เสร็จสิ้น100%]คลาวเดีย//ฉันก็แค่ชอบกินเค้ก แล้วใครจะทำไม -___-

ชื่อ-ชื่อกลาง-นามสกุล : ClouDia De Frances (คลาวเดีย เดอ ฟรานเชส)
เพศ : หญิง
อายุ : 14
ส่วนสูง :158
น้ำหนัก:45
วัน เดือน ปี เกิด:13 Dec. 1997
หมู่โลหิต:O

ลักษณะตัวละคร :
เป็นเด็กผู้หญิงผิวขาวผมยาวสีม่วงอ่อนถึงกลางหลัง มัดรวบไว้ด้านข้างดัดเป็นลอนยาว ดวงตาสีแดงทับทิมคู่กลมโต มักจะใส่ชุดแนวโกธิคโลลิต้าสีดำเป็นประจำ

นิสัย : โดยส่วนตัวเป็นคนค่อนข้างขี้อายและคิดมาก หากเป็นคนที่สนิทกันจะคุยไม่หยุด และรั่วมากๆ แต่ถ้าเป็นคนแปลกหน้า หรือไม่สนิทมาก จะไม่ค่อยพูด ไม่กล้าจะคุยด้วย มักจะเก็บเอาไว้ในใจมากกว่า เป็นคนรักเพื่อน ถ้าใครดีมาจะดีกลับแบบสุดๆ แต่ถ้าใครร้ายมา ก็จะร้ายกลับแบบคาดไม่ถึงเช่นกัน เป็นคนรักอิสระและความท้าทาย ไม่ชอบโดนใครบังคับ อ่อนไหวง่าย อารมณ์แปรปรวนขึ้นๆลงๆ วิงเวียนศีรษะ คล้ายจะเป็นลม ประจำเดือนไมาไม่ปกติ เป็นกากเกลื้อน ฮ่องกงฟุต คันตามนิ้วมือนิ้วเท้าคันในร่มผ้ากากเกลื้อน//ไม่ช่ายยยยยย!!! แค่แปรปรวนพอ =''=

อาวุธ : 'Purple Moon' ดาบยาวที่มีด้ามจับดาบด้านนึงโค้งเว้าเป็นรูปทรงคล้ายพระจันทร์เสี้ยว ซึ่งถูกลับให้คม ใช้เป็นอาวุธไว้ต่อสู้ในระยะประชิด ตัวดาบเป็นสีม่วงด้าน เมื่อสัมผัสกับเลือดยิ่งมากเท่าไร ตัวดาบจะยิ่งมีสีเข้มมากยิ่งขึ้น และเปล่งประกายมากยิ่งขึ้นเท่านั้น

ทักษะการต่อสู้ : (ระบุได้ไม่เกิน 7 ท่า พร้อมอธิบายโดยละเอียด กรอกให้ครบทุกช่อง)

1.ชื่อท่า :Violence Tear
คำอธิบาย : เป็นท่าที่จะสะบัดดาบอย่างรุนแรง ทำให้เกิดเป็นเสียงดังเสียดหูคล้ายเสียงกรีดร้อง จะทำลายพื้นที่ที่โจมตีอย่างรุนแรงในครั้งเดียว
จุดแข็ง : เป็นท่าที่มีการโจมตีที่รุนแรง อำนาจในการทำลายล้างสูง เหมาะที่จะใช้ในการโจมตีศัตรูที่ระบุเป้าหมาย พื้นที่ชัดเจน แน่นอน อยู่ในระยะที่แน่นอน
จุดอ่อน : จะโจมตีได้แบบจำกัดพื้นที่ ไม่เหมาะจะโจมตีในบริเวณที่กว้างหรือมีเป้าหมายที่ไม่แน่นอน หรือเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา และไม่เหมาะกับศัตรูสายความเร็ว เพราะถึงจะมีการโจมตีที่รุนแรง แต่ก็ค่อนข้างที่จะช้าไปหน่อย
เงื่อนไข : จะต้องกรีดเลือดตัวเองเพื่อใช้ในการเพิ่มพลังโจมตีที่รุนแรง เลือดยิ่งเยอะ การโจมตียิ่งแรง ถ้าไม่กลัวเลือดจะหมดตัวก่อนน่ะนะ

2. ชื่อท่า Purple Rain
คำอธิบาย : เป็นท่าที่จะมีดาบปรากฏขึ้นมารอบตัวมากมาย และทำการโจมตีพร้อมๆกันเหมือนห่าฝนตามขื่อท่า โดยดาบแต่ละอันจะมีขนาดและพลังโจมตีที่เท่ากัน คือ เป็นครึ่งนึงของดาบหลัก โดยจะโจมตีไปจนกว่าดาบที่ปรากฏขึ้นมาจะหมด สามารถทำได้มากที่สุด 100 อัน
จุดแข็ง : เป็นการโจมตีรวดเร็วและพร้อมเพรียงในเวลาเดียวกัน เพื่อไม่ให้ศัตรูสามารถหลบได้ และเหมาะที่จำใช้ในการโจมตีระยะไกล หรือซุ่มโจมตีเพื่อไม่ให้รู้ตัวและสามารถจัดการได้อย่างรวดเร็ว
จุดอ่อน : ถึงจะมีโจมตีพร้อมกันก็ตาม แต่เทียบแล้ว พลังโจมตีของดาบแต่ละอันก็ไม่มากเท่าไร และไม่เหมาะที่จะสู้ในระยะประชิด
เงื่อนไข : การเรียกดาบแต่ละอันออกมาก็จะสร้างภาระให้แก่ร่างกายมากเท่านั้น ดังนั้น ไม่บ่อยนักที่จะเรียกออกมา 100 อัน โดยส่วนมาก เพราะหากเรียกออกมาทั้งหมดจะทำให้ร่างกายรับภาระหนักจนเกินไปได้ [ท่านี้จะคล้ายๆกับท่าของเอลซ่า]

3. ชื่อท่า Moon Drop Sonata
คำอธิบาย: เป็นกระบวนท่าที่ใช้ในการต่อสู้ประชิดตัว เป็นกระบวนท่าต่อเนื่อง 18 กระบวนท่าที่รวดเร็ววและรุนแรง สาเหตุที่ท่านี้ได้ชื่อว่า Sonata เนื่องจาก กระบวนท่าและการใช้ดาบมีการเคลื่อนไหวที่อ่อนช้อย งดงาม และพลิ้วไหว และท่านี้ เมื่อโจมตีในแต่ละกระบวนท่ายิ่งได้ฟาดฟันศัตรูมากเท่าไร ก็ยิ่งทำให้ดาบแข็งแกร่งและรุนแรงมากยิ่งขึ้นเท่านั้น เป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว
จุดแข็ง : เป็นการโจมตีต่อเนื่องที่สามารถสร้างความเสียหายให้แก่ร่างกายคู่ต่อสู้ได้อย่างชัดเจน อีกทั้งทุกครั้งที่โจมตีก็จะยิ่งรุนแรงมากยิ่งขึ้นอีกด้วย
จุดอ่อน :จุดแข็งก็เปรียบได้กับจุดอ่อนของท่านี้ หากการโจมตีครั้งแรกไม่สำเร็จ ก็จะทำให้ไม่สามารถโจมตีกระบวนท่าอื่นๆได้เลย และจะทำให้ท่านี้ล้มเหลวทันที
เงื่อนไข :จะสามารถใช้ได้เฉพาะในเวลากลางคืน ที่แสงจันทร์สาดส่อง และจะดีที่สุดหากเป็นวันที่มีพระจันทร์เต็มดวง

4. ชื่อท่า Dark Moon
คำอธิบาย: เป็นท่าไม้ตายที่ดีและแข็งแกร่งที่สุด เป็นท่าที่จะใช้ได้ก็ต่อเมื่อตัวดาบได้รับเลือดในปริมาณที่มากที่สุดเท่านั้น คือตัวดาบจะมีสีเข้มจนกลายเป็นสีดำ และส่องแสงประกายราวกับดวงจันทร์ เมื่อใช้ท่านี้จะเกิดเป็นพายุหมุนสีดำขึ้นรอบๆตัว และทำลายทุกสิ่งที่อยู่โดยรอบในบริเวณพายุนั้น
จุดแข็ง : เป็นท่าไม้ตายสุดท้าย ที่โจมตีอย่างรุนแรง รวดเร็ว
จุดอ่อน : หากไม่ได้อยู่ในบริเวณพายุ ก็จะทำให้ไม่โดนการโจมตีไป
เงื่อนไข : ใช้ได้เมื่อดาบเป็นสีดำและส่องประกายเท่านั้น ซึ่งจะต้องได้รับเลือดเป็นปริมาณมาก และผ่านการต่อสู้มามาก ทั้งยังเปลืองแรงมากอีกด้วย (นึกภาพไม่ออก ให้นึกว่าดาบเป็นแบตเตอรี่ล่ะกัน ชาร์ตเต็ม 100 เมื่อไรก็ใช้ได้ =w=)


จุดแข็งของตัวละคร : มีความว่องไว เน้นความเร็วและถนัดการต่อสู้ในเวลากลางคืน สามารถแฝงตัวได้อย่างแนบเนียน ถนัดการลอบสังหารโดยที่ศัตรูไม่รู้ตัว
จุดอ่อนของตัวละคร :ไม่ถนัดในเรื่องของกำลังกาย มีพละกำลังไม่มากเท่าไร ทำให้ไม่สามารถต่อสู้ยืดเยื้อ หรือใช้พละกำลังมากได้ (แพ้ของหวาน)
สิ่งที่ชอบ :ของที่มีสีม่วงและดำ เวลากลางคืน ขนมหวานเกือบทุกชนิด (โดยเฉพาะ เค้กสตรอเบอร์รี่)
สิ่งที่ไม่ชอบ :การทรยศหักหลัง สีขาว (เพราะจะทำให้ชุดและตัวเองเด่นขึ้นมา ไม่เหมาะกับการซ่อนอำพรางตัว) ผักแทบทุกชนิด
ปณิธานสูงสุดของชีวิต :ท่องเที่ยวไปโดยอิสระ และฝึกฝนตัวเองให้เก่งมากยิ่งขึ้น ไปชิบเค้กทุกมุมโลก)
ภูมิหลังของตัวละคร (อธิบายคร่าวๆ) :เกิดมาในตระกูลที่ถนัดในเรื่องของการลอบสังหาร การแฝงกาย โดยตอนเด็กๆได้รับการฝึกอย่างเข้มงวด คนในตระกูลจะไม่ยอมรับผู้ที่อ่อนแอ ทำให้เธอถูกกดดัน และต้องฝึกฝนอย่างหนักมาโดยตลอด โดนเปรียบเทียบ ไม่ว่าเธอจะทำดีมากแค่ไหน ก็ไม่เคยได้รับคำชมเชยเลยแม้เพียงสักครั้งเดียว วันนึง ตอนที่อายุได้ 7 ขวบ เธอจึงตัดสินใจ ที่จะแยกตัวออกมาใช้ชีวิตเองและไม่ยุ่งเกี่ยวกับตระกูลของเธออีกเลย

(ภูมิหลังที่ทำให้ชอบกินของหวาน : เนื่องจากตอนเด็กๆ ไม่เคยได้กินของหวานเลย เพราะพ่อแม่จะบอกว่า ของหวานมันไร้ประโยชน์ แคลลอรี่สูง ทำให้เป็นอุปสรรคต่อการฝึกฝน บลาๆๆ พอแยกตัวออกมา เลยไปลองกินเพื่อดูว่าเป็นจริงอย่างที่พ่อแม่พูดมั้ย และเพียงครั้งแรกที่ได้กิน ก็ตกหลุมรักไปทันที)

ความสัมพันธ์กับตัวละครตัวอื่น : (' ')
คำคมประจำใจของตัวละคร :ความแข็งแกร่งไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต หากแข็งแกร่งแต่ไร้ซึ่งอิสระ ก็ไม่มีความหมาย แต่ถ้าหากมีความอิสระ การจะไปกินเค้กที่ไหนย่อมได้ =w=
ประเภทของคำสาปที่ตัวละครได้รับ : ความหวาดกลัว
ประเภทของกุญแจที่ได้รับ : กุญแจแห่งแสง



ปล.ลักษณะกับอาวุธนี้ เอาตามรูปล้วนๆ =w=
ปล2.เลือกรูปนี้ เพราะมันโดนมาก >w< (มันมีผมสีม่วง =w=)
ถึงแม้ว่ามันจะดูห่างไกลจากความรั่ว แต่เค้าตกหลุมรักรูปนี้~~~~
ปล3.นิสัย ของชอบ ประวัติ เกือบทุกอย่างนี่ แทบจะเอามาจากตัวเองล้วนๆ
ปล4.เค้่ารักสีม่วง และพระจันทร์ (สาบานได้ว่าเขียนมาถึงบรรทัดนี้ อยู่ๆนึกถึงไป๋ =[]= เค้าแค่ชอบเป็นการส่วนตัวน้า ไม่เกี่ยวกับไป๋ ถึงแม้ว่าจะชอบไป๋ก็ตาม =w=)

Hallucination มีคนเลือกไปแล้ว ไปส่องดีๆ เน้อมูสจัง


อิดิทใช้เร็ปเดิม


ภาพไม่ขึ้นเพราะเดี๋ยวนี้เด็กดีเขาบลอกให้ใช้ภาพเขาได้แค่ในเว็บนะ = =" ภาพเลยไม่ขึ้นอะจ้า ลองไปฝากรูปเองแทน

ชาร์ลอต-ชอบกินของหวานเหรอเค้าชอบกินชีสล่ะ
เฮ้ย ไม่ใช่อย่าสนใจข้อความด้านบนXDก
น่ารักจัง น่ารักจัง...คุกๆๆๆ//โดนถีบ

DarkPhoenix พิมพ์ว่า:Hallucination มีคนเลือกไปแล้ว ไปส่องดีๆ เน้อมูสจัง


อิดิทใช้เร็ปเดิม


ภาพไม่ขึ้นเพราะเดี๋ยวนี้เด็กดีเขาบลอกให้ใช้ภาพเขาได้แค่ในเว็บนะ = =" ภาพเลยไม่ขึ้นอะจ้า ลองไปฝากรูปเองแทน

อ้าว ไม่ขึ้นหรอ (' ') เครื่องมูสขึ้นน่ะ งั้นเดี๋ยวไปฝากรูปล่ะกัน แน่นอนไว้ก่อน =w=

kor พิมพ์ว่า:ชาร์ลอต-ชอบกินของหวานเหรอเค้าชอบกินชีสล่ะ
เฮ้ย ไม่ใช่อย่าสนใจข้อความด้านบนXDก
น่ารักจัง น่ารักจัง...คุกๆๆๆ//โดนถีบ

แง้มๆๆ เค้ารักเค้กที่สุด >w<

ให้ผ่านละกันเนอะ แต่อยากให้แก้ตรงบรรทัด มันยาวพรืดมากเลย อย่าลืมจัดเรียงให้สวยงามนะ เป็นคะแนนอย่างนึงด้วย+

ไป๋ภาคหญิง!? =[]=<<<<<โดนตบ

เห็นด้วยกับความเห็นท่านชา กรี๊ด!!!!

ในโลกอันกล้างใหญ่ไพศาลใบนี้ ล้วนแล้วแต่มีเร่องราว ความลับ และปริศนามากมาย ซึ่งขึ้นอยู่กับว่าเราจะรู้หรือไม่รู้
เรื่องบางเรื่อง เราสามารถที่จะรู้ได้ หากแต่ในบางเรื่อง การที่เรารู้ หรือเกี่ยวข้องด้วย ก็อาจนำพามาซึ่งความเดือดร้อนได้เช่นกัน…
นั้นเป็นเหตุผลที่ทำให้มีเรื่องราวมากมายที่ยังไม่สามารถพิสูจน์ได้ และแน่นอน หนึ่งในเรื่องราวเหล่านั้น

ก็จะต้องมีเรื่องของ ‘โลกคู่ขนาน’ รวมอยู่ด้วยนั่นเอง…

โลกคู่ขนาน คำๆนี้พวกเราแทบทุกคนก็ต้องเคยได้ยินได้ฟังมามากมาย ตราบเท่าอายุของแต่ละคน ไม่ว่าจะเป็นยุคสมัยไหน ชนชาติใด
ความเชื่อเรื่องที่ว่า มีโลกคู่ขนานอยู่ ก็ไม่เคยเลือนหายไป หากแต่…โลกคู่ขนานที่ว่านั้น กลับยังไม่เคยมีใครได้พบ หรือสัมผัสกับมันมาก่อนเลย
หรืออาจจะมี แต่ผู้ที่ได้สัมผัส อาจจะไม่สามารถที่จะกลับมาบอกเล่าได้อีกก็เป็นได้

สิ่งเหล่านี้ ล้วนทำให้พวกเรารู้จักโลกคู่ขนานได้แต่ในนิยาย ภาพยนต์ หรือสื่อรูปแบบต่างๆ ที่นำเรื่องของโลกคู่ขนานมาเพิ่มสีสัน และสร้างความสนุกสนานให้กับเนื้อเรื่องมากยิ่งขึ้น จนกระทั่ง เมื่อวิทยาศาสตร์เริ่มมีการพัฒนามากยิ่งขึ้น จนแทบจะเรียกได้ว่า วิทยาศาสตร์สามารถใช้อธิบายได้เกือบทุกสิ่ง และทำให้ผู้คนเริ่มคิดไปว่า สิ่งที่อยู่นอกเหนือจากวิทยาศาสตร์ สิ่งที่วิทยาศาสตร์ไม่สามารถที่จะจำกัดความได้นั้น สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ไม่มีจริง
เป็นเพียงจินตนาการของมนุษย์เท่านั้น ใช่แล้ว โลกคู่ขนานเองก็เช่นกัน แต่…ใครจะเชื่อ ว่าวันนึง เรื่องนี้กลับกลายมาเป็นความจริงได้






ปารีส,ฝรั่งเศส



เมืองแห่งแฟชั่นในยามกลางวันเช่นนี้ คลาคล้ำไปด้วยผู้คนมากมาย เดินขวักไขว่ไปมา โดยเฉพาะในย่านชุมชน หรือย่านเศรษฐกิจที่สำคัญๆ
ก็มีทั้งชาวเมือง ไปจนถึง นักท่องเที่ยว เดินอยู่แทบทุกพื้นที่ หนึ่งในผู้คนจำนวนมากนี้ หากสังเกตให้ดีๆ จะเห็นเด็กสาวคนนึง
กำลังเดินไปมาตามตรอกซอกซอย และจากการที่เธอต้องคอยถามทางบวกกับการถือแผนที่ไปด้วย สามารถบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเธอเป็นนักท่องเที่ยว

หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีม่วงอ่อนเป็นลอนยาว มัดรวบไว้ด้านข้าง ประดับด้วยที่ติดผมลายดอกกุหลาบสีแดงเลือดที่ทำให้ดูคลาสสิกมากยิ่งขึ้น เมื่อรวมกับดวงตาสีทับทิมโทนเดียวกับที่รัดผมรูปดอกกุหลาบนั้น หญิงสาวในชุดแนวโกธิคโลลิต้าสีดำ กระโปรงบานประดับลูกไม้ให้ดูอ่อนหวานมากยิ่งขึ้น กับรองเท้าบู๊ตยาวคู่สวย ทุกสิ่งทุกอย่างเข้ากันได้อย่างลงตัว ทำให้เธอดูลึกลับ มีเสน่ห์ และสวยงาม เหมาะกับเมืองแห่งแฟชั่นนี้เป็นอย่างมาก


คลาวเดีย เดอฟรานเชส กำลังเดินตามหาร้านขนมหวานภายในย่านการค้าแห่งนี้อยู่ ซึ่งหลังจากที่เธอเดินตามทางที่ถามมาได้สักพัก
เธอก็พบกับร้านที่ต้องการ แน่นอนว่า ร้านนี้ไม่ใช่ร้านแรกที่เธอเข้าอย่างแน่นอน คลาวเดีย หยุดยืนหน้าร้าน เพื่อมองดูเมนูแนะนำเพียงชั่วครู่
ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปทันที เมื่อเห็นว่าเมนูชื่อดังของร้าน หรือขนามหวานที่เธอโปรดปรานมากที่สุด หญิงสาวเดินตรงไปยังตู้เค้กที่ตั้งอยู่กลางร้าน
ก่อนจะเอ่ยปากสั่งกับพนักงานร้านทันที


“ขอ เค้กสตรอเบอร์รี่ 2 ชิ้น เอแคลร์ 3 ชิ้น แล้วก็ฟองดูว์อีกที่นึงค่ะ ส่วนเครื่องดื่ม ขอเป็นไอซ์กรีนทีลาเต้ ทานที่นี่น่ะค่ะ”หญิงสาวสั่งรัวก่อนจะฉีกยิ้มให้กับพนักงาน ที่ยืนอึ้งอยู่สักพัก ก่อนจะไปจัดการตามเมนูที่ลูกค้าสั่ง

“ค่ะ รอสักครู่น่ะค่ะ เดี๋ยวเราจะนำไปเสิร์ฟให้ที่โต๊ะค่ะ” พนักงานสาวพูดก่อนจะคิดเงินเสร็จสรรพด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ
หลังจากที่สั่งเสร็จและจ่ายเงินแล้วเรียบร้อย คลาวเดียก็เดินไปยังมุมเล็กๆที่อยู่ด้านในของร้าน
ก่อนจะเลือกเอาโต๊ะที่ปลอดผู้คน ดูสงบ และเป็นส่วนตัวที่สุด หลังจากได้โต๊ะที่ต้องการแล้ว เธอจึงค่อยนั่งลงและรอคอยขนมหวานที่เธอสั่งอย่างใจจดใจจ่อ

เพียงไม่นาน ของที่เธอสั่งทั้งหมดก็ถูกนำมาวางไว้ที่โต๊ะเรียบร้อย และแน่นอน แทยจะในทันทีที่พนักงานหันหลังกลับไปหลังจากเสิร์ฟเสร็จแล้ว เธอก็เริ่มจัดการเค้กชิ้นแรกทันที เธอนั่งทานขนมหวานที่สั่งมาด้วยความเอร็ดอร่อย ก่อนจะมาถึงเค้กโปรดของเธอ ที่เธอกินไปชิ้นแรก และเหลืออีกชิ้นไว้กินตบท้าย
.
.
.
หากแต่ เค้กชิ้นนี้ ไม่เหมือนเค้กชิ้นอื่นที่เธอทานก่อนหน้านี้ บนตัวเค้กมีตราสัญลักษณ์อะไรบางอย่างประทับอยู่ ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร จะว่าเป็นโลโก้ร้านก็ไม่ใช่ เพราะโลโก้ของร้านนี้ จะเป็นรูปสตรอเบอร์รี่สีชมพูพาสเทล ที่สลักชื่อร้านเอาไว้ แต่ตราที่ประทับอยู่บนเค้กนี้ กลับเป็นรูปมงกุฏแบบพระราชาสีทองล้อมกรอบด้วยเถาวัลย์ที่พันเป็นรูปหัวใจแทน


‘แปลกจัง…จำได้ว่าชิ้นแรกที่กินไปมันไม่มีแบบนี้นี่’ หญิงสาวคิดด้วยความสงสัย

แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เนื่องจากว่าเธอคิดว่าคงจะเป็นลูกเล่น หรือเค้กชิ้นพิเศษของทางร้านก็เป็นได้ อีกอย่างความอยากที่จะกินเค้กชิ้นนี้ก็มีมากกว่าความสงสัยอีกด้วย เธอจึงลงมือกินโดยไม่สนใจตราสัญลักษณ์แปลกๆนั้น ก่อนจะหันไปให้ความสนใจกับสตรอเบอร์รี่ลูกโตที่ประดับมาบนหน้าเค้ก และเนื้อเค้กที่แสนนุ่มลิ้นแทน จนในที่สุด เธอก็ทานเค้กชิ้นสุดท้ายหมด และจะนั่งพักผ่อนในร้านอีกสักครู่ ก่อนจะตัดสินใจที่จะไปเดินดูของในตลาดเพื่อให้ของหวานที่เธอกินไปได้ย่อยสักหน่อย จึงลุกขึ้นแล้วเดินออกจากร้านไป

.
.
.
เธอจึงไม่ทันได้เห็นไอสีดำจางๆที่ลอยออกมาจากเศษครีมเค้กที่เหลือติดจานอยู่เล็กน้อย
.
.
.

ไอสีดำที่ลอยออกมากลายร่างเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อายุประมาณ 7-8 ขวบ ในชุดมิโกะแบบญี่ปุ่น สมัยโบราณ ฃในมือของเด็กหญิงถือตุ๊กตาหมีตัวใหญ่เอาไว้ เด็กสาวจ้องมองไปที่คลาวเดียที่เพิ่งเดินออกไปจากร้าน ก่อนจะแย้มยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะกลายเป็นหมอกสีดำ
แล้วจางหายไปเหมือนเดิม เหลือเพียงคำพูดแผ่วเบาที่หายไปตามสายลมเท่านั้น

.
.
.

‘จงพบแต่ความหวาดกลัวเสียเถอะ ผู้ครองกุญแจเอ๋ย…’


.
.
.

หลังจากที่คลาวเดีย เดินออกมาจากร้านเค้ก เธอก็เดินเตร่ไปเรื่อยๆ ตามถนนที่ทอดยาว รอบข้างของเธอมีร้านค้ามากมาย ที่มีขายตั้งแต่ ของกิน เครื่องประดับ ไปจนถึงข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ เธอเดินไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะไปสะดุดกับร้านขายเครื่องประดับ ร้านเล็กๆที่อยู่ตรงมุมถนน


‘Moon Love Sonata’


ป้ายชื่อร้านที่ติดอยู่หน้าร้านเขียนไว้เช่นนั้น หญิงสาวหยุดยืมอยู่หน้าร้านเหมือนจะชั่งใจ ว่าจะเข้าไปดีหรือไม่ อะไรบางอย่างในตัวเธอ
มันบอกให้เธอเข้าไป โดยที่เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ร้านนี้เป็นร้านเล็กๆ ธรรมดาๆ ออกจะเก่าและทรุดโทรมไปซะด้วยซ้ำ
หากแต่ กลับมีบางสิ่งที่เหมือนจะดึงดูดเธอ และชวนเชิญให้เธอเข้าไป หญิงสาวตัดสินใจที่จะเปิดประตูร้าน แล้วก้าวเข้าไปตามที่สัญชาติญาณของเธอร้องบอก



ภายในร้าน ถูกตกแต่งแบบคลาสสิก ดูมีมนต์ขลังอย่าประหลาด หญิงสาวกวาดสายตาไปทั่วร้าน ก่อนจะพบว่า ไม่มีคนอยู่ในร้านเลยแม้แต่คนเดียว
เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะคิดไปในแง่ดีว่า


‘บางที เจ้าของร้านอาจจะไปทานข้าวกลางวัน แล้วลืมล็อกร้านเอาไว้ก็ได้ เพราะนี้ก็เที่ยงแล้วด้วย…’ เธอคิด ก่อนจะเดินดูเครื่องประดับไปรอบๆร้าน


เครื่องประดับส่วนใหญ่ภายในร้านนี้ ล้วนแล้วแต่ดูเก่าแก่ และถูกออกแบบมาแบบคลาสสิกมากๆ ไม่ว่าจะเป็น สร้อยคอ ต่างหู แหวน กำไลข้อมือ
เธอเดินดูไปเรื่อยๆ ก่อนที่สายตาของเธอจะไปสะดุดอยู่ที่ของชิ้นหนึ่งที่วางอยู่โดดๆ ในมุมร้าน ซึ่งหากไม่สังเกตดีๆ ก็คงไม่มีใครมองเห็นมัน

หญิงสาวเดินตรงเข้าไปยังของชิ้นนั้น ก่อนจะพบว่าของสิ้งนี้คือแหวนวงนึง เป็นแหวนที่ทำจากทองคำขาวทั้นวง
ตัวแหวนถูกออกแบบให้เป็นเหมือนบันไดเสียง 5 เส้น ที่มีตัวโน๊ตอันเล็กๆประดับอยู่



เธอหยิบแหวนวงนี้ขึ้นมาดูด้วยความสนใจ ก่อนจะพบว่า ตัวแหวนถูกร้อยต่อกับโซ่เส้นเล็กๆที่ปลายโซ่ มีกำไลข้อมือที่ถูกออกแบบมาเหมือนกันร้อยอยู่
เธอมองเครื่องประดับชิ้นนี้ด้วยความหลงใหล และตัดสินใจแน่วแน่ที่จะซื้อมัน หากแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ทำอะไร ภายในร่างกายของเธอก็เกิดความผิดปกติขึ้น หัวใจเต้นระรัวอย่างแรง ภายในหัวเหมือนมีอะไรมากมายวิ่งอยู่เต็มไปหมด ทำให้เธอปวดหัวราวกับว่ามันจะระเบิดออกมา ความเจ็บปวดแทรกซึมไปทุกอณูของร่างกาย สติของเธอค่อยๆลางเลือน และก่อนที่เธอจะสลบไป เธอได้เห็นแหวนที่อยู่ในมือ ส่องแสงเรืองรองออกมา


ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไป



.

.

.

.


.


“อืม….”


หญิงสาวร้องครางออกมา ความเจ็บปวดที่แล่นไปทั่วกายเริ่มบรรเทาลง เปลือกตาหนาค่อยๆลืมขึ้น ก่อนจะกะพริบถี่ๆ เพื่อปรับสายตากับแสงสว่าง


“ที่นี่….ที่ไหนกัน…” เธอพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ หากแต่ ก็พบแต่ความว่างเปล่า สิ่งที่เธอเห็นเพียงอย่างเดียวคือสีขาว
ไม่ว่าจะมองต่อไปไกลแค่ไหน ก็เหมือนกับว่ามันจะทอดยาวไปไม่มีที่สิ้นสุด เธอจึงตัดสินใจที่จะยันตัวลุกขึ้น
ก่อนจะพบว่า ที่ที่เธออยู่ เป็นเหมือนห้องโล่งๆห้องนึง


‘ปั๊ก’ เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นที่เท้าของเธอ หลังจากที่เธอไม่ทันมอง จึงไปเตะกับอะไรที่วางอยู่เข้า หญิงสาวก้มลงไปมอง

ก่อนจะพบว่า….สิ่งๆนั้นคือ ดาบของเธอเอง ดาบเล่มยาวสีม่วง ที่เธอวางไว้ที่ที่พักของเธอก่อนจะออกมาเดินเล่น


แต่ทำไม….มันจึงมาอยู่ที่นี่ได้


หญิงสาวขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะก้มลงหยิบดาบของเธอขึ้นมา เธอจึงเห็นว่า ข้างๆดาบของเธอ มีแหวนวงที่เธอดูที่ร้านเครื่องประดับ
ก่อนจะหมดสติไป วางอยู่ด้วย เธอจึงตัดสินใจที่จะหยิบมันขึ้นมาพร้อมกัน และใส่มันไปที่ข้อมือ และคล้องสายโซ่ผ่านนิ้วมือเรียว
ก่อนจะสวมแหวนลงที่นิ้วชี้ของเธอ

ทันทีที่แหวนสัมผัสกับนิ้วของเธอ แสงบางอย่างก็ส่องประกายออกมาจากแหวนวงนั้น


แสงที่เหมือนกับแสงที่เธอเห็นก่อนที่เธอจะหมดสติไป
เสียงประหลาด ราวกับเสียงเพลง ดังคลอขึ้นเบาๆ เสียงเพลงที่เจือไปด้วยความเศ้ราสร้อย และสิ้นหวัง

ก่อนจะปรากฏร่างของหญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีขาวยาว ดวงตาสีทองประกายที่ถูกผ้าปิดตาปิดเอาไว้ข้างนึง ใบหน้าขาวซีด ไร้สีเลือด มองมาที่เธอนิ่งๆ




“เธอเองหรอ…ผู้ครองกุญแจดอกนี้….” เสียงแผ่วเบาราวกับสายลม ถูกเอื้อนเอ่ยออกมาจากหญิงสาวตรงหน้าเธอ



“อะ…อะไรน่ะ” เธอถามด้วยเสียงที่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก หากแต่ คนตรงหน้าก็ไม่คิดจะพูดหรืออธิบายขยายความประโยคเมื่อครู่เลยแม้แต่น้อย
แต่กลับพูดต่อไปราวกับไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น



“ฉันคือ NPC ที่สิงอยู่ในกุญแจดอกนี้ กุญแจดอกนี้คือกุญแจแห่งแสง ซึ่งในตอนนี้เธอคือผู้ที่ได้ครอบครองมัน หลังจากนี้ เธอจะต้องเดินทางไปยัง อาณาจักรไมนัส และทำการต่อสู้กับผู้ครองกุญแจดอกอื่นๆ” วิญญาณสิงกุญแจยังคงพูดต่อไป น้ำเสียงราบเรียบ ราวกับว่ากำลังอ่านนิทานก่อนนอนเพื่อกล่อมเด็กก็ไม่ปาน


“ต่อสู้? ฉันเนี่ยน่ะ แล้ว…กุญแจอะไรกัน ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย” หญิงสาวถามออกมาด้วยความสงสัยปนไม่เข้าใจ


หากแต่ ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะได้พูดต่อ อาการเจ็บปวดของเธอก็กลับมาอีกครั้ง เพียงแต่ว่า…คราวนี้ สิ่งที่อยู่ในหัวเธอกลับเป็นภาพในอดีตของเธอ







หญิงสาวกอดตัวเองแน่น ราวกับหวาดกลัวอะไรบางอย่าง ก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้น ร่างกายสั่นเทาด้วยความกลัว
ใบหน้าซีดขาวไม่ต่างไปกับวิญญาณที่อยู่ตรงหน้าเธอ ทุกครั้งที่เธอหลับตาลง ภาพเก่าๆก็จะฉายชัด ราวกับต้องการจะย้ำเตือนอดีตของเธอ
สีแดงของเลือด เด่นชัดอยู่ในห้วงความคิด าลับไปมากับภาพที่เธอจับดาบกวัดแกว่งไปทั่วทุกสารทิศ ทุกครั้งที่เธอฟาดฟันมัน
เลือดที่สาดกระเซ็นมาโดนดาบ จะย้อมดาบให้เข้มขึ้นเรื่อยๆ


หญิงสาวนั่งกอดเข่า ตัวสั่นอยู่สักพัก ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะเลือนหายไป ราวกับว่าไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน…
หลังจากที่เธอตั้งสติอยู่สักพัก เธอจึงเงยหน้าขึ้นมา ก่อนจะมองไปรอบๆ เธอยังอยู่ที่นี่ ห้องโล่งๆสีขาวที่เดิม และวิญญาณที่ยังคงมองเธออยู่นิ่งๆ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น



ความเงียบเข้าครอบงำทั่วทุกอาณาบริเวณในที่แห่งนี้ ก่อนจะถูกทำลายลง โดยวิญญาณแห่งกุญแจนั้น

“เมื่อตะกี้นี้…มันคือผลของคำสาปที่เธอโดนสิน่ะ…” วิญญาณนั้นพูดขึ้นเบาๆ



“คำสาป?? คำสาปอะไรกัน…” เธอถามกลับด้วยความสงสัยมากกว่าเดิม เธอเนี่ยน่ะ โดนคำสาป…



“คำสาป Pandora เป็นคำสาปที่กษัตริย์เอลลูญ์ส่งมาเพื่อขัดขวางผู้ครองกุญแจทุกคนไงล่ะ ผู้ครองกุณแจแต่ละคนจะได้พบกับคำสาปที่แตกต่างกันไป เธอเองก็เช่นกัน…” วิญญาณสาวพูดต่อนิ่งๆ



“แล้ว เอลลูญ์นี้คือใครกัน…” เธอถามกลับ เธอแน่ใจว่าเธอไม่เคยรู้จักคนที่มีชื่อนี้ แล้วทำไม เค้าจะต้องส่งคำสาปมาให้เธอด้วย…



“กษัตริย์แห่งอาณาจักรไมนัส ที่เธอกำลังจะเดินทางไปยังไงล่ะ…” วิญญาณสาวพูดขึ้นอีกครั้ง



“อาณาจักรไมนัส…ที่เธอบอกว่าฉันจะต้องไปต่อสู้กับผู้ครองกุญแจอะไรนั้นน่ะหรอ…” เธอถามกลับด้วยความไม่แน่ใจ



“อืม…” เสียงยืนยันที่บอกว่าสิ่งที่เธอเข้าใจนั้นถูกต้อง เรียกให้เธอถอนหายใจออกมาเบาๆ



“แล้ว…ฉันจะไปที่อาณาจักรไมนัสนั่นได้ยังไงล่ะ…” หญิงสาวถามต่อหลังจากที่ปลงแล้วว่าเธอคงจะต้องไปที่อาณาจักรไมนัส
และต่อสู้กับผู้ครองกุญแจ ถึงแม้ว่า…เธอจะยังไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมเธอจะต้องทำแบบนั้นก็ตาม…


แต่เอาเถอะ ถือซะว่า…ฆ่าเวลาแก้เบื่อล่ะกัน…



“ตอนนี้เรากำลังเดินทางไป โดยผ่านทางประตูมิติที่ฉันเป็นผู้เปิดอยู่ อีกไม่นาน เธอก็จะถึงแล้วล่ะ…” วิญญาณตอบ


“อย่างนั้นหรอ…ว่าแต่…เธอชื่ออะไรล่ะ ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิด เธอบอกว่าฉันเป็นผู้ครองกุญแจและเธอเป็น NPC ของกุญแจดอกนี้
เพราะงั้น เราคงต้องอยู่ด้วยกันอีกนานสิน่ะ” หญิงสาวถามกลับไปอีกครั้ง



“เฟลอร์…ฉันชื่อเฟลอร์” วิญญาณสาวนามเฟลอร์ ตอบกลับมา



“เฟลอร์หรอ…ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ เรียกฉันว่า คลาวเดีย ล่ะกัน” เธอพูด ก่อนจะส่งยิ้มบางๆให้กับเฟลอร์




“คลาวเดีย….สิน่ะ” เฟลอร์พึมพำเบาๆ ภายในใจของเธอรู้สึกอบอุ่น ราวกับได้รับการเติมเต็ม ยิ่งเธอเห็นรอยยิ้มที่คลาวเดียส่งมาให้
ยิ่งทำให้เธอรู้สึกดี


เธอไม่ได้รับรอยยิ้มแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วน่ะ…



‘บางที…ผู้หญิงคนนี้ อาจจะเป็นเพื่อน…ที่ดีก็ได้’ เฟลอร์คิด ก่อนจะส่งยิ้มน้อยๆให้คลาวเดีย








มิตรภาพเล็กๆที่เกิดขึ้นกับทั้งคู่ ทำให้ทั้งคู่รู้สึกอบอุ่น ราวกับว่าได้เจอกับเพื่อนรักที่ไม่ได้พบเจอมานาน…

.


.


.


“เรามาถึงแล้วล่ะ” เฟลอร์พูดขึ้น ก่อนที่ห้องโล่งๆสีขาวนี้จะหายไป

.


.


.


.



“ยินดีต้อนรับสู่อาณาจักรไมนัส”

ส่องๆ*w*+ วิญญานน่ารักก#ไม่ใช่ประเด็น

kor พิมพ์ว่า:ส่องๆ*w*+ วิญญานน่ารักก#ไม่ใช่ประเด็น

วิญญาณรูปที่เอามาคล้ายอากิโตะ (Air Gear)ร่างหญิงล่ะ ><

มูสเขียนตรงหัวข้อเลยว่า ส่ง Intro พี่ทรายจะได้เห็นชัดๆ

DarkPhoenix พิมพ์ว่า:มูสเขียนตรงหัวข้อเลยว่า ส่ง Intro พี่ทรายจะได้เห็นชัดๆ

โอเชค่ะ ^^

ท่านมูาจะต้มม่าแข่งกับเราสินะคะ//ลับมีด(ล้อเล่นน่ะค่ะ)

RUMINA พิมพ์ว่า:ท่านมูาจะต้มม่าแข่งกับเราสินะคะ//ลับมีด(ล้อเล่นน่ะค่ะ)

ม่ายๆๆๆๆ เค้าเบื่อมาม่า TT เค้าจะกินเค้ก =w=

ว้าว...มิตรภาพอันงดงามของหญิงสาว!!! *0*/~ โมเอ้ๆๆๆๆ o(><)o!!

parima28 พิมพ์ว่า:ว้าว...มิตรภาพอันงดงามของหญิงสาว!!! *0*/~ โมเอ้ๆๆๆๆ o(><)o!!

แอบเสียดายที่ไม่ได้แต่งวายล่ะ TT

ไม่ได้แต่งวายงั้นไปจิ้นคู่อื่นแทนสินะ =w=

DarkPhoenix พิมพ์ว่า:ไม่ได้แต่งวายงั้นไปจิ้นคู่อื่นแทนสินะ =w=

555 แม่นแล้ว =w= เช่นคู่พี่แพรไง

Moose ClouDy พิมพ์ว่า:

DarkPhoenix พิมพ์ว่า:ไม่ได้แต่งวายงั้นไปจิ้นคู่อื่นแทนสินะ =w=

555 แม่นแล้ว =w= เช่นคู่พี่แพรไง

อะไรๆ คู่พี่แพรที่ไหน ต้องคู่ เครมิสxไฟร์ ต่างหาก ว่ะฮ่าๆๆ

DarkPhoenix พิมพ์ว่า:

Moose ClouDy พิมพ์ว่า:

DarkPhoenix พิมพ์ว่า:ไม่ได้แต่งวายงั้นไปจิ้นคู่อื่นแทนสินะ =w=

555 แม่นแล้ว =w= เช่นคู่พี่แพรไง

อะไรๆ คู่พี่แพรที่ไหน ต้องคู่ เครมิสxไฟร์ ต่างหาก ว่ะฮ่าๆๆ

หุๆ พี่แพรจะแอบซุ่มคู่ตัวเองด้วยใช่ม้า~~

ไฟร์จังมีตัวตนเพื่อการนี้โดยเฉพาะ!!

แต่เดี๋ยวต้องไปปรับส่วนสูงใหม่ เตี้ยเกิน = ="

DarkPhoenix พิมพ์ว่า:ไฟร์จังมีตัวตนเพื่อการนี้โดยเฉพาะ!!

แต่เดี๋ยวต้องไปปรับส่วนสูงใหม่ เตี้ยเกิน = ="

มูส - ไฟร์จังต้องเมะ~~~

ไฟร์จังมันจะเมะขึ้นเหรอนั่น ซึนขนาดนี้ = =" เครมิสยังดูเป็นเมะไร้เดียงสาได้มากกว่าเลย อืม...ไปเปิดโหวตดีไหมเนี่ย

DarkPhoenix พิมพ์ว่า:ไฟร์จังมันจะเมะขึ้นเหรอนั่น ซึนขนาดนี้ = =" เครมิสยังดูเป็นเมะไร้เดียงสาได้มากกว่าเลย อืม...ไปเปิดโหวตดีไหมเนี่ย

อืม....ได้ทั้งสองแบบน่ะเนี่ย ไฟร์เมะได้ ถ้าเครมิส ซื่อๆ เอ๋อๆ แต่ถ้ากลับกัน เครมิสก็เป็นเมะเนียนได้น้า~ >w<

นั่นสินะ แล้วแบบไหนมันดูดีกว่ากันล่ะเนี่ย จะได้แต่งแนวนั้นเยอะหน่อย

อืม...ไปเปิดโหวตในเฟสดีกว่า