Re: [ห้องพักเบอร์12]ดินแดนแห่งน้ำแข็งยินดีต้อนรับทุกคนนะคะ![อัพบทเริ่ม]

RUMINA Sun May 06, 2012 8:48 pm

*ตอนพิเศษ2 ช่วงเวลาแห่งความสุขเล็กๆ*

[ลำดับเหตุการณ์:แอสคลีปิอุส]

เควสตามหาจอกศักดิ์สิทธิ์สิ้นสุดลงแล้ว น่าเสียดายจริงๆที่ข้าไม่ได้ไปช่วยหลงเฟยด้วย

หลงเฟยที่กลับจากการทำเควสด้วยสภาพที่.....เอ่อ เรียกได้ว่า ดีที่สุดในกลุ่ม (เพราะเรย์คุกับเครมิสสะบักสะบอมมาก) พร้อมด้วยจอกทองคำตะไคร่เกาะหนึ่งใบ (ตะไคร่น้ำเกาะจริงๆนะ เขียวอื๋อซะจนข้าต้องมานั่งขัดให้หลงเฟยทีหลัง) รีบเร่งกลับมาที่ห้องพักเพื่ออาบน้ำล้างตัวเอาคราบน้ำจากทะเลสาบมรณะออกจนหมด ท่าทางสบายเนื้อสบายตัวดี และนอนแผ่หลาหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง

วันต่อมา ขณะที่ข้า ทอรัส และหลงเฟยกลับจากห้องอาหาร เราก็เดินสวนกับผู้เข้าแข่งขันสองสามคนและ....Kเบย์

การสนทนาเริ่มต้นขึ้นจากซายะ ผู้ถูกเลือกของกุญแจแห่งเงา

ซึ่งเนื้อหาในบทสนทนานั้น เกี่ยวกับเควสทดสอบความกล้าที่ข้าไปลงชื่อให้หลงเฟยไม่ทัน

(เจ้าตัวไม่ได้ขอหรอก แต่ข้าอยากให้หลงเฟยได้ทำความรู้จักกับมิตรภาพที่ลึกซึ้งบ้างน่ะ)

“ที่ฉันลงเควสทดสอบความกล้าเพราะว่าจะเอาน้ำยาฆ่าเชื้อมาแลกกับชุดเมดของเรย์คุ!”ซายะประกาศอย่างมาดมั่น

.......ข้ารู้สึกว่า นางเป็นผู้หญิงที่แปลกยิ่งนัก......

“.....”หลงเฟยเงียบสนิท นัยน์ตาสีม่วงน่าหลงใหลยังคงระดับความเย็นชาได้อย่างดีเยี่ยมจนข้าอยากจะปรบมือให้

“ขอโทษด้วย.....ข้าโดนแชโดว์บังคับให้พูด....”ซายะว่าเสียงอ้อมแอ้ม

“...ชุดเมดนั่นฉันจะเอามาให้หลงเฟยใส่”นางบอก พร้อมดวงตาเป็นประกายมองหลงเฟย ข้าแอบเห็นหลงเฟยถอยหลังไปสองก้าวด้วยล่ะ ไหนนางบอกว่าแชโดว์บังคับไง? อ๊ะ! แต่แชโดว์ไม่ได้มีนิสัยแบบนั้นสักหน่อย

“ความจริงปรากฏแล้วสินะครับ”เฟรน ผู้ถูกเลือกของกุญแจแห่งดินว่าเสียงอ่อน

“ข้าไม่ใส่”นัยน์ตาสีม่วงของหลงเฟยเริ่มเย็นชาขึ้นอีกหนึ่งระดับ

ซายะ....เอิ่ม นางทำท่าประหลาด (???//เขาเรียกแผ่ฟีโรโมน......แอสนี่ก็....) น้ำตาคลอแล้วมองเป้าหมายตาปริบๆ

เฟรนมองทั้งสองด้วยสายตางุนงงเล็กน้อย

“นายยังมีจิตสำนึกของความเป็นผู้ชายอยู่รึเปล่าเนี่ย?”โจ้กเกอร์เปิดปากถามในที่สุด

ซายะหัวเราะแล้วตอบ

“สิ่งที่อยากได้สำคัญกว่าศักดิ์ศรี ท่านแม่สอนฉันไว้ นะ หลงเฟย น้า”จ้องหลงเฟยด้วยสายตาน่ารักปานจะกลืนกิน

งืมๆ ข้าแอบผมของเฟรนลุกขึ้นมานิดหน่อยด้วย.....คงจะขนลุกเหมือนข้าสินะ

หลงเฟยยังคงไม่สะทกสะท้ายเพราะท่าทางของซายะ และยืนยันหนักแน่นอย่างมีเหตุผล

“ข้าไม่ใช่ผู้หญิง จะใส่ชุดเมดได้อย่างไรกัน.....”

ถึงเป็นผู้ชายก็ใส่ชุดเมดได้นะหลงเฟย ตัวอย่างเช่นเรย์คุไง.....ข้าได้แต่คิดในใจเงียบๆ ไม่เอ่ยแย้งใดๆตามประสากุญแจที่ดี

“ง่ายมากครับคุณหลงเฟย ก็แค่สวมเข้าไปเหมือนเสื้อผ้าธรรมดานั่นแหละครับ แล้วผูกโบว์ที่เอวเป็นอย่างสุดท้าย”เฟรนอธิบายด้วยน้ำเสียงสุภาพ ซึ่งโจกเกอร์ก็พยักหน้าเห็นด้วยและกลั้นขำเต็มที่

ซายะทำสีหน้าออดอ้อนสุดฤทธิ์ สาวเท้าขยับเข้าใกล้หลงเฟยมากยิ่งขึ้น.....

หลงเฟยตอบรับอย่างอัตโนมัติโดยการ.....ถอยหลังหนี ตาเหลือบมองค้อนเฟรนและโจ้กเกอร์

Kเบย์เอาป้ายไฟมาชูพร้อมกับโบกธงที่ข้าไม่รู้ว่าเขาเอามาจากไหน

“ใส่เลยครัฟท่านหลงเฟย!!!”

“ผมทำอะไรผิดไปหรือครับ ทำไมคุณถึงมองผมด้วยสายตาแบบนั้น?”เฟรนเอียงคอถามอย่างสงสัย แต่หลงเฟยก็ไม่มีทีท่าว่าจะตอบอะไร

“นะ นะ นะ น้า”ซายะขยับตัวเข้าไปใกล้อีกนิด โดยมีเสียงKเบย์ประกอบบรรยากาศ

“สนใจแบบไหนฮรัฟ กระผมมีหมด ทั้งเมดออริจินัล เมดยูกาตะ เมดนางพยาบาล เมดชุดว่ายน้ำ~”ตามความเห็นข้านะ Kเบย์....มันน่ากลัวทุกเมดเลย....

ข้าได้แต่มองหลงเฟยสนุกสนานกับผู้ถูกเลือกคนอื่นๆตาปริบๆ

หลงเฟยถอยหลังไปอีกหลายก้าว ตีหน้านิ่ง

“ยะ...อย่าเข้ามานะ”แต่เสียงสั่นชัดเจน

“ทำไมอ่ะ???”ซายะทำหน้าตาน่ารัก เดินเข้าไปใกล้อีก

เฟรนยิ้มอย่างสุภาพ เอ่ยให้กำลังใจ

“คุณหลงเฟย.....ผมขอให้คุณโชคดีมีความสุขมากๆนะครับ”เขาอวยพรให้หลงเฟยทำไมน่ะ?

หลงเฟยไม่พูดอะไรต่ออีกนอกจาก.....กลับหลังหันและเร่งฝีเท้าออกจากวงสนทนาไป....ด้วยสีหน้านิ่งสนิท (แต่แอบมีเหงื่อซึมตามแก้มเล็กน้อย)

ข้ารู้ได้ทันทีว่า....จุดอ่อนอีกอย่างของหลงเฟย คือ ชุดเมดนั่นเอง.....

ข้าหันกลับมามองผู้ถูกเลือกที่เหลือ หวังว่าพวกเขาจะไม่ว่าอะไรหรอกนะ หลงเฟยแค่เข้าสังคมไม่เก่งเท่านั้นเอง ที่เดินหนีออกไปแบบนี้คงไม่เป็นไรหรอก....มั้ง?

“เฮ้อ!”ซายะทำสีหน้าเซ็งสุดขีด

“อดเห็นท่านหลงเฟยในชุดนี้เลย”Kเบย์เผยสีหน้าเสียดาย มือกลมๆชูชุดเมดสีฟ้าอวดให้พวกข้าดู

เฟรนทำตาโต พยักหน้าตอบรับ

“น่ารักมากๆครับ! ใสๆเหมาะกับวัยรุ่นจริงๆ”นี่......เจ้าดู....สนับสนุนเกินไปหน่อยรึเปล่า?

“โฮก!!! ต้องเหมาะกับหลงเฟยมากแน่ๆ”ซายะพูดพลางทำสีหน้าเคลิบเคลิ้ม

สีหน้าเคลิบเคลิ้ม? ข้ารู้สึกว่ามือตัวเองชุ่มไปด้วยเหงื่อซะแล้ว ต้องลูบไล้อลิซให้เหงื่อหมดไปซะหน่อย

ข้าคิดพร้อมกับเอามือทั้งสองลูบไล้อลิซ ซึ่งนางก็ไม่ได้ว่าอะไร ยังคงพันรอบคอข้าและหลับสนิท

“ถ้าคุณหลงเฟยลองใส่ อาจจะเหมาะก็ได้นะครับ เผื่อว่าบางทีอาจจะค้นพบตัวตนใหม่ก็เป็นได้”เฟรนบอกพลางยิ้มบางๆ

เหมาะหรือ? อืม.......ข้าพยายามจินตนาการ

หลงเฟยในชุดเมด.....

“อยากให้หลงเฟยใส่ชุดเมดจัง”ซายะพึมพำเสียงดัง จนข้าคิดว่าแบบนี้ไม่น่าจะเรียกได้ว่าพึมพำกับตัวเองแล้ว มันน่าจะเป็นการตะโกนเลยซะมากกว่า

“หลงเฟยคงไม่ยอมใส่ชุดนี้หรอกมั้ง แต่......ข้าก็คิดว่ามันน่ารักดี”ข้าออกความเห็นบ้าง

“ใช่ครับ น่ารักมาก โมเอ้มาก ลองหน่อยมั้ยครับ มันไม่เสียหายหรอก”เฟรนยิ้ม

“ไว้ว่างๆข้าจะลองกล่อมหลงเฟยดูแล้วกัน”ข้าพูดซื่อๆ ทันใดนั้น รองเท้าที่ข้าจำได้ว่ามันเป็นของหลงเฟยก็ปลิวมาจากทิศทางที่เจ้าของเดินจากไปเมื่อครู่ด้วยความเร็วตามหลักโปรเจ๊คไทม์และ....ตกใส่กลางหัวข้าอย่างแรงพอดิบพอดี

......เล่นเอาดาวลอยเต็มหัวข้าเลยทีเดียว.....

“เป็นอะไรรึเปล่า?”โจ้กเกอร์ถาม ซึ่งข้าส่ายหน้าเป็นคำตอบพลางเก็บรองเท้าที่ตกลงพื้นขึ้นมา

“กล่อมไม่น่าจะได้หรอกนะครับ แต่ถ้าบังคับละก็ไม่แน่.....”เฟรนเผยยิ้มแบบแปลกๆออกมา

“มาแบ่งงานกันมั้ยฮรัฟ! คนหนึ่งจับล็อก อีกคนจับสวมหัว ส่วนอีกคนจับใส่แขนเสื้อ คนสุดท้ายผูกผ้ากันเปื้อน เท่านี้ก็เรียบร้อย!”Kเบย์เสนอความคิด........ข้าว่า มันจะดูชั่วร้ายไปนิดนะ (?)

“แต่เจ้าตัวเดินหนีกลับห้องไปแล้วนะ มอ~”ทอรัสพ่นลมออกจากจมูก นิสัยเสียเริ่มแสดงออกมาแล้ว

ทอรัสเป็นวัวกระทิงที่ออกจะขี้เล่นเหมือนแอริสเวลาอารมณ์ดีน่ะ แต่บางทีก็เล่นแรงไปหน่อย

ซายะตะโกนบอกอย่างมุ่งมั่น

“ไม่เป็นไร! ข้าจะบุกไปหาที่ห้อง!”ข้าคงต้องบอกหลงเฟยให้ล็อกประตูห้องสินะ ไม่สิ ปกติคนอื่นก็เข้าห้องพวกเราไม่ได้เพราะน้ำแข็งที่ประตูอยู่แล้วนี่นา คงไม่เป็นไรหรอก....

“งั้นระหว่างที่ท่านหลงเฟยอาบน้ำ ก็แอบขโมยชุดไปซ่อนแล้วก็สับเปลี่ยนชุดในตู้เสื้อผ้าทั้งหมดให้เป็นชุดเมดดีมั้ยฮรัฟ!”ความเห็นนี้ ข้าขอถามก่อนได้มั้ยว่าเจ้าจะหาทางเข้าห้องพักน้ำแข็งอย่างไร?

แน่นอนว่าข้าไม่ได้ถามคำถามนี้ออกไปแน่ๆ....

เฟรนขมวดคิ้ว

“แบบนั้นคุณหลงเฟยอาจจะเลือกไม่ออกจากห้องเลยก็ได้นะครับ”ใช่ ข้าก็คิดว่าอย่างนั้นล่ะ

“ไม่ต้องห่วงครัฟ ไม่ว่ายังไงท่านหลงเฟยก็ต้องออกมาทำเควส ไม่ก็ออกมาซื้อชุดไปเปลี่ยนอยู่แล้น”สีหน้าของKเบย์ดูชั่วร้ายขึ้นมาทันตา

ข้าต้องเฝ้าประตูห้องพักอย่างดีสินะ ไม่อย่างนั้นชุดเมด.......=///=

สีหน้าทอรัสดูสนุกสนานมาก

“ผมว่าไม่ใช่แค่ NPC อย่างเดียวหรอกนะครับที่ไม่ควรมีเรื่องด้วย เพราะพวกผู้เข้าแข่งขันเองก็ไม่ใช่น้อยเช่นกัน เรื่องชั่วๆเสื่อมๆนี่ไวกันจริงๆครับ”ด่าผู้เข้าแข่งขัน ก็เท่ากับด่าด้วยเองด้วยนี่....เฟรน

Kเบย์แก้ตัว

“ไม่ชั่วนะฮรัฟ! มันแค่การกระชับมิตร”แน่ใจหรอ....

ข้าสะกิดทอรัสและถอยหลบฉากออกมาจากบทสนทนาที่ออกนอกทะเลไปไกล....

ตอนแรกก็คุยกันเรื่องเควสอยู่หรอก ไหงตั้งแต่ประโยคที่สองประเด็นหลักมันกลับกลายเป็นชุดเมดไปซะได้?

บทสนทนายังคงดำเนินต่อไป เพียงแต่ข้านั้นไม่ได้อยู่ฟังอย่างที่ตั้งใจ เพราะต้องรีบเอารองเท้าไปให้หลงเฟย ปามาแบบนั้นแล้วเดินกลับห้องไปคิดว่าเท้าจะไม่เหยียบโดนอะไรเข้ารึไงนะ?

ผู้เข้าแข่งขันบางคนมีนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์ดีจริงๆ

นี่คือสิ่งที่ข้าคิดได้จากการที่ได้พูดคุยกับซายะ เฟรน และKเบย์ ในวันนี้

เมื่อกลับมาที่ห้องพัก ข้าก็เห็นหลงเฟยนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง ใจคอไม่คิดจะทำอย่างอื่นบ้างเลยหรือ?

เพราะแบบนี้ที่ผู้เข้าแข่งขันคนอื่นเสนอให้จับหลงเฟยแต่งชุดเมดนี่ถึงดูน่าสนใจมากทีเดียว ข้าคิดว่าให้เจ้านายทำอะไรซ้ำซากอย่างอ่านหนังสือทุกวันมันไม่ดีเท่าไหร่

“อ่านอะไรอยู่น่ะ มออออ~”ทอรัสถามพลางย่ำสี่เท้าของตนเข้าไปใกล้ๆเตียง สายตามองหนังสือในมือหลงเฟย

“แนะนำสถานที่ในไมนัส”หลงเฟยตอบสั้นๆก่อนจะก้มหน้าก้มตาอ่านต่อไป เรือนผมสีฟ้าสดใสแผ่สยายเต็มเตียง

“จะไม่รวบผมบ้างหรือ?”ข้าทรุดตัวนั่งกับพื้นข้างๆเตียง

หลงเฟยส่ายหน้าทั้งๆที่ตายังคงจ้องตัวอักษรในหนังสือไม่กระพริบ

ข้าถอนหายใจ อลิซที่ตื่นแล้วเลื้อยขึ้นเตียงไปนอนแผ่ข้างๆหลงเฟย

‘หลงเฟยน่าจะผูกผมบ้างนะ ตัดออกไปบ้างก็ได้’ อลิซแลบลิ้น อย่าสงสัยว่าทำไมนางถึงพูดได้ นางคุยกับข้าผ่านทางกระแสจิตน่ะ ที่จริงแล้วนางพูดไม่ได้หรอก

‘ข้าว่าเขาคงไม่ยอมหรอก’ หลงเฟยหวงเส้นผมตัวเองจะตายไป เจ้าตัวต้องไม่ยอมตัดแน่ๆ เพราะอะไรก็ไม่รู้ ข้าว่านะ นิสัยหวงเรือนผมนี่เหมือนพวกผู้หญิงเลย

“เวลาเส้นผมไปเกี่ยวถูกหนามแล้วเอาออกไม่ได้จะต้องตัดออกนะ”

“ข้าจะระวัง”หลงเฟยว่าเสียงเย็น

“แต่เวลาทำเควสมันยุ่งยาก อีกอย่าง พื้นน่ะสกปรกจะตาย ถ้าเจ้าหวงเส้นผมก็น่าจะดูแลมันให้ดีๆหน่อยนะ........อลิซบอกน่ะ”ข้ารีบอ้างชื่ออลิซทันที ซึ่งไม่ต้องพูดถึงเจ้าของชื่อ นางมองข้าตาขวางเชียว

แต่พออ้างว่าอลิซพูดหลงเฟยกลับวางหนังสือในมือแล้วขมวดคิ้ว ซึ่งข้าคิดว่าเขาคงกำลังคิดอะไรอยู่กระมัง

ไม่ยุติธรรมเลย ข้าพร่ำบอกเรื่องผมที่ยาวเกินไปของหลงเฟยตลอด แต่ก็เขาก็ไม่เคยสนใจ พออ้างชื่ออลิซครั้งเดียวเขากลับนิ่งคิด แสดงให้เห็นชัดว่าเขาเชื่องูมากกว่าข้า

ข้าเองก็น้อยใจเป็นนะ......

“แล้วเจ้าจะให้ข้าทำยังไง”หลงเฟยถามเบาๆพลางลูบหัวอลิซ

‘ข้าจะไปรู้หรอ ในเมื่อคนที่เสนอความคิดไม่ใช่ข้านี่นา.....’เสียงนางเอ่ยประท้วงในหัวข้า

“นางบอกว่า ให้เจ้า....รวบผมเป็นหางม้า หรือไม่ก็รวบแล้วพันรอบคอ”ข้าพยายามนึกอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ

หลงเฟยครุ่นคิด

“ก็ได้ แต่ถ้าพันคอมันจะร้อนเกินไป....”แล้วปกติที่ปล่อยสยายแบบนี้เจ้าไม่ร้อนหรือ?

“งั้น รวบเป็นหางม้าแล้วกัน”ข้าพยักหน้าตอบรับ แล้วหยิบเชือกผูกผมที่ขอมากจากมาเรียมายื่นให้หลงเฟย

เจ้าของเรือนผมสีฟ้าหน้านิ่งสนิท

“เจ้ารวบสิ ข้ามองไม่เห็น เดี๋ยวผูกเบี้ยว”ว่าพลางลุกขึ้นยืนหันหลังให้ข้า

ข้ารวมกลุ่มผมสีฟ้าสดขึ้นมา แล้วหยิบหวีที่อลิซเลื้อยไปหยิบมาให้สางผมให้หลงเฟยก่อนจะรวบเป็นหางม้า แต่ความยาวของเส้นผมก็ยังยาวเหนือพื้นขึ้นมาหน่อยเดียว ข้าจึงรวบผมของหลงเฟยขึ้นจนกะประมาณว่ามันยาวแค่กลางหลังแล้วมัดเป็นทรงซาลาเปา

อืม.....เป็นการผสมผสานที่ไม่เลวทีเดียว ทรงซาลาเปากับหางม้าเนี่ย....

“ข้ารู้สึกว่ามันแปลกๆ”เจ้าตัวเอ่ยติ แหงล่ะ ก็เจ้าไม่เคยรวบผมเลย พอมารวบก็ต้องรู้สึกแปลกอยู่แล้วนี่

“มัดแล้วดีกว่าหรือ อลิซ”หันไปถามงูเผือกเบาๆ

อลิซผงกหัวถี่รัว

‘เหมาะมากๆเลยล่ะ!!!’ น่าเสียดายจริงๆที่หลงเฟยไม่ได้ยิน.....

“งั้นก็ช่างเถอะ”เฮ้ๆ เจ้าลำเอียงนี่.....ฟังความเห็นงูแต่ไม่ถามความเห็นข้า?

ข้าได้แต่ไปนั่งซุกหลบมุมอยู่ตรงมุมห้องเงียบๆโดยไม่โต้แย่งใดๆ

[ลำดับเหตุการณ์:ไรเตอร์]

ตกดึก

“นี่.....แอส”หลงเฟยลืมตามองเพดานท่ามกลางความเงียบสงัด พลางเอ่ยเรียกชื่อจิตวิญญาณกุญแจของตก

ทอรัสและอลิซหลับลึกไปตั้งแต่หัวค่ำจึงไม่ได้ยินเสียงเรียกแต่อย่างใด

“หืม? ทำไมหรือ?”แอสประสารทสัมผัสไวอยู่แล้วจึงส่งเสียงตอบรับ

“เจ้าว่า....ความสุข มักจะผ่านไปเร็วมั้ย?”ไม่รู้ว่าสิ่งใดมาดลใจให้ร่างสูงถามเช่นนี้

คนแบกงูคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ

“ถ้าคิดว่ามันผ่านไปเร็ว มันก็จะผ่านไป แต่ถ้าคิดว่ามันอยู่กับเรานาน ก็จะรู้สึกว่าช่วงเวลาของความสุขไม่ได้สั้น เจ้าถามทำไมหรือ?”

“เปล่า ข้าแค่คิดว่า....”หลงเฟยเงียบไปพักหนึ่ง “ข้าแค่คิดว่า ข้าเจอช่วงเวลาแห่งความสุขสั้นๆของตัวเองแล้ว....”

แอสคลีปิอุสเอียงคอน้อยอย่างไม่ค่อยเข้าใจ

“แล้วมันคืออะไรล่ะ?”แอสถาม

“ที่นี่....”ว่าพลางชูมือและมองเพดานผ่านร่องนิ้ว

“การทำเควส ทำให้ข้าได้เจออะไรหลายๆอย่าง....”หลงเฟยหลับตา ค่อยๆเรียบเรียงคำพูดที่ยาวมากๆในความคิดตน

“ที่แดนสิ้นคืน ทุกคนต่างสู้กันเพื่อแย่งชิงพู่ไหมให้ตัวเองก้าวหน้า มิตรภาพที่แท้จริงหาได้ยากยิ่งนัก ถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวแล้ว.....ข้าไม่เชื่อใจใครเลย”นัยน์ตาสีม่วงสดทอประกายเศร้าสร้อยวูบหนึ่งก่อนจะถูกแทนที่ด้วยความเย็นชาเช่นเดิม

“แต่ที่นี่......ถ้าไม่นับเรื่องความเจ็บปวดที่ได้จากคำสาปและการไม่ได้พบเย่หลานแล้ว ข้ารู้สึกว่าตนเองมีความสุข.....ที่ได้เฝ้ามองผู้เข้าแข่งขันที่ร่วมกันทำเควสกับข้า เจ้าพวกนั้นแสดงอารมณ์ผ่านทางการกระทำได้ดีกว่าข้ามาก.....และมาจากใจจริงด้วย”เขามักมีสีหน้าเย็นชาเสมอ ความรู้สึกที่อยากแสดงออกไม่สามารถถ่ายทอดออกไปให้คนอื่นรับรู้ได้

เพราะกำแพงที่สร้างขึ้นมาขวางกั้นระหว่างตนเองกับโลกภายนอก

“หรอ.....งั้นทำไมเจ้าไม่ฝึกแสดงสีหน้าล่ะ ถ้าคิดว่าอยากแสดงออกจากใจจริงละก็ จะต้องทำให้คนอื่นรับรู้ได้แน่ๆ.....ถึงความรู้สึกในใจของเจ้าน่ะ”แอสเอ่ยแนะ

ในที่สุดหลงเฟยก็เข้าใจ สิ่งที่เย่หลานพร่ำบอกเขาตลอดมา....การที่คนรอบข้างไม่รู้ว่าเราคิดอะไรอยู่ ทำให้ไม่สามารถรับรู้และปฏิบัติต่อเราอย่างสนิทสนมได้ แบบนั้นจะเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนกันได้อย่างไร.....แต่ก็.....

“ไม่ล่ะ ข้ายังไม่อยากให้คนอื่นรู้ทันข้าเหมือนเย่หลานเท่าไหร่นักหรอก”หลงเฟยบอกเสียงเย็นชา คนที่เขาให้ความสำคัญในตอนนี้มีเพียงน้องสาวเท่านั้น

แม้แต่รอยยิ้ม เขาก็ไม่อยากยิ้มให้คนอื่นเห็นมากนัก รอยยิ้มของเขามีไว้เพื่อคนสำคัญเพียงคนเดียว

‘พี่คะ ทำไมไม่ยิ้มล่ะ ถ้ายิ้มบ่อยๆล่ะก็โลกจะสดใสขึ้นอีกนะ เพราะงั้น.....ได้โปรด ยิ้มจากใจบ่อยๆสิคะ ท่านพี่.....’

ยิ้มพร่ำเพรื่อไม่ดีหรอก ถึงจะบอกว่ายิ้มแล้วโลกสดใสอย่างไร ในโลกนี้...สำหรับเขาแล้ว ความสดใสไม่ได้มาจากทุกสิ่งรอบข้าง......แต่มาจากคนคนเดียว.....เพียงคนเดียวเท่านั้น

ความรู้สึกในตอนนี้.....ยังเหมือนเมื่อคราก่อนหรือเปล่านะ?

“ยังไงสุดท้ายก็ต้องสู้กันอยู่ดี.....กับเจ้าพวกนั้น....”

RUMINA Sun May 06, 2012 9:09 pm

อนึ่ง ตอนพิเศษสองนี้ ต้นเรื่องคัดลอกประโยคสนทนาช่วงหนึ่งมาจากในเฟสนะคะ//โค้ง

อัพรูปทรงผม

[ห้องพักเบอร์12]ดินแดนแห่งน้ำแข็งยินดีต้อนรับทุกคนนะคะ![อัพบทเริ่ม] - Page 2 2012-05-06_19_1

DarkPhoenix Sun May 06, 2012 9:10 pm

โอ้ จบซะซึ้ง อารมณ์ค้างจากเควสที่พี่แอบหยอดดราม่าละซี่ 555

เครมิส--ดราม่าคืออะไรเหรอ??

ไฟร์--หุบปากแล้วกลับห้องไปเหอะ

ดาร์ค--โหยๆ แอบหวงนะเนี่ย กลับก็กลับ บายยย

RUMINA Sun May 06, 2012 9:11 pm

ใช่ค่ะ พอเห็นพี่แต่งดราม่าแล้วเกิดอารมณ์อยากแต่งมั่ง เหอๆ

DarkPhoenix Sun May 06, 2012 9:26 pm

ดราม่าเป็นสิ่งที่ถ่ายทอดกันได้ ว่ะฮ่าๆๆๆๆๆ

RUMINA Sun May 06, 2012 9:29 pm

นั่นสินะคะ5555

หลงเฟย-=_=*

แอส-('-')

ทอรัส-(^w^)

parima28 Sun May 06, 2012 9:32 pm

ว้าววว~ ดราม่ากัน...กระผมดราม่าบ้าง!!~ (เอ่อ...แล้วจะเอาอะไรมาดราม่าดี = =; //โดนตบ)

DarkPhoenix Sun May 06, 2012 9:33 pm

ดราม่าของเฟรนด์จังเหรอ ดราม่าอะไรล่ะนั่น =w=

RUMINA Sun May 06, 2012 9:35 pm

เอ่อ ของท่านเฟรนด์อย่าอบกนะคะว่าดราม่ากระเป๋าหาย//โดนเตะกระเด็น

DarkPhoenix Sun May 06, 2012 9:36 pm

ดราม่ากับกระเป๋า =[]=!!

RUMINA Sun May 06, 2012 9:39 pm

น่าสนุกออกนะคะพี่แพร//กลั้นขำ

parima28 Sun May 06, 2012 9:42 pm

ก๊ากกกกกกกกกก กระเป๋าหาย จากดราม่ามันจะกลายเป็นฮาม่า(?)แทนนะขอรับ = =;; 555

DarkPhoenix Sun May 06, 2012 9:43 pm

คงได้ฮาแทนดราม่าแหงๆ 555

RUMINA Sun May 06, 2012 9:48 pm

ก็...ถ้าเฟรนรักกระเป๋ามาก พอหายก็เลยออกตามหา เกิดเป็นวัฏจักรดราม่า(?)แบบเราไงคะ

ไม่กี่ปีก่อน(ตอนยังไม่เป็นสาวกวาย) ตุ๊กตาเราหาย ร้องไห้เลยล่ะค่ะที่หาไม่เจอ เพราะตุ๊กตาตัวนั้นอยู่กับเราตั้งแต่เราเกิด(ตอนนี้ก็ยังอยู่นะ)

ตอนนั้นรู้สึกว่าจะค้นทั่วบ้านเลยนะคะ สุดท้าย......พอเด็จแม่กลับมา...

"อ้าว...เมื่อเช้าก็บอกแล้วนี่นา....ว่าจะเอาไปซัก......"แป่ว! แล้วตรูร้องไห้ทั้งวันเพื่ออะไรนี่ โฮ!!!!!//อยากร้องไห้เรื่องอื่นแทนตุ๊กตาแย้ว

parima28 Sun May 06, 2012 9:50 pm

ท่านอาย...อย่าเลยขอรับ สงสารเฟรน 555

RUMINA Sun May 06, 2012 9:51 pm

ฮา!

DarkPhoenix Sun May 06, 2012 9:51 pm

RUMINA พิมพ์ว่า:ก็...ถ้าเฟรนรักกระเป๋ามาก พอหายก็เลยออกตามหา เกิดเป็นวัฏจักรดราม่า(?)แบบเราไงคะ

ไม่กี่ปีก่อน(ตอนยังไม่เป็นสาวกวาย) ตุ๊กตาเราหาย ร้องไห้เลยล่ะค่ะที่หาไม่เจอ เพราะตุ๊กตาตัวนั้นอยู่กับเราตั้งแต่เราเกิด(ตอนนี้ก็ยังอยู่นะ)

ตอนนั้นรู้สึกว่าจะค้นทั่วบ้านเลยนะคะ สุดท้าย......พอเด็จแม่กลับมา...

"อ้าว...เมื่อเช้าก็บอกแล้วนี่นา....ว่าจะเอาไปซัก......"แป่ว! แล้วตรูร้องไห้ทั้งวันเพื่ออะไรนี่ โฮ!!!!!//อยากร้องไห้เรื่องอื่นแทนตุ๊กตาแย้ว

โอ้ น้องตุ๊กตาถูกเอาไปอาบน้ำซะงั้น =[]=!!

DarkPhoenix Sun May 06, 2012 9:52 pm

parima28 พิมพ์ว่า:ท่านอาย...อย่าเลยขอรับ สงสารเฟรน 555

สีสันดีออก =w=

RUMINA Sun May 06, 2012 9:54 pm

DarkPhoenix พิมพ์ว่า:
RUMINA พิมพ์ว่า:ก็...ถ้าเฟรนรักกระเป๋ามาก พอหายก็เลยออกตามหา เกิดเป็นวัฏจักรดราม่า(?)แบบเราไงคะ

ไม่กี่ปีก่อน(ตอนยังไม่เป็นสาวกวาย) ตุ๊กตาเราหาย ร้องไห้เลยล่ะค่ะที่หาไม่เจอ เพราะตุ๊กตาตัวนั้นอยู่กับเราตั้งแต่เราเกิด(ตอนนี้ก็ยังอยู่นะ)

ตอนนั้นรู้สึกว่าจะค้นทั่วบ้านเลยนะคะ สุดท้าย......พอเด็จแม่กลับมา...

"อ้าว...เมื่อเช้าก็บอกแล้วนี่นา....ว่าจะเอาไปซัก......"แป่ว! แล้วตรูร้องไห้ทั้งวันเพื่ออะไรนี่ โฮ!!!!!//อยากร้องไห้เรื่องอื่นแทนตุ๊กตาแย้ว

โอ้ น้องตุ๊กตาถูกเอาไปอาบน้ำซะงั้น =[]=!!

พอนึกถึงเรื่องนี้ทีไรฮาไม่ออกทุกทีเลยค่ะ คันดะน้อยของหนูโดนเอาไปซักโดยไม่บอกกล่าว(หรือบอกแต่ไม่ได้ยิน)orz.....Y^Y

DarkPhoenix Sun May 06, 2012 9:55 pm

ทำใจ =w=

parima28 Sun May 06, 2012 9:55 pm

กระผมของหายก็เคยร้องไห้นะ แต่มันนานมาจนลืมไปหมดแล้ว Orz...ความจำสั้นตลอดๆ = =;;

เอิ่ม...ถ้าบอกว่ากระเป่าหายไป กระผมคงฮาก่อนจะดราม่านะขอรับ 555 ดราม่าออกมามันคงแปลกๆ แต่จะลองดูเพื่อความมันส์(?)ดีกว่า 555 แล้วหายไปไหนดีล่ะนั่น...=w=

DarkPhoenix Sun May 06, 2012 9:56 pm

ใครสักคนขโมยไป =w=

RUMINA Sun May 06, 2012 9:57 pm

เอิ่ม....Kเบย์ขโมยไปเล่นสยองดีมั้ยคะ?//นั่งนึก

parima28 Sun May 06, 2012 9:59 pm

งั้น...เครมิสขโมยไปกิน(//โดนตบ) เรย์คุขโมยไปค้นหาน้ำยาฆ่าเชื้อเพิ่ม(//โดนถีบ) ปิเอโร่ขโมยไปซ่อน(//โดนเตะ) มาเรียขโมยไปทิ้ง(//โดนฆ่า) หลงเฟยขโมยไปแช่แข็ง...(เพื่อ? = =) Kเบย์ขโมยไปหาชุดเมด(//โดนกระทืบ) ไบฮาร์ทขโมยไป....พอเถอะขอรับ Orz...

parima28 Sun May 06, 2012 10:00 pm

RUMINA พิมพ์ว่า:เอิ่ม....Kเบย์ขโมยไปเล่นสยองดีมั้ยคะ?//นั่งนึก

ปะ ไปเล่นสยอง!? =[]=!? เล่นสยองอาร้ายยย!~~ Orz...
เฟรน: โปรดสงสารผมด้วยครับ //ขนลุก