[เสร็จสิ้น100%]]เฟิงฉางเย่ ชายหนุ่มสุดซื่อที่สุดในปฐพี // ข้าไม่ได้ซื่อนะ (พึมพำ)

เอาลูกชายออริมาฝากคร้าบบบบบบบ*A*
เขียนด้วยความเฟลเต็มที่เพราะคอมดับไปสามรอบ OTL" //เอาหัวโขกกำแพง
จะยังไงก็ขอฝากเฟิงฉางเย่ไว้ในอ้อมใจด้วยนะฮับ//โบกผ้าเช็ดหน้ากระซิกๆ(?)

ชื่อ-ชื่อกลาง-นามสกุล : เฟิงฉางเย่ (ชื่อเก่าคือ หรงจื้อโจว แต่โดนตามล่าจึงเปลี่ยนชื่อตัวเองเสีย)
เพศ : ชายแท้แน่นอน
อายุ : 25
ส่วนสูง : 189
น้ำหนัก: 65
วัน เดือน ปี เกิด: วันที่9เดือนเก้าปีที่ลงท้ายด้วยเลขเก้า
หมู่โลหิต: กรุ๊ปO

ลักษณะตัวละคร : ชายหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างสูงโปร่ง ผิวกายขาวเนียน สวมใส่เสื้อผ้าชาวตะวันออก มีเส้นผมสีดำเหลือบม่วงยาวสลวยมัดไว้เป็นทรงหางม้า ดวงตาสีม่วงอบอุ่น แต่ก็แฝงไว้ด้วยความเยือกเย็นน่าหลงใหล

นิสัย : อ่อนโยน ใจเย็น รอบคอบและค่อนข้างเยือกเย็น เป็นพวกซื่อตรงต่อความคิดของตัวเองอย่างมาก ค่อนข้างโดดเดี่ยวเพราะต้องอยู่คนเดียวมาตลอด

อาวุธ : ดาบพิทักษ์จันทรา - ตัวดาบสีเงินเป็นประกายวาววับ มีลวยลายอักขรโบราณสีน้ำเงินที่ตัวดาบ เป็นดาบชั้นเลิศที่เลือกเจ้าของเอง โดยผู้ที่ถือจะได้รับพลังมหาศาล แต่ต้องแลกกับบางสิ่งบางอย่างในชีวิตของตัวเองที่สำคัญ ซึ่งดาบจะเปลี่ยนเจ้าของไม่ได้จนกว่าเจ้าของเดิมจะตาย เป็นดาบที่ใช้รวมกับเวทย์มนต์ได้

ทักษะการต่อสู้ : (ระบุได้ไม่เกิน 7 ท่า พร้อมอธิบายโดยละเอียด กรอกให้ครบทุกช่อง)

1.ชื่อท่า จันทร์คล้อย
คำอธิบาย : วิชาที่ทำให้เคลื่อนที่ได้รวดเร็วและจับทิศทางของศัตรูได้แม่นยำ
จุดแข็ง : มีความรวดเร็วสูงมาก
จุดอ่อน : ตนจะหาช่องโจมตีกลับได้ยาก ได้แต่หลบหลีกเท่านั้น
เงื่อนไข : ไม่มี

2. ชื่อท่า เงาจันทร์
คำอธิบาย : เพลงดาบที่มาพร้อมแท่งน้ำแข็งและไอเย็นมหาศาล สะท้อนภาพของศัตรูทำให้สับสน เกิดภาพหลอนและแข็งตายได้
จุดแข็ง : ถ้าจิตอ่อนก็ช๊อคได้เลย
จุดอ่อน : ถ้าจิตแข็งก็ไม่เป็นไร
เงื่อนไข : ใช้พลังเวทมาก

3. ชื่อท่า เสี้ยวจันทรา
คำอธิบาย: ตวัดดาบปล่อยพลังยุทธ์ออกเป็นรูปจันทร์เสี้ยว มีพลังทำลายล้างรุนแรง
จุดแข็ง : โจมตีได้รวดเร็วและพลังรุนแรง
จุดอ่อน : ความแม่นยำน้อย
เงื่อนไข : ความแม่นยำน้อย

4. ชื่อท่า โซ่ผนึกวารี
คำอธิบาย: โซ่น้ำแข็งที่ดิ้นไม่หลุดง่ายๆ
จุดแข็ง : เร็ว และเย็นมาก(ก็เป็นน้ำแข็งนี่นะ)
จุดอ่อน : ความคงทน
เงื่อนไข : ไม่มี ใช้ได้เรื่อยๆ

5. ชื่อท่า เกราะแสงจันทร์
คำอธิบาย: เกราะที่สร้างขึ้นด้วยพลังสว่างและน้ำแข็ง
จุดแข็ง : มีความแข็งแรงและคงทนอย่างมาก
จุดอ่อน : พลังเวทย์
เงื่อนไข : ใช้ได้ไม่เกินสี่หนสำหรับพลังสว่าง

6. ชื่อท่า จันทร์พิสุทธิ์
คำอธิบาย: เวทเยียวยาที่รักษาบาดแผลระดับกลางได้
จุดแข็ง : พลังรักษาสุดยอดมาก
จุดอ่อน : เปลืองพลังเวทค่อด
เงื่อนไข : พลังสว่างอันน้อยนิด(?)

จุดแข็งของตัวละคร : ความเยือกเย็นต่อสถานการณ์และซื่อตรงต่อตัวเอง ความรวดเร็วและพลังการทำลายล้างที่น่ากลัว

จุดอ่อนของตัวละคร : ซื่อตรงเกินไป... และชอบเก็บความรู้สึกเอาไว้

สิ่งที่ชอบ : ฝึกดาบ อ่านหนังสือ ทำอาหาร

สิ่งที่ไม่ชอบ : คนชั่ว อยู่ว่างๆไม่มีอะไรทำ

ปณิธานสูงสุดของชีวิต : เป็นนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุด

ภูมิหลังของตัวละคร (อธิบายคร่าวๆ) : เด็กน้อยที่ไม่รู้ที่มาที่ไปของตัวเอง โดนตามล่าเพราะเป็นผู้ครอบครองดาบพิทักษ์จันทรา เนื่องจากเพื่อนทุกคนถูกฆ่าตายหมดจึงโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองและเก็บความรู้สึกผิดนี้ไว้ในใจ

ความสัมพันธ์กับตัวละครตัวอื่น : ตอนนี้ยังไม่มี

คำคมประจำใจของตัวละคร : ถ้าหากข้าต้องเป็นภาระกับใคร ข้าขออยู่เพียงลำพังเสียดีกว่า

ประเภทของคำสาปที่ตัวละครได้รับ : โทสะ

ประเภทของกุญแจที่ได้รับ : กุญแจแห่งปีก

เข้ามาเจิม....สวัสดีนะคะ

เอิ่ม...จุดอ่อน หาช่องโจมตีกลับได้ยาก....มันไม่ใช่จุดอ่อนแล้ว!!

หมายถึงแว้ เฟิงฉางเย่เองอ่ะแหละที่จะโจมตีกลับไม่ได้อ่ะ!!!!

จะเทพเกินไปแล้วนะ!!! ;w;

RUMINA พิมพ์ว่า:เข้ามาเจิม....สวัสดีนะคะ

สวัสดีขอรับ//โค้งตอบ

เฮ้ย??!! ชิโระ ชิโรซาย้าาา//โดนถีบ
ไปแก้ท่าที่สองซะ!

kor พิมพ์ว่า:เฮ้ย??!! ชิโระ ชิโรซาย้าาา//โดนถีบ
ไปแก้ท่าที่สองซะ!

=A=;; //กระโดดถีบขาคู่

ท่าต่อสู้จะเลิศไปหนายยยยยยยยยยยย

taluluDAY พิมพ์ว่า:จะเทพเกินไปแล้วนะ!!! ;w;

เทพตรงหนายยยยยย;;[];;

RUMINA พิมพ์ว่า:ท่าต่อสู้จะเลิศไปหนายยยยยยยยยยยย

มีตรงไหนที่เลิศหว่า ชื่ออย่้างเชยอีกต่างหาก มีแต่จันทร์ๆ OTL"

สวัสดี > <

แว๊บมามอง =w=

เอาอินโทรมาลงฮับ;v;
ค่อนข้างจะมึนๆงงๆ เพราะไม่ค่อยเข้าใจความหมายของกุญแจ=A= (ให้เค้าใช้ปีกเพนกวินพาบินไปไมนัส????//โดนตบ)
*แต่งสด ทำใจก่อนอ่านนะเคอะ*
(ปล. ในตอนนี้เฟิงฉางเย่จะใช้ชื่อเดิมคือหรงจื้อโจว ก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นเฟิงฉางเย่เพราะโดนตามล่านะฮับ)
.
.
.
เคยคิดบ้างไหม ว่าเรื่องราวต่างๆ...มันช่างโหดร้าย.....

โลกใบนี้....โหดร้ายยิ่งนัก.....
.
.
.
เด็กน้อยกอดสิ่งของบางอย่างไว้ในมือ ร่างกายเล็กๆนั้นสั่นเท่าและเต็มไปด้วยความหวาดกลัว...
ดวงตาสีม่วงคู่นั้นได้แต่มองดาวที่ดับไปทีละดวง...ทีละดวง... หยดเลือดที่สาดกระจาย เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด....

'หยุดเถอะ...ได้โปรด ได้โปรดเถอะ หยุด!!!!'
เด็กน้อยตะโกนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา แต่สิ่งที่เกิดขึ้นยังคงมีเพียงแต่ความโหดร้าย....
ไม่อาจปกป้องสิ่งใดได้....
เพียงเพราะข้าอ่อนแอเท่านั้นหรือ....
'หรงจื้อโจว เจ้าจงมีชีวิตต่อไปเถอะนะ....'
ข้าจะมีชีวิตไปทำไมกัน...ในเมื่อข้าไม่อาจปกป้องอะไรได้สักอย่าง
คนสมควรตายไม่ใช่พวกเขา.....
'เจ้าเด็กน้อย ส่งดาบพิทักษ์จันทรามาให้ข้าเดี๋ยวนี้!!!!'
ไม่ ข้าไม่ส่งให้พวกเจ้าหรอก พวกเจ้ามันคนเลว
คนเลวที่พรากทุกสิ่งไปจากข้า!!!!!!!
.
.
.
.

"หรงจื้อโจว!" เสียงเรียกที่คุ้นเคยดังขึ้น ข้าค่อยๆหันหน้ากลับไปมองพร้อมรอยยิ้ม

"เสี่ยวหลัน วันนี้เจ้าตื่นเช้าจังเลยนะ ยินดีด้วยที่ตื่นเช้าได้แล้ว" ข้าส่งรอยยิ้มจริงใจใสซื่อสุดๆให้สาวน้อยที่อยู่ตรงข้า ทว่านางกลับสะบัดหน้าใส่ข้าซะงั้น

"เจ้าพูดแบบนี้แสดงว่าข้าไม่เคยตื่นเช้าได้เลยงั้นสิ!!!" นางพูดด้วยน้ำเสียงแหลมเล็กแบบเด็กๆ พลางมองข้าด้วยสายตาที่..เอ่อ โมโหมากๆ

"ขอโทษ ข้าไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะ..." ข้าพูดด้วยสีหน้าสำนึกผิด ข้าไม่รู้จริงๆว่าตัวเองพูดอะไรผิด
เสี่ยวหลันมองหน้าข้าแล้วร้องเฮอะ "เจ้ามันคนซื่อบื้อที่สุด!!!!!! ในโลกนี้จะหาใครซื่อบื้อได้เท่าเจ้าอีกไหม"นางพูดพลางยัดตะกร้าใส่ขนมอบใหม่ๆหอมกรุ่นให้ข้าด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

"อาหารเช้าของเจ้า ดีแต่ฝึกดาบเดี๋ยวก็อดตายหรอก!!!! แต่ก็ดี ถ้าเจ้าตายไปข้าก็จะได้ไม่ต้องลำบากเอาอาหารเช้ามาให้เจ้าถึงในป่าเขา!!!"
นางตะโกนกรอกหูข้าอีกหนึ่งทีก่อนจะสะบัดผมยาวๆสีน้ำตาลนั้นใส่ข้าแล้วเดินจากไป....โดยปล่อยให้ข้ายืนกระพริบตาปริบๆพูดอะไรไม่ออกอยู่ตรงนี้นี่เอง.....

สวัสดี ข้าคือหรงจื้อโจว...ข้าเป็นนักดาบ ใช้เวทย์ได้บ้างนิดหน่อย ใครสนใจจะมาประลองดาบกับข้าก้ได้นะ ข้ายินดีและพร้อมรับการชี้แนะเสมอ
สาวน้อยคนเมื่อกี้คือเสี่ยวหลัน ชื่อเต็มๆของนางข้าจำไม่ได้แล้วเลยได้แต่เรียกว่าเสี่ยวหลัน ถ้าอยากรู้ก้ไปถามนางเองเลยนะ นางใจดีมากเลย
ตอนนี้ข้าหนีการตามล่ามาอาศัยที่ป่าข้างๆหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ข้าไม่บอกชื่อหมู่บ้านพวกเจ้าหรอกนะ ขืนพวกเจ้าเอาไปบอกพวก"มัน" ข้าก็แย่น่ะสิ
ตอนนี้ข้าเติบโตขึ้นจากเมื่อก่อนที่ได้แต่วิ่งหนีไปเรื่อยๆแล้วล่ะนะ แต่ก็ไม่ได้แกร่งขนาดจะรับมือพวกมันได้อยู่ดี....
พอคิดถึงตรงนี้ข้าก็สลด...สิบกว่าปีแล้ว ถึงข้าจะเก่งขึ้นแต่ความหวาดกลัวในสมัยก่อนก็ทำให้ข้าไม่กล้าที่จะสู้....
คิดแล้วกลุ้ม เฮ้อ....

สวบสาบ....

"?...เสียงอะไรน่ะ!? " ข้าหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆ มือพลันขยับจับดาบทันทีด้วยความระแวงที่โดนลอบฆ่ามาตลอดสิบปี....
พริบตานั้นเอง สายลมก็วูบผ่านข้าไปอย่างรวดเร็ว
มันเป็นความรู้สึกที่อยากจะบรรยาย เหมือนข้าโดนอะไรบางอย่างแทงทะลุผ่านอกของข้าไป แต่ข้ากลับไม่รู้สึกเจ็บสักนิด
มันกลับ...ทรมาณ ราวกับมีอะไรบางอย่างแผดเผาอยู่ในอกของข้า...
ข้ายกมือกุมอกตัวเองไว้ ทรมาณเหลือเกิน!!!

"ยินดีด้วย เจ้าโดนคำสาปแล้วล่ะ"
น้ำเสียงเย้ยหยันดังขึ้น ข้าเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว และก็ได้สบกับดวงตาสีเทาดูเยือกเย็น...จากนั้นข้าก็ต้องตะลึงเพราะชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าข้า...
มี...ปีก!!!!!!!!
"เจ้าทำหน้าตาตกใจได้ทุเรศชะมัด นึกว่าจะดูดีกว่านี้ซะอีกแฮะ" ชายหนุ่มคนนั้นพูดใส่ข้าอย่างไม่เกรงใจเล่นเอาข้าสวนไม่ทันเลย...
จะว่าไป เขาเป็นใครกันหว่า...โผล่มาก็พูดอย่างเดียวเลย อ้ะ เดี๋ยว เมื่อกี้เขาพูดว่าคำสาปงั้นเหรอ!!!????

"เจ้าหมายความว่าไง!!!! " ข้าร้อนรนจนเผลอตะโกนใส่เขา อ่า ไม่สมควรเลยสินะ แต่ข้าก็ทำไปแล้วนี่นา ขอโทษยังทันไหมเนี่ย...
"ก็หมายความว่าเจ้าโดนคำสาปไง ต้องอธิบายอะไรอีก??" ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางสบายๆ ก่อนจะเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "ส่วนผล คงได้รู้กันเร็วๆนี้ล่ะนะ"
"? เจ้าหมายความว่ายังไงกัน?" ทำไมข้าถึงมีแต่คำถามเยอะนักน้า...แต่แล้วข้าก้ได้ยินเสียงกรีดร้องมาจากทางหมู่บ้าน

"ท่าทาง 'มัน' จะมากันแล้วล่ะ พอดีเลย เจ้าอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าคำสาปของตัวเองเป็นอย่างไร ไปสิ ไปดูสิ่งที่เกิดขึ้น" ชายหนุ่มทีปีกพูดพร้อมด้วยรอยยิ้ม แต่ข้าไม่ทันได้ฟังหรอกเพราะข้าวิ่งออกมาตั้งแต่ได้ยินเสียงกรีดร้องแล้ว....
ด้วยความเร็วระดับข้าบวกกับหมู่บ้านไม่ได้อยู่ไกลนักทำให้ข้ามาถึงได้อย่างรวดเร็ว และข้าก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น...
หมู่บ้านที่เคยสงบสุขและร่มเย็น บัดนี้กลับเต็มไปด้วยกองไฟและซากไหม้เกรียม เสียงกรีดร้องของผู้คน เลือดที่สาดกระจาย...

ภาพความทรงจำในอดีตหวนกลับมาทรมาณ ทรมาณจนข้าคลื่นไส้แทบจะอาเจียน...
"บอกมาเดี๋ยวนี้ หรงจื้อโจวอยู่ที่ไหน!!!!" เสียงที่โหดเหี้ยมดังขึ้น ข้ารีบหันไปดูตามเสียงทันที
...ภาพที่ข้าเห็นทำให้หัวใจข้ากระตุกวูบ
'มัน'อยู่ตรงนั้น...ในมือของมันกำลังยกใครบางคน ร่างนั้นคุ้นตาข้าเหลือเกิน...
เสี่ยวหลัน....

"ข้าไม่บอก!! ทำไมข้าต้องบอกแกฮะ ไอ้หนวดปลาหมึกทะเลเมดิเตอร์เรเนียน!!!!" เสี่ยวหลัน...จะตายแล้วเจ้ายัง....
ท่าทางมันดูโกรธมาก...ดาบในมืออีกข้างของมันขยับ ไม่นะ!!!
ข้าตวัดดาบปล่อยพลังยุทธ์รูปจันทร์เสี้ยวใส่มันทันทีทำให้มันชะงักไปและปล่อยเสี่ยวหลันร่วงลงกับพื้น
ข้ารีบเข้าไปดูนางทันที อาการของนางสาหัสมาก แต่พอเห็นหน้าข้านางก็เปิดปากอาละวาดใส่ข้าทันที

"หรงจื้อโจว!!!! เจ้าหายไปไหนมาฮะ!! รู้มั้ยว่าไอ้บ้ากล้ามเฮงซวยนั่นมันพาพวกมาเพื่อตามหาเจ้านะหา!! ชาวบ้านเค้าเดือดร้อนไปหมดแล้วนะยะ!!!"
นางพูดพลางกระอักเลือดพลาง ข้าเห็นแล้วก็พูดไม่ออกได้แต่เช็ดเลือดกับร่ายเวทเยียวยารักษานางพลางฟังคำด่านางพลาง

พริบตานั้นที่'มัน' มาหยุดตรงหน้าข้า...โดยที่ข้าไม่ทันตั้งตัว ดาบของมันก็พุ่งเข้ามาโดยมีเป้าหมายที่หัวของข้า
"ระวัง!!!!!!!" เสียงตะโกนดังขึ้น จากนั้นข้าก็ถูกชนกลิ้งไปอีกทาง
เจ็บชะมัด ข้าเงยหน้าขึ้นเพื่อมองสภาพโดยรอบ แต่ข้ากลับเบิกตาค้าง...
ดาบของมันเสียบกลางอกของ...เสี่ยวหลัน...

หลังจากที่มองเห็นภาพนั้นข้าก็เหมือนสติดับวูบไป ไม่รับรู้อะไรอีก....

เมื่อข้าลืมตาขึ้น สิ่งที่บอกได้คือ...หายนะ
บ้านเรือนแทบไม่เหลือชิ้นส่วน ยิ่งผู้คน...หาซากคงไม่เจอ...
รอบด้านมีเพียง...เวทน้ำแข็งของข้า และ...เศษซากของสิ่งต่างๆ....
อะไรกัน... มันเกิดอะไรขึ้น....

"เจ้านี่เจ๋งจริงๆ คนเดียวจัดการพวกมันได้หมดเลยแฮะ คิกๆ" น้ำเสียงกลั้วหัวเราะดังขึ้น ข้าค่อยๆหันกลับไปมองด้วยท่าทางงุนงง
"......ฝีมือข้า? "
"ผลจากคำสาปไงล่ะ คำสาปที่มีชื่อว่า [โทสะ]" ชายหนุ่มมีปีกยิ้มมุมปาก แต่ดวงตาสีเทาคู่นั้นกลับไม่ยิ้มเลยสักนิด
หมายความว่า ข้าคือคนทำลายหมู่บ้าน...
ข้าคือ คนอ่อนแอ ที่ไม่อาจปกป้องอะไรสักอย่างได้เลย....
น้ำตาของข้าค่อยๆหยดลง หัวใจของข้าตอนนี้ถูดแผดเผาไปด้วยความโกรธ....
โกรธ ที่ตัวเองอ่อนแอ...
โกรธ ที่ตัวเองไม่อาจปกป้องอะไรได้สักอย่าง...
โกรธ ข้าโกรธตัวเอง....

"เจ้าอยากชำระบาปของตัวเองไหม ข้าจะพาเจ้าไปยัง ไมนัส....โลกที่เจ้าจะได้มีโอกาสล้างบาปของตัวเองไงล่ะ...."
ชายหนุ่มมีปีกยิ้มอีกครั้ง ดวงตาสีเทามองข้าอย่างไม่ยอมให้ปฎิเสธ...เขาค่อยๆยื่นมือมาหาข้า
"ชื่อของข้าคือ [ปีก] เจ้าคือผู้ถือครองของข้า มาเถอะ ไปสู่โลกที่เจ้าจะต้องชำระบาป...บาปสีขาวที่เจ้าก่อขึ้น"

บาปสีขาว....ความผิดตลอดกาลที่ข้าไม่อาจลบล้าง...
หรงจื้อโจว...ข้าไม่สมควรใช่ชื่อนี้อีกต่อไป...
จากนี้ไป ข้าคือเฟิงฉางเย่....คือ [โทสะ]....
มันคือบาปที่ไม่อาจลืมเลือน

โอ้ว บอกว่าอย่ามาแข่งดราม่าง้ายย>w<

อ่อแล้วก็...เสี่ยวหลันด่าได้สุดยอดมาก=__=

ขอบคุณขอรับ...คราวนี้ข้าจะได้ชำระบาปของตัวเองเสียที