเกอร์จะมีเวลาที่ตรงไปตรงมาเหมือนกัน ที่จริงเกรย์คงไม่กลัวเสียงเรียบๆ นั่นหรอก แต่เขากลัวมีดหั่นเนื้อที่จ่ออยู่ตรงคอเขามากกว่า! ขนาดลูกนกยังมีขู่อีกเหรอเนี่ย

“ก็กำลังจะบอกนี่แหละคร้าบ! อย่าฆ่าผมเล้ยย!” เกรย์รีบพูด ก่อนที่จะโบกไม้โบกมือโดยที่มีปีกมาแทนมือนั่นแหละ

โจ้กเกอร์วางเกรย์ลงบนโต๊ะ ก่อนที่จะนั่งลงบนเก้าอี้แล้วคอยเงียบๆ

“ที่จริงแล้วผมมาเรื่องของ ‘สิ่งที่ไล่ตามคุณ’ ในฝันนั่นยังไงล่ะครับ”

“...นายรู้เรื่องนั้นได้ยังไง?” โจ้กเกอร์ถามด้วยน้ำเสียงแปร่งๆ ความฝันที่เกิดขึ้นซ้ำซากอย่างไม่มีสิ้นสุด เธอไม่เคยเล่าให้ใคร อย่างไรเสียเธอก็ไม่เชื่อใจใครทั้งนั้น หากแต่...ถ้าเป็นนกพูดได้ก็อาจจะรู้...ล่ะมั้ง

“เพราะมันเป็นคล้ายๆ กับฝันบอกเหตุล่ะมั้งครับ” เกรย์เอียงคอพูดด้วยน้ำเสียงเริงร่า เขาใช้ดวงตาสีดำสนิทมองโจ้กเกอร์อย่างสนใจพลางพูดต่อ “ ‘สิ่งนั้น’ ที่ไล่ตามคุณมาน่ะ ไม่ใช่สิ่งที่มีรูปแบบหรือหน้าตาเป็นรูปธรรมหรอกนะครับ เพราะมันเป็น...” เกรย์นำปีกเล็กมาทาบอกตัวเอง “เหมือนผมยังไงล่ะครับ”

“เหมือน...นาย?” เด็กสาวเจ้าของผมสีขาวทวน

“ใช่แล้วครับ!” เกรย์พยักหน้า

“...นกน่ะเหรอ?”

เกรย์หงายหลังล้มไปแบบหมดท่าทันที ให้ตาย! เขาดูเหมือนนกธรรมดามากมั้ยล่ะ!

“ไม่ใช่คร้าบ! ผมหมายถึง ‘สิ่งที่ไม่มีรูปร่างหน้าตาเป็นของตัวเอง’ ต่างหากล่ะครับ ที่จริงผมเองก็ไม่มีร่างนะครับ ร่างนี้มาจากจิตสำนึกของเจ้าของของผมเท่านั้นแหละครับ” เกรย์หน้าเบ้ ไม่รู้เหมือนกันว่าโจ้กเกอร์จะรู้หรือเปล่าว่าเวลานกเบ้หน้ามันเป็นอย่างไร

“อืม...หมายความว่านายกับเจ้านั่นเป็นแค่ตัวอะไรสักอย่างที่มีตัวตนแต่ไม่มีรูปลักษณ์สินะ”

“นั่นแหละครับ” เกรย์พยักหน้า สมกับที่เป็น ‘คนๆ นั้น’ ของเขาจริงๆ รับรู้เรื่องต่างๆ ได้รวดเร็วอีกทั้งยังไม่ช็อกหมดสติเพราะนกประหลาดอีก

“แล้วยังไงต่อ?”

“ก็...”

หลังจากนั้นเจ้านกน้อยเกรย์ก็สยายเรื่องราวให้เธอฟัง ซึ่งกว่าเธอจะเชื่อก็ใช้เวลาไปนานมากๆ เชียวล่ะ...



“ยังไงซะเราก็ตกลงเพื่อผลประโยชน์อยู่แล้วสินะ” โจ้กเกอร์พูดก่อนที่จะจิบกาแฟเข้าไปนิดหนึ่ง

“พูดซะเย็นชาเลยนะครับ ท่านวาเลนไทน์” เกรย์พูดยิ้มๆ ดวงตาสีดำเล็กๆ มองอีกฝ่ายที่ถลึงตามาให้นิดหน่อยเพราะไม่ว่าจะกี่ครั้งเขาก็เรียกอีกฝ่ายว่าท่านวาเลนไทน์อยู่ดี เขาพูดต่อ “เพื่อความสำเร็จลุล่วงของผม และเพื่อความใฝ่ฝันของคุณ”

โจ้กเกอร์คลี่ยิ้มบาง

‘ความสำเร็จลุล่วง’ เขาเกรย์คือการที่จะพาเธอไปแข่งกับเหล่าผู้ถือกุญแจที่เหลือและชนะ

‘ความใฝ่ฝัน’ ของเธอคือการนำวัตถุดิบที่อณาจักรไมนัสมาทำกาแฟให้อร่อยที่สุดในโลก

“แน่นอน ถ้านายไม่พอฉันไปหาวัตถุดิบล่ะก็เป็นเรื่องแน่”

“ครับๆ คุณวาเลนไท...!!!”

ตูม!

“แค่กๆ เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย!” โจ้กเกอร์ไอโขลกๆ เนื่องจากสำลักควันระเบิด เธอรีบหันไปมองรอบๆ ตัวแต่ควันระเบิดกลับกลบทุกสิ่งทุกอย่างทำให้เธอมองอะไรไม่เห็นทั้งนั้น

“เกรย์! คงยังไม่ตายหรอกใช่มั้ย!?” โจ้กเกอร์รีบตะโกนหาเกรย์เพื่อรออีกฝ่ายตอบรับ

“เป็นประโยคที่แช่งผมหรือถามผมกันแน่ครับเนี่ย” เกรย์พูดอย่างเหนื่อยหน่ายจากทางด้านหลังของเธอ ก่อนที่จะทำหน้าเครียดพลางเงยหน้าขึ้นไปมองแถวๆ เพดาน

“..นั่นมันตัวอะไรเนี่ย!” โจ้กเกอร์ซึ่งมองตามเกรย์แทบอ้าปากค้าง หมดสติในการควบคุมอารมณ์ทันที อาจเป็นเพราะเจอเรื่องแปลกๆ บ่อยเกินไปก็ได้ล่ะมั้ง

สิ่งที่โจ้กเกอร์เห็นคือไอมืดสีดำขนาดใหญ่ยักษ์ และดวงตาสีแดงเลือดตรงกลาง สิ่งมีชีวิตประหลาดนั่นกำลังจ้องมาทางเธอไม่วางตา!

“Hallucination (ภาพหลอนประสาท)” เกรย์ยกยิ้มแห้ง พูดต่อด้วยน้ำเสียงเหมือนจะพูดกับตัวเองเสียมากกว่าว่า “ไม่น่าเชื่อว่าจะมาเร็วขนาดนี้”

“หะ หา? นายกั๊กเรื่องนี้ไว้ไม่บอกฉันอย่างนั้นเหรอ!” โจ้กเกอร์รีบกระชากตัวนกมาแล้วตะโกนใส่ “มันคืออะไรรีบบอกมาเดี๋ยวนี้นะ!”

เกรย์เหงื่อตก ก่อนที่จะรีบลาก(?)ตัวคนกระชากออกจากที่เดิม เพราะเห็นว่ามีบางอย่างพุ่งขึ้นมาจากพื้น พอมองดูดีๆ แล้วก็เห็นว่าด้ายสีดำมากมายต่างโผล่ขึ้นมาจากพื้นที่แถบนั้น

“ร้านของฉัน!”

โจ้กเกอร์กัดฟันเพราะความโกรธเกรี้ยวทันทีที่เห็น ลวดซึ่งเป็นอาวุธประจำตัวของเธอปรากฏอยู่ในมือทั้งสองข้างของร่างบางอย่างรวดเร็ว เธอตั้งใจจะจัดการตวัดด้ายที่ลอบทำร้ายเธอเมื้อกี้ขาดก่อนเพื่อเป็นการหยั่งเชิง แต่กลับถูกเกรย์ปัดมืออกไปก่อน เขารีบพูด “อย่าไม่โจมตีมันครับ ทางที่ดีหนีให้เร็วที่สุดดีกว่าน่า!”

“ไม่!” โจ้กเกอร์แสยะยิ้มอย่างโหดร้าย เธอชี้ไปทางสิ่งสีดำนั่นแล้วพูดกับเกรย์ว่า “นั่นคือสิ่งที่ตามฉันมาอยู่ใช่มั้ยล่ะ งั้นฉันจะจัดการกับมันเอง บวกกับข้อหาที่มันทำลายร้านของฉัน ฉันจะทำให้มันตายอย่างสาสม!”

พูดจบร่างบางก็กระโดเข้าหา ‘สิ่งๆ นั้น’ ทันที

“โธ่เว้ย! ทำไมมาฉลาดเอาตอนนี้ฟะ!” เกรย์ซึ่งไร้เรี่ยวแรงในการต่อสู้มองโจ้กเกอร์วิ่งเข้าสู่ศตรูด้วยความเครียดที่มากจนแทบตันสมอง เขาหลับตากุมหัวด้วยความเป็นกังวล

คิดสิเกรย์! เจ้านั่นเป็น ‘คำสาป’ นะ โจ้กเกอร์ไม่มีทางชนะได้แน่ ดีที่สุดคือหนี...แต่จะทำยังไงเล่า!!



กร๊าซซซ!!!!

สิ่งมีชีวิตสีดำตรงหน้ากรีดร้องเสียงดังก้องกังวานทันทีที่เห็นโจ้กเกอร์กระโดดมาหา พร้อมๆ กับตอนที่มีควันสีดำพุ่งออกมาจากตัวมันเองไปทางอีกฝ่าย ทว่าควันดำนั่นกลับพลาดเป้าเพราะโจ้กเกอร์เอี้ยวตัวหลบ เธอรีบตวัดลวดผ่านลำตัวของศตรูด้วยความรวดเร็วและฉับไว

แต่ทว่ามันกลับไม่ตาย! ไม่มีแม้กระทั่งรอยขีดข่วนเสียด้วยซ้ำไป แถมสุดท้ายเธอกลับโดนควันสีดำนั่นปกคลุมร่างตัวเองเอาไว้เสียอย่างนั้น

“อึก...!” โจ้กเกอร์พยายามออกไปจากควันสีดำนี่ แต่จู่ๆดวงตาของเธอก็พร่ามัว โลกในสายตาของเธอกำลังบิดเบี้ยวและหมุนจนน่าลายตาเป็นที่สุด

“...เอ๋?”

โจ้กเกอร์เริ่มที่จะเซไปมาเพราะความมึน หัวที่หนักขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เธออยากปิดตาลงเสียเหลือเกิน

เหมือนโลกที่บ้าคลั่งนี้กำลังกล่อมให้เธอหายไป...

“วาเลนไทน์!” ใครบางคนเรียกชื่อของเธอดังลั่น เสียงนี้เด็กสาวรู้จักเป็นอย่างดี....เพราะเสียงเล็กแหลมของลูกนกมันเป็นเอกลักษณ์มากนี่นา

บอกให้เรียกโจ้กเกอร์ไง...เอาเถอะ อย่างน้อยก็อุตสาห์ตัดคำว่าคุณทิ้ง จะยกโทษให้ก็แล้วกัน...

สิ้นความคิดสติของเด็กสาวก็ถูกความมืดกลืนกินไปในทันที



ที่นี่...อีกแล้วงั้นเหรอ?

เด็กสาวเรือนผมสีขาวประกายหันไปมองรอบๆ ตัว ความมืดที่เธอมักเห็นประจำในความฝันปรากฏขึ้นอีกแล้ว เป็นความมืดที่ไม่เคยมีความเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่เมื่อเอาไปเปรียบเทียบกับครั้งก่อนๆ ที่เคยเข้ามา

ความจริงมันจะเหมือนทั้งหมดถ้า... ‘เจ้านั่น’ ไม่ตามเธอมาทันเสียก่อน

“เจ้า...”

“...!!” พลันเสียงบางอย่างก็ดังขึ้นมาในหัว โจ้กเกอร์ตกใจจนแทบสะดุ้ง เธอสูดหายใจลึกๆ หลายทีจนกล้าตอบกลับไป

“ว่าไง คำสาป...?”

“หึๆ ฉลาดดีนี่ สามารถปะติดปะต่อเรื่องราวได้โดยใช้เวลาอันสั้น...สมกับเป็นหนึ่งในผู้ครองกุญแจ เยี่ยมยอด...เยี่ยมยอด...”

โจ้กเกอร์หรี่ตานิ่งๆ รอคอยข้อมูลที่จะเป็นประโยชน์ต่อตนเองอย่างอดทน เธอถามด้วยน้ำเสียงเนิบๆ “แกต้องการอะไรจากฉัน?”

“ต้องการอะไรงั้นรึ?...ฮ่าๆๆ!!! ข้าเพียงทำตามหน้าที่ของคำสาปตามที่ท่านเอลลูญ์สั่งก็เท่านั้น ทำหน้าที่ของคำสาปภาพหลอนที่ฉายซ้ำภาพที่ยังคงสะเทือนใจของแกตลอดเวลายังไงล่ะ!” พูดจบเสียงหัวเราะอันบ้าคลั่งก็ดังขึ้นมาในหัว ยิ่งดังยิ่งปวดหัวจนแทบต้องกัดฟันกรอด

ว่าแต่เอลลูญ์นี่ใครกัน...?

“ถือว่าเป็นการับน้องใหม่ล่ะกัน ข้าจะเตรียมเซอร์วิสชุดพิเศษให้เจ้าเอง!”

โจ้กเกอร์หน้าซีดเผือก ฟังก็รู้ทันทีว่ามันคืออะไร พลันร่างทั้งร่างก็เหมือนกับถูกทับด้วยน้ำหนักมหาศาลจนต้องทรุดไปอยู่กับพื้น ร่างบางค่อยๆ จมลงไปในพื้นราวกับมันเป็นน้ำ โจ้กเกอร์เบิกตาโพลง เอื้อนเอ่ยถ้อยคำสุดท้ายทีหวังจะหนีรอดออกไป...

อดีตแบบนั้น...

อดีตที่มีแต่กลิ่นคาวเลือดแบบนั้น...

อดีตที่ทำให้เธอสูญเสียแทบทุกอย่าง...

ของแบบนั้น...

“ไม่!!!”



ภาพในความทรงจำมากมายผุดขึ้นมาจากสมองของเด็กสาว สำหรับเธอ ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ก็เจ็บปวดพอกัน ราวกับร่างของเธอได้โดนผลักลงในบ่อแห่งความทรงจำ สิ่งที่ควรลืมไปแล้วทั้งหมดผุดออกมาจนแทบล้นสมอง ร่างกายเหมือนถูกอะไรบางอย่างตรึงเอาไว้ทำให้ขยับตัวไม่ได้ ความทรงจำที่ล้นทะลักออกมามากจนเกินไปทำให้หัวของเด็กสาวแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ...ทั้งๆ ที่ใจไม่อยากเห็นแต่ภาพทั้งหมดกลับฉายให้เห็นซ้ำแล้วซ้ำอีก


‘เกรส!’

‘อย่ามาแตะฉัน!’

‘พะ พี่คะ...’

‘ฉันเป็น...ใคร?’

‘น้ำสีแดง...เลือด?’
.
.
.
.
“ม่ายยยยย!!”

พลันร่างบางก็กระเด้งตัวขึ้นมาจากที่นอน ดวงตาสีม่วงเบิกกว้างเพราะตกใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน โจ้กเกอร์เอามือกุมอกที่รับรู้ถึงหัวใจที่เต้นระรัว เธอสูดหายใจลึกๆ อยู่หลายครั้งหลายครา เหงื่อที่ผุดออกมามากมายข้างแก้มบ่งบอกถึง ‘ฝันร้าย’ นั่นได้อย่างดีทีเดียว...

แต่ว่า...มันจะเป็นเพียงแค่ฝันจริงๆ อย่างนั้นเหรอ?

“ทะ ท่านวาเลนไทน์ครับ...รู้สึกยังไงบ้าง?!” เกรย์ที่เหลือบไปเห็นโจ้กเกอร์รีบปรี่เข้ามาในห้องพร้อมทำหน้าตาตื่นเข้ามาดูอาการของโจ้กเกอร์ ซึ่งเจ้าตัวก็แค่บอกว่าไม่เป็นอะไรเฉยๆ

โจ้กเกอร์หันไปมองรอบตัว ห้องที่ถูกระเบิดกลับกลายเป็นห้องที่สภาพราวกับว่าไม่เคยอะไรมาก่อน เธอเอียงคอหันไปทางเกรย์

“มันเป็นเขตอาคมของคำสาปน่ะครับ การสร้างเขตอาคมทำให้เจ่าคำสาปนั่นดึงคุณเข้าไปในนั้นได้ง่ายขึ้นยังไงล่ะครับ” เกรย์ทำหน้าเศร้าก่อนที่จะใช้ตาเล็กๆมองไปที่อีกฝ่าย “ว่าแต่ไม่เป็นไรจริงๆเหรอครับ?”

เด็กสาวยิ้มแห้งๆ ให้แล้วพยักหน้า น่าจะรู้ตั้งแต่แรกว่าเป็นอาคม ถ้ารู้เธอคงไม่วิ่งเข้าไปหาเจ้านั่นอย่างนั้นหรอก

ไม่คุ้มเลยจริงๆ...

โจ้กเกอร์ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ ยังไงเสียรับหน้ากับปัจจุบันให้ดียังดีกว่าเสียเวลากับอดีตนั่นล่ะนะ

“แต่ว่าถ้าท่านวาเลนไทน์โดนสำสาปอย่างนี้ก็ต้องรีบไปแล้วล่ะครับ”

“ไปไหน?” โจ้กเกอร์เลิกคิ้วถาม



“ยินดีต้อนรับสู่อณาจักรไมนัส!”
[center]


.
.
.
.
.
ภาพแถมๆ ตอนโจ้กเกอร์ทำงานในร้านกาแฟปกติจะไม่ใส่ชุดตัวตลก แต่หลังจากที่มาที่ไมนัสก็ใส่บ่อยขึ้นนะ

อ่านจบเรียบร้อย เป็นอีกคนที่เขียนดีเลยนะเนี่ย *O*

อยากเขียนต่อสู้หรือดราม่าบ้างอะไรบ้างแต่เครมิสมันบื้อเกินไป หรือถ้าจะเป็นเครมิสตอนดราม่าที่อยู่ในนิยายเรา...อ่า เนื้อเรื่องมันไม่ถึงตรงนั้น อ่านแล้วจะเขียนยากแปลกๆ T^T

โอ้ เขียนดีนี้*w*
ดราม่ามาอีกคนนะ ฮ่าๆ

DarkPhoenix พิมพ์ว่า:อ่านจบเรียบร้อย เป็นอีกคนที่เขียนดีเลยนะเนี่ย *O*

อยากเขียนต่อสู้หรือดราม่าบ้างอะไรบ้างแต่เครมิสมันบื้อเกินไป หรือถ้าจะเป็นเครมิสตอนดราม่าที่อยู่ในนิยายเรา...อ่า เนื้อเรื่องมันไม่ถึงตรงนั้น อ่านแล้วจะเขียนยากแปลกๆ T^T

เพิ่งลองเขียนครั้งแรกเหมืนกัน รู้สึกว่าก็พอใช้ได้แต่จบเร็วเกินไปหน่อย ;w;

kor พิมพ์ว่า:โอ้ เขียนดีนี้*w*
ดราม่ามาอีกคนนะ ฮ่าๆ

พอดีมีอารมณ์ดาร์ก......+ +

ยาวไปไม่อ่าน......<<<<<<<<<<<<<<<โดนตบเกรียน

เอ๊ยๆๆ เนื้อเรื่องน่ารักมากชา! แต่ส่วนตัวเดย์ชอบเกรย์มากเลย ถึงมันจะหลุดคาแร็กเตอร์ใช่วงหลังๆก็เถอะ =w=;

taluluDAY พิมพ์ว่า:ยาวไปไม่อ่าน......<<<<<<<<<<<<<<<โดนตบเกรียน

เอ๊ยๆๆ เนื้อเรื่องน่ารักมากชา! แต่ส่วนตัวเดย์ชอบเกรย์มากเลย ถึงมันจะหลุดคาแร็กเตอร์ใช่วงหลังๆก็เถอะ =w=;

ง่ะ ไอตรงหลุดคาแร็กเตอร์นี่คือคิดไม่ออก พอพ้นฉากดราม่าแล้วยังเข้าไม่ถึงจิตใจหนูเกรย์ ไม่เข้าใจว่าถ้าเป็นเกรย์มันจะเป็นยังไงTwT

ปล.เกรย์นี่คือชาจิ้นตั้งแต่ภาพนกถึงภาพคนไปแล้วอ่ะ......>///